Dokunulmaz 🦋✨

Üçüncü Bölüm | Haydi Yüzelim!

🎵Lana Del Rey - Venice Bitch🎵
"Oh god, miss you on my lips. It's me, your little Venice Bitch."

Gittiğimiz plaj ne fazla kalabalık, ne de fazla tenha bir yerdi. Çoğunlukla ailelerin geldiği bir yere benziyordu. Bir kısmında deniz malzemeleri satan bir dükkan ve küçük bir kafe; diğer kısmında ise geçici dövme yapan ve şezlong ile şemsiye satan küçük iki yer vardı.

Ailemle şezlong satan kısımdan iki şezlong ve bir şemsiye alıp plajın orta yerine şezlong ve şemsiyemizi kurup havluyu serdik. Annem güneşlenmek için kumun üzerine serdiğimiz kuma uzanmış, babam ve ben ise şezlonga yerleşmiştik.

Etrafıma baktım. Gökyüzü ve masmavi ve mükemmel gözüküyordu. Güneş tam tepede, ısısıyla insanları denize girmeye teşvik ediyordu. Bazıları denizde yüzüyor, bazıları arkadaşlarıyla plajın etrafında koşturup duruyor, bazıları uzanmış güneşleniyor, yani kısacası herkes eğleniyordu. Gözlerimi kapayıp arkama yaslandım ve neşe dolu sesleri dinleyerek denizin huzur verici kokusunu burnuma çekip bir süre öylece durdum ve anın tadını çıkardım.

Bir süre gözlerim kapalı bekledikten sonra hemen deniz çantamdan kitabımı çıkarıp okumaya başladım. Kitabım gayet sürükleyici bir korku romanıydı. Yaklaşık bir yarım saat kitap okumanın ardından kitabın kaldığım sayfasının kenarını katlayıp çantama geri koydum ve gözüme anında sahile olan biri çarptı. Aniden tüm moralim yerlebir oldu ve yüzme heyecanımı, bulunduğum yeri acilen terk etme isteği ele geçirdi.

Hemen o kişinin beni görmemesi için yüzümü pek belli olmayan yollarla kapamaya çalıştım ve bir süre sonra onun denizden çıktığına emin olup hemen deniz çantamdan telefonumu çıkardım.

Bunu acilen Deniz'e anlatmalıydım! Telefonumu açınca karşımda şu mesajı buldum,

Deniz: Ee, ne kadar oldu hala inemedin mi?

Ben de şöyle cevap verdim,

Alev: İndim indim de bil bakalım ne oldu. Şu an tüm mutluluğum ve heyecanım sönüp gitti resmen! Kaan burada!

Kaan dediğim kişi eskiden çok yakın olduğum, fakat sonra aramı bozup konuşmayı kestiğim bir kişiydi. Şu an şezlongda gözü kapalı uzanıyordu ve beni görmemesi için umut ediyordum.

Telefonum aniden Deniz'in attığı mesaj ile titredi.

Deniz: Hmm

Alev: Ne demek hm?

Deniz: Ya o kadar şey dedim insan cevap yazar!

Haklıydı ama benim dediğime cevap verdikten sonra şikayet edebilirdi sonuçta, değil mi?

Alev: Ya unutmuşum.

Deniz: Bana dün görüldü attığında da aynı bahaneyi kullanmıştın.

Alev: Görüldü atmadım, yemin ederim! Sadece unutmuştum.

Deniz: Eminim.

Alev: Üf inanmıyor musun?

Deniz: Konu bu seferki yaptıkların değil zaten. Bunu sürekli yapman. Artık bıktım, cidden!

Alev: Neyi?

Deniz: Konuyu hep kendine getiriyorsun. Ne olursa olsun hep senin hakkında konuşalım istiyorsun.