"ငါတို႔ကေလးေမြးစားရေအာင္ ရိေပၚ"
Keyboardေပၚမွာေရြ႕လ်ားေနတဲ့ရိေပၚရဲ႕လက္တို႔ရပ္တန္႔သြားတယ္။
Laptopကိုပိတ္ၿပီးေ႐ွာင္က်န္႔ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကဆိုဖာမွာထိုင္ၿပီးသူစားဖို႔ပန္းသီးအစိတ္ေလးေတြလွီးေပးေနတာကိုေတြ႔ရတယ္။ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕တည္ၿငိမ္လြန္းတဲ့ပံုက
သူကန္႔ကြက္ရင္ေတာင္မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ့္ပံု။
"မင္းသေဘာ...ငါမတားဘူး"
ရိေပၚထံကအေျဖရေတာ့
ေ႐ွာင္က်န္႔ကေက်နပ္သြားတဲ့ပံုနဲ႔ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိမ့္တယ္။
"မင္းတားရင္ေတာင္ငါကဂ႐ုမစိုက္ပါဘူးေနာ္!
ေမြးကိုေမြးစားမွာ"
ေျပာပါတယ္။
အိမ္ေထာင္သက္ႏွစ္ႏွစ္အတြင္း
ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕အမူအက်င့္တစ္ခုခ်င္းစီကတစ္ဆင့္စိတ္အေနအထားကို
ရိေပၚခန္႔မွန္းတတ္ေနၿပီ။
"မင္းသေဘာအတိုင္းလိုက္ေလ်ာၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ငါကိုလိုက္ေလ်ာဖို႔ပဲက်န္ေတာ့တယ္"
မ်က္စပစ္ၿပီးေျပာတဲ့ရိေပၚစကားအဆံုး
ေ႐ွာင္က်န္႔ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕လိုက္တယ္။
"ႏွာဗူးပဲ ဝမ္ရိေပၚ!"
"မင္းတစ္ေယာက္ထဲကိုပဲဗူးတာပါကြာ"
ေျပာရင္းဆိုရင္းေ႐ွာင္က်န္႔ထိုင္ေနရာကို
ကူးလာတဲ့ရိေပၚ။
ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုနမ္းဖို႔ျပင္လိုက္ေပမယ့္
ပါးစပ္ထဲေရာက္လာတဲ့ပန္းသီးစိတ္ေၾကာင့္ ရိေပၚသီးေတာင္သြားရတယ္။
"အဟြတ္!!!ဟြတ္!"
"ဟီး...ေဆာတီး!
အရင္ေျပာစရာ႐ွိတာေျပာၾကမယ္ေလ"
လက္ကေလးကာၿပီးေျပာတဲ့ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုရိေပၚစိတ္မဆိုးရက္ေတာ့လဲ
မ်က္ေစာင္းထိုးရံုသာတတ္ႏိုင္ေတာ့တယ္။
"ေျပာ!!"
"မနက္ျဖန္ပဲမိဘမဲ့ေက်ာင္းကိုသြားရေအာင္§"
"သြားေလ!
အေရးႀကီးအလုပ္ကိစၥေတာ့မ႐ွိပါဘူး"
ပန္းသီးတစ္ကိုက္ကိုက္ရင္းေျဖတဲ့ရိေပၚရဲ႕ေပါင္ေပၚကိုေ႐ွာင္က်န္႔ေခါင္းတင္ၿပီးလွဲလိုက္တယ္။
BẠN ĐANG ĐỌC
HEARTBEAT (COMPLETED)
FanfictionWang Yi Bo & Xiao Zhan fan fiction fictionကိုfictionလိုသာျမင္ေပးၾကေစရန္။
