Broken By Cancer

Hoofdstuk 11

=Rachel=

Ik kijk Jake aan. Hij is zo lief, ik ben blij dat ik bij hem mag slapen. Ik vind hem echt leuk maar ik durf niks. Als ik echt zwanger van hem ben, denkt hij toch dat ik een muts ben. 

,,Rachel?!” ik hoor de schelle stem van mijn moeder akelig dichtbij mij en Jake. ,,Rachel, jij hoort thuis te zijn. Dit bedoel ik dus, als ik zulke dingen aan Robin vraag doet hij het ook.” zegt mijn moeder. Ik schaam mij dood, Jake zit naast me. ,,En wie is deze jongen?” ze kijkt Jake aan. ,,Je moet niet met mijn dochter omgaan dat is slecht voor je. Als je echt met een van ons om wilt gaan, is Robin een keurige jongen.” zegt mijn moeder en wijst naar mijn broertje van vijftien. 

,,Waarom is dat slecht voor me? Rachel is een hartstikke lieve meid.” 

,,Ze is een fout in ons leven geweest, onze Robin niet. Hij is perfect, maar Rachel niet. Kijk naar haar ogen.” zegt mijn moeder. Ze brand me gewoon letterlijk af voor mijn neus. Ik krijg tranen in mijn ogen, maar weet ze nog weg te slikken. 

,,Rachel is ook een slet.” zegt Robin. 

,,Hou je bek!” zeg ik tegen hem, maar mijn moeder geeft me gelijk een tik op mijn hoofd. 

,,Zo doe je niet tegen je broertje, hij kan er niks aan doen dat jij misvormd bent.” 

,,Hoe haalt u het in uw hoofd?! Rachel is een hartstikke lieve en leuke meid en ze is niet misvormd! Ik vind haar ogen prachtig en ik zou niks aan haar willen veranderen! Dus hou op!” Ik kijk Jake aan. Hij blijft geweldig.

,,Dus jij vind mijn misvormde dochter leuk? Rachel, kom mee, jij gaat mee naar huis nu!” schreeuwt mijn moeder en pakt mij bij mijn arm. Ze trekt me met al haar kracht omhoog. 

,,Nee, ik ga niet mee. Jij behandelt me al jaren als oud vuil.” 

,,Moet ik je vader halen?” vraagt mijn moeder dreigend. 

,,Je doet maar.” Mijn moeder wenkt mijn vader om mij te helpen. Hij grijpt me vast aan mijn arm. ,,Au, je doet me pijn!” schreeuw ik hard.

,,Laat haar los!” Jake rent naar mijn vader en mij. 

,,Jij blijft bij mijn dochter uit de buurt.” zegt mijn vader kwaad. Ik steek mijn hand uit naar Jake en hij weet hem vast te pakken. ,,Laat mijn dochter los.” Mijn vader trekt hard aan mijn arm en het doet echt pijn. 

,,Ik wil niet eens met jullie mee, laat me bij Jake.” zeg ik.

,,Ja en dan heb je zeker over een jaar een kind.” zegt mijn moeder bot. Jake slikt even, maar laat mijn hand niet los. 

,,En wat dan nog? Als ik daar gelukkig mee ben, wat ik bij jullie dus totaal niet ben.” zeg ik. Ik voel me nu best rot dat ik dit zeg, want ik vind het wel degelijk erg dat ik misschien zwanger ben van Jake. Ik hoor mijn vader's schouder knakken. Hij laat mijn arm los, het doet echt pijn bij hem, maar ik ga bij Jake staan. Hij slaat zijn armen beschermend om me heen. ,,Jake, zullen we gaan?” vraag ik en kijk hem aan.

=Jake=

Als haar vader nog dichterbij komt, dan sla ik hem echt op zijn bek. Ik hou Rachel vast totdat haar ouders weg zijn. Ik kijk haar aan. 

,,Gaat het?” vraag ik aan haar.

,,Beetje last van mijn schouder.” zegt ze en kijkt naar haar schouder. Ik leg mijn hand op haar schouder. 

,,Doet dit pijn?” Heel zachtjes duw ik met mijn vingertoppen op haar schouder, terwijl ik haar in haar ogen kijk. Even slik ik. Ze is zo leuk, maar ik doe niks. Ze is nu al genoeg van streek, ik maak het alleen maar erger dan.