znów rozmawiamy
a ja nie czuję niczegoprzyznam ci się, że mój
wstręt do róż już minąłbo nie ranią mnie twoje słowa
i nie czuję jak wbijasz mi kolcedo bólu da się przyzwyczaić jeśli
jest w powietrzu, którym oddychaszjeśli towarzyszy ci przy każdym kroku,
zaczynasz widzieć w nim stabilnośćbo wszystko inne jest nietrwałe
i tylko tego możesz się trzymaćwięc znów milczymy,
a ja tęsknię za twoimi kolcami

CZYTASZ
flower
Poetrypachnie nutą absurdu i pomarańczy, gdy wyciąga swe ręce ku słońcu i dla niego tańczy written by xcallmesunny, 2018