Έρεβος

-Αναμνήσεις-

"ΣΙΕΝΑ!!!" είπε η Ρόουζ μπαίνοντας στο δωμάτιο, νευριασμένη και ενθουσιασμένη μαζί.

Άνοιξα τα μάτια μου προσπαθώντας να τα εστιάσω στη Ρόουζ, αλλά ήταν πολύ δύσκολο. Ένοιωθα το λαιμό μου να είναι ξηρός από το βράδυ, το κεφάλι μου πόναγε και ζαλιζόμουν.

"Τι έγινε;" Είπα γεμάτη απορία και την κοίταξα όσο μπορούσα.

"Τι έγινε;;;" Είπε σα να μην με πίστευε καν.

"Σιένα... Γλυκιά μου Σιέννα" είπε και με πλησίασε.

Με χάιδεψε στο κεφάλι και είπε
"Θα μου πεις τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια" είπε και χαμογέλασε αγγελικά.

Την κοίταξα και έκλεισα τα μάτια μου ξανά. Γύρισα από την άλλη μεριά του καναπέ και προσπάθησα να ξανακοιμηθώ, ενοχλημένη με την συμπεριφορά της πρωί-πρωί.

Μετά από δέκα λεπτά ένοιωσα την ανάσα της στο σβέρκο μου.

"Σιένα σήκω. Γαμώτο! Πάμε να πιούμε καφέ" είπε φωνάζοντας στο αυτί μου.

Στη λέξη καφέ ένοιωσα το σώμα μου να ξυπνάει και να αρχίζει να σκέφτεται.

Άμα κοιμόμουν λίγο παραπάνω θα έφευγε.

Άρα πρέπει να σηκωθώ για να πάρω καφέ.

"Εντάξει λοιπόν... Κέρδισες " είπα και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ο καφές.

Μέχρι να σηκωθώ από τον καναπέ μου πήρε λίγη ώρα.

Ήθελα να κάνω εμετό από τη ζαλάδα. Ακόμα και ξαπλωμένη ένοιωθα πως η ζαλάδα κυριαρχούσε.

Η Ρόουζ με κοίταζε με ένα βλέμμα ανυπομονησίας, θέλοντας να ακούσει κάθε λεπτομέρεια του τι είχε γίνει το βράδυ.

Η πικρή αλήθεια ήταν πως ούτε εγώ θυμόμουν αρκετά. Αλλά δεν θα της το έλεγα ακόμα ή τουλάχιστον όχι πριν με κεράσει καφέ.

Πήγα στο μπάνιο και βούρτσισα τα δόντια μου, έπιασα τα μαλλιά μου σε μια αλογοουρά και φρόντισα να βάλω λίγο make-up διότι το πρόσωπο μου δεν ήταν σε καθόλου καλή κατάσταση μετά το χθεσινό μεθύσι.

Πήγα στο δωμάτιό μου και φόρεσα ένα μαύρο τζιν με μία κοντομάνικη μπλούζα που φαίνονταν οι ώμοι μου, έβαλα τα γυαλιά ηλίου μου και βγήκα πάλι στο σαλόνι αντικρίζοντας τη Ρόουζ.

"Πωπωωω μια κούκλα είσαι βρε παιδί μου" είπε και χαμογέλασε ειρωνικά.

"Να λείπουν τα καυστικά σχόλια σε παρακαλώ πολύ" ήταν το μόνο που είπα, διότι η ζαλάδα δεν έλεγε να με αφήσει με τίποτα.