Chase A New Life// ajax

H O O F D S T U K 13

𝑀𝒶𝓉𝓉𝒽𝒾𝒿𝓈

Ik wordt wakker en zie overal kleding verspreid over de kamer. Langzaam komt alles van gisteravond terug. Ik heb het met Juultje gedaan. Spijt heb ik niet, maar ik weet haast wel zeker dat Juultje dat wel heeft.

Ik kleed me om en doe mijn hardloopkleding aan. Ik moet even mijn hoofd leeg maken, en de enige manier hoe dat lukt is door te hardlopen. Even aan niets denken, gewoon rennen.

Wanneer ik naar beneden loop roept Juultje mijn naam. Ik doe mijn AirPods in en negeer haar. Snel loop ik door naar de deur om een gesprek te vermijden. Op dit moment heb ik daar gewoon geen behoefte aan.

Ik sluit de deur achter me dicht en begin te rennen. Mijn muziek heb ik op het hoogste volume. Even geen geluid om me heen, van het verkeer of de mensen.

"Wacht." hoor ik iemand hard roepen.

Ik kijk om en zie Juultje in haar pyjama achter me aan rennen.

Waarom begrijpt ze niet dat ik even mijn hoofd wil leeg maken. Ik heb even geen zin in dat gezeik, en het praten over gevoelens.

Na een tijdje loopt Juultje naast me.

Beiden rennen we door, zonder ook maar iets tegen elkaar te zeggen.

Ik sla af en loop het bos in. In de stad lijkt me geen goed idee om nu te hardlopen, rond al het transfernieuws om mij heen.

Ondertussen is het al ruim twintig minuten later en Juultje rent nog steeds naast me.

Ik kijk weer recht voor me, totdat ik een keihard geluid hoor.

Wanneer ik naast me kijk zie ik Juultje op de grond zitten.

"Shit." roep ik.

Ik denk niet na en stop mijn boze gevoelens weg om Juultje te helpen.

Ik loop terug en kniel me bij haar neer. "Waar heb je pijn?" vraag ik.

"Mijn voet." zegt ze bijna onverstaanbaar.

"Uhm, we moeten terug gaan, klim maar op mijn rug."

Juultje probeert op te staan, wat niet lukt.

Ik buk weer en help Juultje mijn rug op te klimmen.

"Zit je goed?" vraag ik.

"Ja." antwoord ze weer zacht.

Minuten zijn voorbij, maar nog steeds is het een lange weg terug. Zeker nog wel een half uur. Er hangt een ongemakkelijke stilte.

"Wat gebeurde er?" vraag ik.

"Ik had niet goed gekeken en er lag ineens een grote tak, ik probeerde die te ontwijken, maar daardoor stapte ik mis en klapte mijn enkel dubbel." legt Juultje uit.

"Sorry." zeg ik met moeite.

"Voor wat?"

"Alles. Dat ik je in een moeilijke situatie heb gebracht met Donny. Dat ik je vervolgens negeerde."

"Het is goed Matthijs. Ik heb geen nee gezegd, en ik had je gewoon met rust moeten laten net." praat Juultje het goed.

De stilte valt weer terug, maar deze keer is het geen ongemakkelijke stilte, maar een fijne.
Ik heb een van mijn Airpods aan Juultje gegeven en samen luisteren we naar de muziek.

Als A Thousand Miles op komt, moet ik terug denken aan onze eerste date, toen we naar een huisje in Limburg gingen. Alle herinneringen komen weer naar boven.

-

We zijn eindelijk thuis. Ik bel aan en wacht af tot Mikky de deur open doet.

Na even gewacht te hebben doet Mikky open en kijkt ons verbaasd aan.

"Waar waren jullie? Ik was echt heel erg bezorgd." zegt ze zuchtend.

"Sorry, we gingen een stukje hardlopen en toen ging ik door mijn enkel." vertelt Juultje.

Ik knik ter bevestiging.

"Oké, nou voortaan niet meer zomaar weg gaan hé jongens." zegt Mikky streng

"Zo, jij neemt je rol als ouder al goed op." grapt Juultje.

"Ja moet toch oefenen, nou kom. Dan gaan we even kijken naar je enkel."

-

𝒥𝓊𝓊𝓁𝓉𝒿𝑒

"Gelukkig is er niks aan de hand." vertel ik aan Matthijs nadat Mikky en ik terug zijn van de huisarts.

"Gelukkig ja." zegt Matthijs opgelucht.

"Ik ga nog even snel omkleden." zegt Matthijs en staat op van de bank.

Mikky en ik zitten samen op de bank en ik kan niet langer liegen dus vertel ik hetzelfde verhaal wat ik Frenkie vertelde. Ik vertel over gisteravond met Matthijs.

"Ah lieverd dat is wel onverstandig geweest." zegt Mikky.

"Ik weet het." zucht ik.

"Voel je wat voor hem?" vraagt Mikky.

"Ik weet het niet, ik had ook een paar glazen teveel gedronken."

"Misschien moet je hem nog een keer zoenen?"

"Mik." roep ik.

"Ja, het maakt nu toch niet meer uit." vind Mikky.

"Tja daar heb je een punt." geef ik toe.

Ik pak mijn telefoon en zie tientallen gemiste oproepen en berichten van Donny.

Donny van de Beek

Schat alsjeblieft, kom naar huis.

Donny van de Beek

Ik heb je nodig, ik speel morgen mijn eerste wedstrijd.

Donny van de Beek

Ik zal het echt nooit meer doen.

Donny van de Beek

Ga je me nou blijven negeren?

Donny van de Beek

Bel me snel terug!!

Donny van de Beek

Zij betekende niks voor mij, jij wel. Met jou zie ik een toekomst.

En zo gaat het nog wel verder door. Er gaat een schuldgevoel door mijn buik heen. Hij slooft zich uit om het goed te maken en voelt zich rot en dan ga ik vreemd.

"Lieverd, laat het. Gewoon even alles vergeten vanavond, en dan kijken we morgen wel voor een oplossing. Leg je telefoon maar gewoon weg." zegt Mikky die mee keek over mijn schouder.

"Ik weet het." zucht ik en leg mijn telefoon weer.

"Gaan we?" vraagt Matthijs die de trap af komt lopen.

Mikky houdt haar autosleutels omhoog ter bevestiging.

We zitten nu in Camp Nou. Het is echt een mooi stadion, maar ik zou helemaal boven in niet willen zitten. Dan moet je zelfs een verrekijker gebruiken om alles te kunnen zien.

"Gaat het?" vraagt Matthijs wanneer het rust is en Mikky wat te drinken halen is.

Ik zucht en schud mijn hoofd. "Nee."

"Het spijt me echt Juul, als je het Donny niet wilt vertellen houd ik me mond dicht. En zo wel dan neem ik alle schuld op me."

"Dat is heel lief Matthijs, maar welke keuze ik ook maak, ik zal het zelf moeten oplossen met Donny."

"De wedstrijd begint weer en het is niet zo heel spannend, Barcelona speelt nou eenmaal beter.