Nooit meer veilig (gestopt)

H22 - Jake? Jake?!

Een vinger port in mijn zij waardoor ik wakker schrik. Als ik mijn hoofd ophef om te kijken wie me heeft wakker gemaakt, kijk ik in het half-lachende gezicht van Matthew. Zijn donkere ogen staan dof van vermoeidheid.

Als ik om me heen kijk zie ik dat ik op precies dezelfde plek zit als waar ik gister blijkbaar in slaap gevallen ben.  Even wrijf ik in mijn ogen en haal wat vochtige haren uit mijn gezicht waarna ik Matthew weer aankijk.

'Ook goedemorgen.' zeg ik droog. 

'Hoi. Zeg, hoe komt het dat je eruit ziet alsof je hebt gedoucht? En hoe kom je aan die rozengeur?' Goh, het valt hem dus wel op.

Grijnzend kijk ik hem aan terwijl ik opsta. 'Als jullie even meelopen laat ik het zien.' Ik draai me om naar de plek waar ik gister Jake heb zien slapen om te vragen of hij mee gaat. 

'Ik blijf even zitten geloof ik. Ik ben een beetje duizelig.' Hij zit tegen een boom vlak bij zijn slaapplek en kijkt me met een pijnlijke blik aan. Zodra mijn ogen naar de plek van zijn wond dwalen ren ik naar hem toe.

'Jesus, Jake!' Één derde van zijn t-shirt, gebruikt als verband, is bloedrood en al half afgezakt. Ik hurk snel naast hem neer en haal de band er voorzichtig vanaf. Eigenlijk durf ik niet naar de wond te kijken, wetend dat ik dan misselijk word.

Toch dwing ik mezelf te kijken. Het is nog erger dan ik had verwacht. Om de wond heeft inmiddels opgedroogd bloed zich verzamelt, en het gat wat de kogel heeft gemaakt staart me aan. Net voordat ik ga kokhalzen draai ik mijn hoofd weg.

'Matthew?' vraag ik met trillende stem. 'Kun je alsjeblieft even helpen?'

Hij loopt snel naar ons toe en nadat hij de wond heeft bekeken draait hij zich om naar mij. 'Pak het flesje water en de blauwe handdoek uit mijn tas. Zorg dat de wond schoon is en bind dan de handdoek er zo strak mogelijk omheen. Ik ga op zoek naar een aantal kruiden die een ontsteking helpen te voorkomen.'

Vlug draai ik me om en pak waar hij om heeft gevraagd. In mijn ooghoek zie ik Matthew wegrennen. Als ik de spullen gevonden heb, na zijn hele tas overhoop te hebben gehaald, snelwandel ik weer naar Jake toe. Zweet parelt op zijn voorhoofd en benauwd haalt hij adem.

'Jake, gaat het wel?' 

'Ik voel me niet zo goed.'

'Even volhouden oké? Ik ga nu de wond schoonmaken, zeg het me als het pijn doet. Matthew gaat kruiden halen, om een ontsteking te voorkomen.' 

'Ja, dat heb ik gehoord.' Vermoeid blaast hij zijn adem uit. 

Ik draai de dop van de fles af, leg de handdoek erop en giet dan in een vlugge beweging het water erop. Nadat de dop er weer op zit begin ik met voorzichtige bewegingen het bloed rondom de wond eraf te halen. Hoe dichter ik bij de wond kom, hoe moeizamer hij ademhaalt.

'Lily, ik denk dat ik ga flauwvallen.'

'Nee dat ga je niet. Kom op, je kunt dit. Ik ben bijna klaar. Niet flauwvallen Jake.' Zijn hoofd ligt tegen de boom aan en zijn ogen zijn samengeknepen. Zijn wenkbrauwen zijn gefronst van de pijn en zijn mondhoeken staan lichtjes naar beneden.

Ik haal nog voorzichtiger dan eerst het laatste bloed vlakbij de wond weg. Ik hoor Jake zachtjes kreunen van de pijn, ook al doe ik het nog zo voorzichtig.

'L-lily, ik zie bijna niks meer. Ik ga echt flauwvallen nu.' Hij grijpt mijn armen vast waardoor ik de handdoek laat vallen. Verschrikt kijk ik hem aan. Zijn ogen schieten paniekerig heen en weer en hij haalt gejaagt adem. Een zweetdruppel rolt langs zijn wang, en valt op zijn schouder.

Zijn borst gaat snel op en neer, te snel. 'Jake, rustig! Haal diep adem. In door je neus, en uit door je mond. Jake luister naar me, je gaat níét flauwvallen.'