Chase A New Life// ajax

H O O F D S T U K 10

𝒥𝓊𝓊𝓁𝓉𝒿𝑒

Ik loop met mijn koffer in de straten van Madrid. De stad die nog zo onbekend is voor mij. Ik ken de weg niet en ook niemand uit de stad.

Mijn gedachten gaan terug naar de woorden van Mikky die ze tijdens ons gesprek zei vanmiddag. Zal ik naar Barcelona gaan? Het is niet ontzettend ver en ik zou daar goede afleiding hebben.

De auto staat nog bij het huis en ik wil Donny nu gewoon even niet zien. Ik weet niet wat ik voel, ik ben in de war. Ik ben niet boos of verdrietig, maar wat wel weet ik gewoon echt niet. Maar ik kan op dit moment Donny gewoon even niet onder ogen zien.

Voorzichtig loop ik de voortuin in. Ik druk op het knopje zodat het slot van de auto gaat, hopend dat Donny dit niet gehoord heeft. Snel leg ik mijn koffer in de achterbak en kruip ik achter het stuur.

Gelukkig heeft Donny niks gehoord toen ik weg reed. Dat weet ik wel zeker aangezien ik weet hoe hij is. Als hij me gehoord had dan was hij sowieso naar buiten gekomen.

Ik rijd nu op de snelweg en bel Mikky met mijn telefoon die verbonden is met de auto.

"Hey lieverd, hoe gaat het nu met je?" vraagt Mikky gelijk.

"Hey, het gaat best wel slecht, ik leg het je later wel uit. Ik had gedacht aan je voorstel om een tijdje bij jou en Frenk te verblijven in Barcelona." 

"Oh uhm." stamelt Mikky.

"Als het niet kan dan is het niet erg. Geen zorgen." stel ik haar gerust.

"Nee, nee. Dat is het niet. Het is meer dat er ook vrienden zijn van Frenk. Maar dat moet vast geen probleem zijn."

"Mik. Je zegt veel te vaak waneer iets niet kan." wijs ik haar er op aan.

"Nee, nee. Geen zorgen, het is echt prima. Ik mis je echt heel erg en ik wil je graag zien. Hoe laat denk je dat je hier bent?" vraagt Mikky.

Ik kijk op de display van mijn auto en zie dat het vier uur is.

"Rond negen uur." geef ik aan.

"Toppie. Ik maak het bed in de logeerkamer voor je op." roept Mikky enthousiast. "Voor wie?" hoor ik Frenkie roepen.

"Juultje komt." roept Mikky terug tegen Frenkie.

"Frenkie vind het heel erg leuk dat je komt." vertelt Mikky tegen me.

"Zeg maar tegen Frenkie dat ik het leuk vind om hem ook weer te zien."

"Ja zal ik doen, tot zo!" roept Mikky.

"Tot zo." lachend hang ik op.

Ik pak mijn telefoon en zet een spotify afspeellijst op met sombere muziek. De lach die ik net had verdwijnt weer van mijn gezicht. Eigenlijk zou ik nu juist muziek op moeten zetten dat me kan op beuren. Maar op dit moment lukt het me gewoon even niet om vrolijk te zijn. Mijn gevoelens zijn daar te veel door de war.

Wanneer Naar Huis van Melissa Lopes op komt zing ik zachtjes mee met de tekst.

Ik dacht jij was the one voor mij
En ik raak jou echt niet kwijt
Was ik dan zo dom dat ik niet wist dat je mij liet zweven?
Ik kan niet meer naar huis

Ik dacht jij was the one voor mij
En ik raak jou echt niet kwijt
Was ik dan zo dom dat ik niet wist dat je mij liet zweven?
Ik kan niet meer naar huis

Na een lange reis van 5 uur, met maar één tussen stop om te tanken rijd ik bijna Barcelona in. Mikky had me nog het adres gestuurd via whatsapp. Ik open de route en volg de aanwijzingen.

Door alle chaos lukt het me eindelijk uit te komen bij Frenkie en Mikky's huis. In Barcelona rijden is gewoon haast niet te doen, het is een totale drukte en wanorde.

Ik parkeer mijn auto voor het huis en haal de koffer uit de auto. Met de koffer die over de kiezelsteentjes wankelt stap ik naar de deur toe waar ik niet eens hoef aan te bellen, want de deur wordt al open gedaan door Mikky. Ze had me waarschijnlijk al gehoord van buiten.

Mikky kijkt me met een medelevende blik aan. "Kom hier." zegt ze en trekt me in een knuffel.

Na een lange knuffel pakt Mikky mijn hand vast en trekt me mee door het huis. De koffer heb ik achter gelaten in de gang.

Na een lange rondleiding heeft Mikky alles laten zien. Zowel binnen als buiten.

"Je woont echt super mooi Mik." glimlach ik naar haar.

Ik zie helemaal dat ze straalt. "Ja he ik weet het."

"Wil je een kopje thee? Dan gaan we even op de bank kletsen."

Ik knik en volg Mikky naar de keuken toe.

Nadat we beiden een kop thee en een bak met koekjes op de salontafel gezet hebben, maken we het ons comfortabel op de bank. We pakken wat kussen en dekentjes en gaan dichtbij elkaar zitten.

"Vertel." zegt Mikky.

Ik begin mijn verhaal en vertel over Donny die vreemd is gegaan en alles wat er daar om heen is gebeurd.

"Lieverd toch."

Ze zet haar kop thee neer en slaat haar armen om me heen.

"Ben je niet verdrietig, of boos?" vraagt ze.

"Ik weet het niet dat is dus het probleem. Ik ben gewoon in de war met mijn gevoelens. Ik voel geen boosheid of verdriet. Wel weet ik dat ik een beetje somber ben en een kut gevoel heb."

"Dat is echt helemaal begrijpelijk. Je weet dat je zo lang mag blijven als je wilt."

"Dank je wel." glimlach ik naar haar. "Trouwens, waar is Frenkie eigenlijk?" vraag ik.

"Oh, die is met wat jongens naar de supermarkt. We hadden alleen thee met koekjes." verteld Mikky. "Alleen maar wijfen dingen." citeert ze.

We schieten in de lach en van de enne grap komt de andere erbij. En het is niet eens zozeer dat we echt lachen om de grappen, maar meer om elkaars lach en de vibe waar we in zitten.

"Ik kan niet meer." gilt Mikky die nu op de grond zit omdat ze van de bank is afgevallen.

"Ik ook niet." kan ik nog net door mijn lach heen zeggen.

In de verte hoor ik de deur dicht vallen.

Ik zie Frenkie in de woonkamer verschijnen. Hij kijkt verbaasd naar het tafereel toe.

"Wat is hier aan de hand?" vraagt hij met een nieuwsgierig blik.

"Oh niks." zegt Mikky en wuift het soepel met haar hand weg.

Ik veeg de tranen van het lachen uit mijn gezicht en sta op om Frenkie een knuffel te geven.

"Hey Juul." glimlacht hij naar me en trekt me in zijn armen.

"Ik heb het al een beetje meegekregen van Mikky wat er aan de hand is tussen jou en Donny. Als er wat is kan je er met me over praten." fluistert hij in me oor.

"Dank je wel." glimlach ik naar hem.

We laten elkaar los en achter Frenkie zie ik meerdere jongens staan. Ik schrik wanneer ik iemand zie staan, die ik liever niet had willen zien.

Writers note:

Ik heb dit hoofdstuk echt 100x moeten veranderen. Mijn Nederlands was gewoon echt vreselijk. Waarschijnlijk is het nu nog steeds slecht. Haha.