giant baby |yugbam-çeviri|

benim, benim!

şimdiye dek çevirdiğim bölümler arasında en sevdiğim buydu diyebilirim

oylarınızı ve yorumlarınızı eksik etmezseniz mutlu olurum, iyi okumalar♡

----

Yugyeom'un annesi her zamanki gibi tam 20.00'da gelmişti. Bambam kanepenin üstündeki eşyalarını alıp Bayan Kim'e veda ettikten sonra Yugyeom'un yanında durduğu kapıya yöneldi.

"Pazartesi görüşürüz, Bambamie." küçük olan ona sarılmadan önce gülümsedi.

Bambam kafasına küçük bir öpücük bıraktı.

"Pazartesi görüşürüz, Gyeomie. Kendine iyi bak."

"Kunpi-ah! Bekle, sana bir şey söylemeyi unuttum." Yugyeom'un annesi aceleyle yanlarına geldi. "Biraz fazladan para kazanmak ister misin?"

"Tabiiki." Bambam hemen cevap vermişti. "Ama nasıl?"

"Kuzenim bu pazar kocasıyla özel bir yemeğe çıkacakmış ama oğlunun bakıcısı şehirde olmadığı için ona bakacak kimse yokmuş."

Bambam elini sıkan Yugyeom'a baktı.

"Yugyeom'dan biraz daha küçük, ismi Donghyuk."

"Bana ne kadar... verecekler?"

Bayan Kim, Bambam'in utançla sorduğu şeye hafifçe güldü.

"Sana bir günde ödediğim kadar verecekler, sadece birkaç saat daha az kalacaksın." dedi. "19.00-23.00 arası. Kabul ediyor musun?"

"Tabii-"

"Hayır!"

Bayan Kim ve BamBam, şaşkın bakışlarını Yugyeom'a çevirdiler.

"Neden hayır, canım?"

"Bambamie benim, anne."

Bambam hafifçe çocuğun siyah saçlarına dokundu.

"Sadece küçük bir gün sürecek. Pazartesinden itibaren tüm hafta yanında olacağım."

"İstemiyorum, istemiyorum!" bağırdı Yugyeom. "Başkalarıyla oynamamalısın, sadece benimsin."

"Kim Yugyeom, yeter."

Yugyeom, Bambam'e sarılarak ağlamaya başlamıştı.

"Yugyeom beni dinle. Sadece bir gün sürecek ve sen za-"

Bambam, Yugyeom'un onu bırakıp odasına koşmasıyla sözüne devam edememişti.

"Ne ayıp. Yugyeom'un böyle bir tepki vereceğini bilmiyordum, daha önce hiç yapmamıştı bunu. Genelde bencil değildir."

"Bilmiyorum, Bayan Kim. Endişelenmeyin pazartesi günü bunu onunla konuşmaya çalışacağım." Bambam gülümsedi. "Asıl konuya dönersek, elbette kabul ediyorum. Teşekkür ederim."

"Rica ederim evlat. Oğluma iyi bakıyorsun, sana yardım etmek için fırsat buldukça yardım edeceğim."

Bambam eğilip selam vermeden önce gülümsedi. Hoşçakal dedikten sonra otobüs durağına ilerlemeye başladı.

---

Bambam Yugyeom'un hiperaktifliğinden bir daha asla şikayet etmeyecekti. Hayatı boyunca asla.

"Hyuk-ah! Çık oradan!"

Küçük çocuk kanepeye doğru atlarken güldü. En sonunda Bambam dayanamayıp onu kolları arasına alarak odasına taşımıştı.