Broken By Cancer

Hoofdstuk 18

=Gaby=

Een teleurgesteld gevoel houdt mijn lichaam in zijn greep. Waarom vind hij haar belangrijker dan mij?! Wij zijn al jaren beste vrienden. Dit is al de zoveelste keer dat hij mij laat zitten en met Rachel wilt zijn. Ik pak mijn fiets uit de schuur en fiets richting de stad. Het is nu half vier en ik ben helemaal alleen. Ik heb niemand meer. Mijn vader is dood, mijn moeder geeft niks om mij en Jake is alleen maar met Rachel bezig. Ik zucht en rij bijna een oud vrouwtje omver, nog snel kan ik naar links afwijken. 

,,Hé Gaby!” hoor ik opeens als ik langs het park fiets. Ik kijk naar links en zie Harry Styles, Liam Payne en Zayn. Ik stop met fietsen, stap af en loop naar ze toe. Zayn is nog duidelijk boos. Met spijt in mijn ogen kijk ik hem aan.

,,Zayn, kan ik even met je praten?” 

,,Waarom? Je hebt geen zin in me. Je wilt me niet eens leren kennen.” 

,,Het spijt me echt. Het was gewoon heel ongemakkelijk. Zayn, je had mijn hand vast en toen kwamen Rachel en Jake binnen.” Zayn knikt en loopt toch met me mee. Ik kijk hem aan. ,,Zayn, het spijt me echt enorm. Ik had je nooit zomaar weg mogen sturen.” 

,,Ik wil je echt graag leren kennen, Gaby.” Ik begin even te blozen als hij mijn naam uitspreekt, geen idee waarom. 

,,Ik jou ook Zayn, echt waar. Maar ik heb nooit zoveel dates gehad. Ik weet niet meer hoe dat moet.” Beschaamd kijk ik naar mijn voeten en plof in het gras. Zayn komt naast me zitten. Zayn zucht diep en ik speel zenuwachtig met mijn vingers. Zou hij beledigd zijn of me raar vinden nu? Het is gewoon dat ik helemaal nergens zin in had nadat mijn vader overleed.

,,Het hoeft geen date te zijn, we maken er gewoon uhm...” hij kijkt even bedenkelijk voordat hij verder spreekt. ,,Een nieuw begin van.” antwoord hij dan. Vragend draai ik me om, waarna mijn ogen die van hem vinden.

,,Hoe bedoel je?” vraag ik snel. Zayn grinnikt, brengt zijn hand naar voren en knikt dat ik hem moet aannemen. Voorzichtig plaats ik mijn hand in de zijne en we schudden kort.

,,Mijn naam is Zayn Malik, ik ben eenentwintig jaar en ik ben nieuw hier.” begint hij lachend. Ik grinnik kort als zijn idee tot me doordringt.

,,Gaby, aangenaam.” 

,,Nou, Gaby. Wat vind je leuk om te doen? Heb je hobby's?” 

,,Ik hou erg van tekenen.” 

,,Echt waar?” ik knik. ,,Ik ook.” zegt hij en glimlacht breed. Zijn glimlach doet iets met me, ik heb geen idee wat, maar het voelt goed.

,,Ik kan je alleen niks laten zien. Mijn tekenblok ligt nog thuis.” 

,,Dat geeft helemaal niet. Als je die wilt laten zien, komt dat vanzelf wel.” 

,,Wat teken jij graag?” 

,,Ik maak graag met graffiti tekeningen. En jij?” 

,,Zij maakt portretten.” roept Harry opeens. Oh ja, Liam en hij waren er ook nog. Ik kijk ze aan. Hun weten wat ik teken, maar niet wie het zijn. 

,,Harry, hou op.” zegt Zayn. Ik kijk hem aan. Neemt hij het nou voor me op? 

,,Sorry hoor.” hoor ik hem zeggen. Harry is duidelijk beledigd. 

,,Van wie maak je portretten of zeg je dat liever niet?” ik kijk hem wat geschrokken aan. Wilt hij weten wie ik teken? Ik ken hem net, waarom zou ik hem dat vertellen?! ,,Hé, je hoeft het niet te vertellen als je er nog niet aan toe bent.” hij pakt mijn hand en ik kijk hem in zijn ogen aan.

,,Ik vertel dat liever niet. Bijna niemand weet wie ik teken, alleen Jake en Rachel. Sorry.” 

,,Het is al goed. Er is vast nog veel meer leuks over jou.” zegt hij en glimlacht. Ik voel me verlegen worden. Wat heb ik toch? Als ik bij Zayn ben, voelt het zo goed en zo vertrouwd. Ik heb echt het gevoel dat ik hem alles kan vertellen. Waarom voelt dit nou zo goed? Ik hoor Harry kuchen en raak licht geïrriteerd.