"Doktor,"
Kafamı geriye çevirdim.
"Seni evime bir şey konuşmak için çağırdım."
"Jaebeom, beni buraya sürükledin."
Yüzündeki ciddi ifade dağılıp gülümseyince gülümsedim ama tekrar ciddileşmesi birkaç saniyeyi almamıştı bile.
"İnsan psikolojisinden haberdar mısın?"
"Mark sayesinde az çok, evet."
"Bir insanın intihara meyili neden ortaya çıkar?"
Karanlık bir konuya giriş yapmıştık.
Aüzım açıldı ve kapandı. Bileklerimi gördüğünü anlamıştım.
"Neden soruyorsun?"
Oturduğu kanepede sanki imkanı varmış gibi bana daha da yaklaşıp ellerimi tuttu.
"Neden yaptığını merak ediyorum doktor. Bence buna hakkım var."
Haklıydı.
Bir ilişki başlangıcındaydık ve ben, ne olursa olsun erkek arkadaşımdan bir şey saklamamalıydım.
"Şöyle söyleyeyim,bunu bir silgi olarak düşünüyordum."
Anlamazca kaşlarını çatmış, güzel yüzünde sinirlenme belirtileri olduğunu fark etmiştim.
"Nasıl yani?"
Derin bir nefes aldım sesimin titrememesi için.
"Şöyle düşün, bir hata yaparsın sınavda, yanlış bir şeyi işaretler ya da yazarsın ve bunu silince küçük bir iz bıraksa da geçer ya."
Kafasını sallamıştı.
"Kendimi tamamen öyle hissediyordum ve hatayı silmek istedim. Küçüktüm. Birkaç kez denedim ama sonra... Yapmadım bir daha."
"Hala böyle mi düşünüyorsun?"
"Evet hala böyle düşünüyorum. Bir hatayım. İnsanların hayatına en boktan dönemlerde girip onları mahveden bir hata. Ben-"
Beni öpmesiyle susmuştum. İstesem de konuşamazdım zaten. Büyük ihtimalle susmam için yapmıştı.
"Doktor, özür dilerim ama söylediklerinde tek bir mantık bile yoktu. Sadece saçmalıyordun."
"Ama-"
"Bak, eğer kendini bir hata olarak görüyorsan,"
Gözleri üzerimde dolaştı uzun bir süre.
"Benim hayatımı istediğin kadar mahvedebilirsin doktor. Benim sadece sana ihtiyacım var. Yani, ağzıma bile sıçabilirsin. Ama yanımda kal doktor. Seni kaybetme düşüncesi ciddi anlamda kalbimi dağlıyor. Sensizlik,, Ölüm gibi soğuk ve sessiz ama hiç sevmediğim bir eski dost. Lütfen gitme, doktor. Bana istediğin her şeyi yapabilirsin ama beni sensiz bırakma"
Dolu gözlerine baktım. O kadar güzdl ve bana ihtiyacı varmış gibi "Doktor" diyordu ki...
Sanırım istesem de onu bırakamazdım.
"Seni nasıl bırakabilirim ki? Ruh hastası fetişim var benim. Takıldın pençeme."
Gülmüştü. Çok, içten gülmüştü.
"Sanırım korktum doktor."
Ayağa kalkıp elini uzatmıştı.
"Nereye?"
Elimi tutup beni ayağa kaldırdıktan sonra sırıtmıştı.
"Hadi gidip gerizekalı aşırı romantik çiftler gibi bir gün yaşayalım. Sen her şeyde kızarmanla buna fazlasıyla meyillisin zaten"
Tekme atmamla hafifçe bağırdı.
"Canıma kastın mı var doktor?"
Sırıtttım.
"Seni ben tedabi ederdim bebeğim ama hayvanlarla ilgilenmiyorum."
Dudak büzmüştü.
"Ama ben seni iatiyorum. Boşuna mı doktor doktor diye peşinde dolaşıyoruz ya?"
"Ben mi dedim dolaş diye gerizekalı."
"Çok güzeldin doktor. İçimdeki bilinçli vatandaş bu kadar illegalliği kaldıramadı."
Güldüm.
"Sen cidden gerizekalısın"
"Hayır,"
Elleriyle bandanamı düzeltti.
"Yüzünde oluşabilecek bir gülümseme için her şeyi yaparım sadece"
Utanıp başımı eğmemle gülüşünü kulağımda hissettim.
"Çok tatlısın doktor ve bu bende seni daha da fazla sevme isteği uyandırıyor. Altından kalkabilecek misin, doktor?"
