Broken By Cancer

Hoofdstuk 6

Ik zit met mijn hoofd en rug tegen de muur van de school. Tranen rollen over mijn wangen. Hoe durft hij over mijn vader te beginnen?! Hij weet dat, dat mijn zwakke punt is. Dat zal hij vast wel expres gedaan hebben om mij te breken, dat is gebeurd maar ik word agressief als mensen over mijn vader beginnen. Het is toch ook logisch dat ik dat word? Ze kennen mijn vader niet eens en bij elk wissewasje halen ze hem erbij! 

,,Gaby, gaat het?” Jake en Rachel komen aangerend. Ik rol met mijn ogen. Daar heb je haar weer. Waarom wilt ze er toch zo graag bij horen? Maar om me daar nu zorgen over te maken, nee daar heb ik geen zin in en trouwens ik ben bij iets heel anders in mijn hoofd. Ik haal mijn schouders op en Jake komt naast me zitten. Hij slaat zijn arm om me heen en troost me. Ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder en begin te huilen. ,,Hé, het geeft niet. Gooi alles er maar uit.” Snikkend knik ik even met mijn hoofd. Hij wrijft over mijn rug en ik kijk hem met betraande ogen aan. Hij veegt wat tranen van mijn wangen. 

,,Sorry.” Zeg ik en wijs naar de natte plek op zijn T-shirt. Hij glimlacht. 

,,Dat geeft toch niet. Het is maar water, dat droogt vanzelf. Het komt wel goed.” Zegt hij en veegt nog wat tranen weg. 

,,Dank je.” zeg ik en geef hem een kus op mijn wang. Ik zie Rachel naar ons kijken. Wacht, is ze nu jaloers? Van binnen moet ik gemeen lachen. Ja, ze wilde mijn beste vriendin inpikken en nu ziet ze in dat haar plannetje niet gaat lukken. Jake is en blijft mijn beste vriend! ,,Ik ga echt niet meer naar de les hoor.” zeg ik en kijk Jake aan.

,,Zullen we dan naar de stad?” hij kijkt me vragend aan. Ik glimlach, knik en sta op. Ik wil al weglopen als Jake Rachel aankijkt. ,,Ga je ook mee?” Wat doet hij nou?! Waarom nodigt hij haar nou uit? Ik dacht dat wij samen gingen...

,,Ik wil wel, maar ik denk dat Gaby niet echt op mij zit te wachten.” zegt ze tegen Jake. Hij kijkt me aan.

,,Waarom niet?”

,,Heb ik dat gezegd?” vraag ik. Waarom moest ze dat nou zeggen?! ,,Ik heb er helemaal geen problemen mee. Natuurlijk mag je mee.” Rachel glimlacht breed en volgt ons. We lopen het schoolplein af en gaan de hoek om. 

Als we aankomen in de stad kijken Jake en ik elkaar aan. 

,,Eerst een jointje voordat we beginnen?” vraag ik aan hem en hij knikt. Ik geef er een aan Jake. ,,Jij ook?” ik hou een jointje voor Rachel. Even twijfelt ze. Halleluja, daar gaan we weer. Ze heeft toch niet zoveel pit als ik dacht. Ik haal het jointje weg en steek mijn eigen aan. Jake steekt de zijne ook aan en adem diep in. Hij blaast het weer uit en begint wat te grinniken. Er lopen twee vrouwen langs, een beetje bekakt en ik moet lachen om hun accent. ,,Wow! Die praatte gewoon met zo'n rara R.” Jake proest het uit, alleen Rachel lacht er niet om. Ja, dat krijg je als je geen jointje neemt, dan zit je niet op een lijn. ,,Wil je echt niet Rachel?” nu knikt ze en neemt de joint aan. Niet veel later lachen we alle drie om het geringste. Ik pak Jake en begin met hem te dansen. Ja, ik heb zin om te dansen en ik ga echt niet wachten totdat er een plaats is. Voorbijgaande mensen stoppen en kijken naar ons. Ik weet niet hoe het komt, maar ik heb opeens 'Nothing's gonna stop us now' van Starship in mijn hoofd en begin mee te zingen: ,,And we can build this dream together, standing strong forever. Nothing's gonna stop us now. And if this world runs out of lovers, we'll still have each other. Nothing's gonna stop us now.” Jake begint te lachen en volgt al mijn passen. Ik voel de jaloerse blik van Rachel in mijn rug branden. Als we klaar zijn beginnen de mensen te klappen. ,,Jake, ik heb een idee.” roep ik en ren even weg. Waar waren ze nou? Ik ren door de gang van de Metro. Ah, daar zijn ze. Er staan vier jongens, één met een gitaar, één met een draagbare trommel, één met een banjo en één met een keyboard. ,,Jongens, kunnen jullie me helpen? Ik wil optreden buiten met bomvol mensen. Als jullie me helpen, krijgen jullie ook meer geld.” Ze knikken en lopen met me mee. Jake kijkt me aan en begint te juichen.