Broken By Cancer

Hoofdstuk 23

=Jake=

Ik open mijn ogen en naast me ligt Rachel nog te slapen. Ze is echt lief als ze slaapt. Ik geef haar een kus op haar voorhoofd en stap uit bed. Ik ga een lekker ontbijtje voor haar maken. Ik loop de trap af en als ik de woonkamer inkom, zie ik Sophie en mijn moeder al aan de ontbijttafel zitten.

,,Goedemorgen.” zeg ik en loop door naar de keuken.

,,Goedemorgen lieverd.” zegt mijn moeder.

,,Waar is pa?” 

,,Al aan het werk. Hij komt pas laat thuis.” 

,,Is hij al hulp aan het zoeken?” ik zie mijn moeder schrikken. Ze had gehoopt dat ik er niet over zou beginnen denk ik, maar ik moet het toch weten. Ik wil niet in het ziekenhuis belanden omdat mijn vader me bijna dood slaat.

,,Jake, je moet hem niet pushen natuurlijk. Hij zoekt hulp wanneer hij eraan toe is, probeer hem in de tussentijd maar niet boos te maken.” 

,,Sorry? Ik ben vorige keer bijna knock-out geslagen en ik moet hem tijd geven?!” 

,,Jake, alsjeblieft.” mijn moeder smeekt bijna. Ik krijg medelijden met haar en knik. Het is ook nutteloos om erover te beginnen, mijn moeder verdedigt mijn vader altijd, maakt niet uit wat hij doet. Dat is nou echte liefde. Ik denk bij mezelf. Heb ik dat ook bij Rachel? Zou ik echt alles doen om haar bij me te houden? 

,,Goedemorgen.” hoor ik dan. Ik loop de keuken uit en mijn hart maakt een sprongetje. Ja, ik zal alles voor haar doen. Desnoods vermoord ik iemand, als Rachel maar veilig is. Ik loop naar haar toe en geef haar een kus op haar mond. Ze reageert anders dan normaal, wat is er met haar? Zal het door de hormonen komen? Ze is natuurlijk wel zwanger.

,,Goedemorgen lieverd.” zeg ik tegen haar. Ze kijkt me even aan en ik zie de twijfel in haar ogen. ,,Wat is er?” 

,,Nee, niks. Ik heb best wel trek.” zegt ze. 

,,Ga maar zitten aan de tafel, dan maak ik een Engels ontbijt voor je.” Rachel knikt en gaat zitten. Ik loop de keuken weer in en begin het ontbijtje te maken.

=Rachel=

Ik zit naast Sophie en ik ben best wel verdrietig. Waarom? Omdat ik niks voelde toen Jake me net zoende. Ik zag aan alles dat hij mij nog heel leuk vind, maar ik kan toch niks meer met hem hebben als ik niks meer voor hem voel. Ik heb geen idee hoe het komt dat ik niet meer verliefd op hem ben. Kan het zomaar? Dat je eerst helemaal weg bent van iemand en daarna helemaal niet meer? 

,,Rachel, gaat het wel?” Sophie kijkt me aan en ik schudt voorzichtig mijn hoofd. Ze pakt mijn hand en trekt me omhoog.

,,Jake, Rachel en ik zijn even op de gang. Ik moet haar even iets vertellen.” Ze trekt me mee de gang op. Ik raak even in gedachten. Wat moet ik nou doen? Moet ik het gaan uitmaken met Jake? Of juist niet. Ik bedoel, ik wil niet dat hij denkt dat ik het uitmaak omdat hij het kind niet wil houden. ,,Rachel, wat is er?” Sophie kijkt me aan en pakt even rustig mijn hand. 

,,Ik weet niet wat ik moet doen.” zeg ik tegen haar en haal een hand door mijn haren.

,,Wat weet je niet?” 

,,Nou, net toen Jake mij zoende voelde ik eigenlijk niks meer.” 

,,Wil je het uitmaken met hem?” ik knik. ,,Ai, dat gaat hij minder vinden. Hij houdt echt van je Rachel.” 

,,Dat weet ik en daarom durf ik het ook niet.” 

,,Waarom niet? Ik bedoel, als je niks meer voor hem voelt dan moet dat toch wel? Je kunt hem niet aan het lijntje blijven houden.”