Broken By Cancer

Hoofdstuk 21

=Rachel=

Wat ben ik blij dat het beter gaat tussen Jake en zijn vader, maar nu wil ik eigenlijk samen met Jake een afspraak maken bij de dokter. Ik wil informatie over een abortus. 

,,Jake?” vraag ik. Hij komt uit zijn omhelzing van zijn vader en kijkt me even aan.

,,Sorry dat ik wegliep Rach, maar ik weet het gewoon even niet meer.” 

,,Wil je samen met mij een afspraak maken met de dokter voor de abortus?” 

,,Huh? Maar ik dacht dat je het wilde houden.” 

,,Ik wil jou niet kwijt Jake. Als ik het kind hou, raak ik je kwijt.” 

,,Je raakt me niet kwijt. Ik hou van je.” 

,,Maar je wilt geen kind met mij?” 

,,Uhm, hoe zal ik je dit uitleggen.” Jake gaat op de bank zitten. Sophie en zijn ouders lopen de woonkamer uit en lopen naar boven. ,,Ik wil heel graag bij je zijn. Geloof me, ik hou ontzettend veel van je. Ik zou ooit een kind willen samen met jou, maar nu niet.” 

,,Waarom dan niet? Vind jij jezelf te jong? Want ik ben ook zeventien Jake.” 

,,Nee, dat is het niet. Ik ben zo bang dat ik de gene heb van mijn vader.” Ik kijk hem niet begrijpend aan, maar ik hoor Gaby een beetje schrikken. Ze gaat tegenover Jake zitten en pakt zijn handen. 

,,Jake, jij bent niet zoals je vader.” zegt ze tegen hem. ,,Ik weet zeker dat jij niet de gene hebt van je vader.” 

,,Ik ben er wel bang voor Gaby. Ik kan het mezelf nooit vergeven als ik mijn eigen zoon of dochter wat aandoe.” ik schrik. Wilt hij daarom geen kind? 

,,Jake, Gaby heeft gelijk. Jij bent niet zoals je vader, jij bent veel sterker.” zeg ik en ik omhels hem even. Dit voel zo goed als hij me vasthoudt. 

,,Ik wil nog geen kind.” zegt Jake. ,,Het spijt me Rach.” 

,,Ik weet het ook nog niet. Misschien geef ik ons kind wel ter adoptie af of pleeg ik abortus.” Jake kijkt me aan. Hij geeft me een zoen op mijn mond. Dit heb ik zo gemist! De afgelopen dagen was Jake zo anders. Waarschijnlijk omdat hij niet durfde te zeggen wat hem dwars zat, maar ik ben blij dat ik alles nu weet. 

=Gaby=

Ik kijk naar Rachel en Jake. Ik ben blij dat het weer goed gaat tussen hun. Zayn pakt mijn hand. Ik ga het gewoon vragen aan Jake. Ja heb je, nee kun je krijgen, al hoop ik wel dat hij mee gaat.

,,Jake?” hij kijkt me aan. ,,Zullen we naar de stad? Een terrasje pakken of zo?” 

,,Sorry Gaby, maar ik wil liever met Rachel hier blijven.” zegt hij en pakt Rachel haar hand. Weer vult het teleurgestelde gevoel mijn lichaam. Weer niet! Ik knik en loop samen met Zayn de deur uit. Even moet ik mijn tranen bedwingen. Steeds als ik iets voorstel, wilt hij bij Rachel blijven. Hij gaat me vergeten, dat voel ik! We lopen de hoek om en Zayn stopt met lopen.

.,Wat is er?” vraag ik.

,,Je vind het moeilijk hé? Dat Jake alleen maar bij Rachel wilt zijn.” Hij heeft me helemaal door. Hoe kan het dat hij me zo goed kent? Ik knik. Zayn omhelst me en ik leg mijn hoofd tegen zijn borstkas. Spontaan komen er tranen over mijn wangen, die op het T-shirt van Zayn vallen. Hij wrijft troostend over mijn rug. Het voelt zo vertrouwd. 

,,Stil maar.” fluistert hij. ,,Het komt wel weer goed.” Ja, dat weet ik niet zo zeker meer. Jake is al jaren mijn beste vriend, maar zo voelt het niet meer. Hij geeft meer om Rachel dan om mij. Zal dat door het kind komen? ,,Hé.” Zayn kijkt me aan en ik smelt weer voor zijn ogen. Ze zijn ook zo mooi bruin. ,,Wij gaan gewoon een terrasje pakken en misschien ook wel naar de film. Wij gaan er een leuke dag van maken.” Ik glimlach naar hem. Hij is zo lief. Hij wilt me zien lachen en niet zien huilen. Ik knik en we lopen verder, richting de stad.