Broken By Cancer

Hoofdstuk 24

=Jake=

Ik zit met Rachel op mijn kamer. gaby belde en dat vond ik erg leuk. Ik heb Gaby al best lang niet gezien en dat neem ik mezelf kwalijk, echt waar. Alleen ik hou zoveel van Rachel, dat ik het liefst elke minuut van de dag bij haar wil zijn. School boeide me nooit echt, maar nu Rachel op school zit wel. Ik wil zo graag dat ze trots op me is, maar nu lijkt het alsof ze teleurgesteld in me is. Zou dat komen doordat ik het kind niet wil houden? Ik weet dat zij ook nog maar zeventien is, maar ik vind dat te jong om vader te worden. Ik kijk Rachel aan. Haar prachtige ogen verschijnen in mijn zicht en ik smelt weer. Ik snap nog steeds niet waarom ze nooit eerder een vriend gehad heeft. Ze is geweldig en ik ben nog nooit zo verliefd geweest. Ik geloofde nooit op liefde op het eerste gezicht, maar ik was al verliefd op Rachel vanaf het moment dat ik haar zag. 

,,Jake, het is heel moeilijk om dit te zeggen.” begint Rachel en ik pak haar hand.

,,Wat is er dan schat?” ongerust kijk ik haar aan. 

,,Het is...Het spijt me zo Jake.” ze haalt haar hand uit mijn hand en loopt naar het raam. Zuchtend kijkt ze uit het raam. Wat is er toch met haar aan de hand? Ik sta op, loop naar haar toe en sla mijn armen om haar heen. Meteen gaat ze uit mijn armen en gaat weer op het bed zitten. Huh? Waarom wilt ze niet dat ik haar vasthoud? 

,,Rach, wat is er toch met je?” hopeloos kijk ik haar aan. Ik snap er niks van.

,,Ik heb met Sophie gepraat en die zei dat ik het eerlijk tegen je moet zeggen.” 

,,Natuurlijk moet je eerlijk zijn tegen me. Dat hoort in een relatie.” 

,,Ik weet niet hoe ik het je moet zeggen.” 

,,Rach, alsjeblieft. Praat met me, ik zal je niet veroordelen.” 

,,Dat weet ik, maar ik wil niet dat jij denkt dat het door het kind komt.” 

,,Wat door het kind komt? Waar heb je het over?” 

,,Jake, ik wil nadenken over ons. Ik weet niet of ik nog verder wil.” zegt ze dan. Mijn ogen worden groot. Wat?! Waarom niet? Waarom wilt ze het uitmaken? Of wilt ze dat niet? Ze is best wel vaag op dit moment.

,,Nadenken over onze relatie? Maar waarom dan?” 

,,Ik voel het niet meer. Ik weet niet of ik nog wel van je hou.” 

,,Hoe lang heb je dit gevoel al?” 

,,Niet lang. Ik heb echt van je gehouden Jake, maar ik voel steeds minder.” 

,,Komt het doordat ik het kind niet wil houden?” Ja, dat had ze kunnen verwachten natuurlijk en voor mij voelt het ook zo. Doordat ik het kind niet wil houden, wilt Rachel het uitmaken. Ik hou zo ontzettend veel van haar, ik weet niet of ik haar nog wel kan vergeten. 

,,Nee, dat is het juist niet. Ik was al bang dat je dat zou denken.” 

,,Wat moet het anders zijn? Als je echt verliefd bent, raak je dat gevoel niet zo snel kwijt. Heb je een ander?” 

,,Nee, ik voel het gewoon minder. Dat gebeurd soms wel eens.” 

,,Wanneer weet je of je met me verder wilt?” 

,,Dat weet ik nog niet Jake, ik ga nadenken in Australie.” 

,,Australie?! Waarom daar helemaal? Dan kan ik je niet opzoeken.” 

,,Nee Jake, dat wil ik ook niet.” Nou word hij helemaal mooi! Ik hou van haar, maar ik mag haar niet opzoeken? We hebben zoveel van elkaar gehouden en nu wilt ze gewoon weken zonder mij zijn. Ik begrijp het nu wel, ze wilt niet meer. Ze hoeft niet meer na te denken, van mij apart is het nu al over. Zodra ze in dat vliegtuig stapt, is het over.