Chapter 25: Changes

5 0 0
                                    

38th day

Dan's POV

Dan: Tita, where's Savannah?
Tita Katherine: Upstairs.

Umakyat ako papunta sa kwarto niya. Binuksan ko ang pinto. Nakita ko siya. Nakatulala. Di nakabukas ang fan, aircon, bintana. Tanging TV lang. Ni mata niya di gumagalaw. Yung pagkain sa tabi niya di pa niya kinakain.

Dan: Savannah?

Walang response.

Dan: Baby.

Di siya nainis. Parang wala lang siyang narinig. Binuksan ko ang aircon at ng kurtina and lumapit ako sa kanya.

Savannah: What gets broken without being held?
Dan: Tubig?

HAHAHAHAHHAHA

Savannah: Simple lang, ang pangako.
Dan: What do you mean?

Di kaya yung...

*Flash back*

"Don't cry bunso. Diba sabe ko sayo wag kang lalabas ng kotse pag di pa safe diba?<3"

"Sorry Kuya! Di kita naipaglaban. I-I can't breathe... *umiiyak*"

"It's okay. You did nothing wrong. Mahal kita Savannah, promise me na kaya mo mabuhay ng wala ako. Promise me na di ka susuko. Promise me"

"I will kuya, I promise. I love you too. :("

*End of flash back*

Dan: Everything happens for a reason. Savannah, wag kang magsabe ng ganyan. NAGMUMUKHA KANG DUWAG!

Ang sama ng tingin niya sa akin, first time ko siyang nakitang ganito. Savannah, is that really you?

Savannah: Bakit!? Why do you even care!? Kaano aano ba kita!?
Dan: I'm sorry. Natakot lang ako.
Savannah: So sino mas duwag sa aten!?
Dan: SAVANNAH! TAKOT AKONG MAWALA KA!

Natahimik siya, nabigla. Siguro di niya sinasadyang sabihin yun.
Savannah, ano ba nangyare sayo?

Savannah: Hayaan mo muna ako mag-isa, Dan.
Dan: Sorry Savannah. I'm so sorry.
Savannah: Just leave me alone. Ayokong mamura pa kita.

Sinaraduhan na niya ako ng pinto.. Pagbaba ko eh.. Lahat sila malungkot, seryoso.

Yaya: Pinaalis ka rin ba ni ma'am Savannah?
Dan: Opo.
Tita Katherine: I think she needs time to think and move on. Miski ako pinaalis niya eh.
Tito Jeric: So do I? Anong nangyari sa batang yun?

Lahat sila malungkot, Savannah have really changed a lot.

.
.
.
.
.
.
.

Umalis na ako sa bahay ni Savannah. Pumunta ako ng church.

*sign of the cross*

"God, forgive me to all the sins I have done. Thanks for all the priceless blessings you have gave to me. God, diba lifetime blessing mo sa akin si Savannah? Please, don't take her away from me. Magiging okay din ang lahat. I'll offer my life to you. Yun lang po. Amen"

***

Take time to pray everyone! :)

If We Really Are Meant To BeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon