Η Jihyo ειναι ενα κορίτσι 23 χρονών, που παει ακομα κολλέγιο. Ειναι δυναμική ατρόμητη και ξέρει να υπερασπίζεται τον εαυτό της. Τι θα γίνει όμως όταν πέσει στα χέρια το αρχηγού της μεγαλύτερης Mafia στην Seoul, τον Lee Felix?
~Το πρωτο μου stray ki...
Οταν άνοιξα τα ματια μου ήμουν σε ενα κλειστό χορό με μόνο ενα κρεβάτι στο οποιο με ειχαν ξαπλώσει πάνω
Άκουγα φωνές να συζητάνε έξω και η πόρτα ήταν ξεκλείδωτη
Την άνοιξα και να τος!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ένας πανέμορφος άντρας με ξανθιά μαλλιά να με κοιτάει μέσα στα μάτια. Κάθονταν πάνω στον καναπέ με ένα διαβολικό χαμόγελο στα χείλη και το φρύδι του σηκωμένο.
"Ώστε ξύπνησε η πριγκηπεσσα μας"
Τότε όλα τα βλέμματα γύρισαν πάνω μου. Ένοιωσα ανατριχίλα να διαπερνάει όλο μου το σώμα. Ήμουν πολύ φοβισμένη αλλά δεν ήθελα να το δείξω γι'αυτό αποφάσισα να βγάλω φωνή
"Ναι ξύπνησα και δεν μου άρεσε καθόλου το θεαμα που αντικρίζω τωρα, τι με θέλεις γιατί με έφερες εδώ?"
Ξαφνικά σηκώθηκε από τον καναπέ και κατευθύνθηκε προς το μέρος μου. Δεν είχα το κουράγιο να τον κοιτάξω γι'αυτό κοιτούσα κάτω. Αυτός όμως ακούμπησε απαλά το πηγούνι μου και το σήκωσε πάνω για να τον κοιτάξω στα μάτια.
"Νόμιζα ότι είδες το μήνυμα μου" είπε συνεχίζοντας να χαμογελάει με αυτό τον ύπουλο τρόπο "Ώστε εσυ ήσουν ο κρυφός θαυμαστής" Είπα με θυμό αλλά και ειρωνεία στην φωνή μου. Τότε τον έπιασα από τον καρπό και με μια απότομη κίνηση έδιωξα το χέρι του από το πηγούνι μου "Ε, λοιπόν αγοράκι άκου να δεις αυτά σε εμένα δεν περνάνε"
Οι υπόλοιποι από πισο έμειναν άφωνοι καθώς το πρόσωπο του άλλαξε. Έγινε πιο έκπληκτος αλλά ταυτόχρονα έδειχνε λίγο χαρούμενος με το χαμόγελο του να εξαφανίσετε.
"Ωραία λοιπόν όπως θες" Είπε πριν φύγει από μακριά μου. Δεν τον είδα καθαρά αλλά τον ένοιωθα να βγάζει πάλι αυτό το smirk και να κάνει νόημα στον αλλο τύπο με τα ξανθιά μαλλιά
Τότε ήρθε κοντά μου και με σχετικά απαλές κινήσεις με ανάγκασε να μπω πάλι μέσα στο δωμάτιο καθώς έφυγαν όλοι οι υπόλοιποι από τον χορό. Εγώ τον απέφευγα όσο πιο πολύ μπορούσα "Κοίτα ξέρω ότι δεν κάναμε καλή αρχή αλλά-" "Το λες αυτό σε εμένα! Που θα είμαι κλειδωμένη σε αυτό το σπιτι για ούτε και εγώ δεν ξέρω πόσο καιρό με τον κολλητό μου να είναι χτυπημένος και να μην ξέρω αν είναι καλά" Τον διέκοψα με παραπολυ θυμό μέσα μου. "Θα το συνηθίσεις, θα δεις στο τέλος θα σου αρέσει" Μου είπε με μια γλυκιά φωνή αλλά εγώ δεν λύγιζα με αυτό. "Το μόνο που θέλω να ξέρω είναι αν είναι καλά ο Jungkook, ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΩ ΡΕ ΚΑΘΆΡΜΑΤΑ" Τότε άλλαξε το ύφος του καθώς πήγε στο πιο σοβαρό και απομακρύνθηκε από εμένα "Εντάξει λοιπόν αν δεν ηρεμήσεις δεν θα τον ξαναδείς ποτέ έτσι όπως πας"
Είπε και πήγε να κλείσει την πόρτα φεύγοντας απο το δωμάτιο αλλά αυτή την στιγμή τον έσπρωξα δυνατά. Έπεσε κάτω καθώς εγώ έτρεχα προς την εξώπορτα για την ελευθερία μου
'Jungkook σου έρχομαι' είπα από μέσα μου. "ΞΕΦΕΎΓΕΙ" Άκουσα μια φωνή να λέει πριν νοιώσω ένα δυνατό χέρι να με κρατάει από το μπράτσο και να με σταματάει.
Όχι, όχι τωρα ήμουν ένα χιλιοστό μακριά από το πόμολο της πόρτας δεν γινόταν να με πιάσουν τώρα!
"Δεν καταλαβαίνεις με το καλό έτσι?" Μου είπε τοτε ο κοντός "Βγάλε τον σκασμό ρε κοντέ" Τότε η έκφραση του άλλαξε και μου έβγαλε ένα δολοφονικό βλέμμα. Με έπιασε από τα μαλλιά και με έσυρε πάλι μέσα στο δωμάτιο πετώντας με πάνω στο κρεβάτι. Ήμουν στο τσακ να αφήσω τα δάκρυα να κυλήσουν από τα μάτια μου "Έτσι και με ξαναπείς κοντό δεν θα έχουμε πολυ κακά ξεμπερδέματα. ΚΑΤΆΛΑΒΕΣ?!" Είπε με πολύ αγριεμένη φωνή καθώς τόνισε το 'κατάλαβες'
Παρ' όλα αυτά κρατήθηκα δυνατή και απάντησα με δυναμισμό "Είναι φυσιολογικό να νευριάζεις τόσο πολύ αφού στους κοντούς ανεβαίνει πιο γρήγορα το αίμα στο κεφάλι" είπα και ήθελα να γελάσω αλλά μου κόπηκε το γέλιο καθώς ήρθε στο μέρος μου με το χέρι του υψωμένο έτοιμο να με χτυπήσει
Έκλεισα τα μάτια μου και καλύφθηκα καθώς άκουσα μια φωνή να φωνάζει
"Είσαι τρελός? Θα χτυπούσες κορίτσι? ΠΑΣ ΚΑΛΑ?" Τοτε άνοιξα τα μάτια μου και είδα τον ξανθό να κρατάει το χέρι του κοντού και να του φωνάζει "ΕΞΑΦΑΝΊΣΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ" Του είπε με δυνατή φωνή. Αποχώρησε αμέσως απο το δωμάτιο. Μετά γύρισε σε εμένα με ένα απογοητευμένο βλέμα "Συγγνώμη για αυτή του την συμπεριφορά, θα φροντίσουμε να μην ξαναγίνει"
Δεν είπα τίποτα μόνο τον κοίταξα κοροϊδευτικά και έφυγε από τον χορό. Τότε άκουσα την πόρτα να κλείνει και να κλειδώνει
Πήρα το μαξιλάρι που ήταν δίπλα μου και άρχισα να το βαράω από τα νεύρα μου Δεν μπορούσα να αντέξω άλλο αυτή την πίεση μέσα μου. Τότε ήταν που ξέσπασα σε κλάματα. Κάλυψα το πρόσωπο μου με το μαξιλάρι για να μην ακούγετε από έξω.
'Jungkook που είσαι οταν σε χρειάζομαι' είπα με δάκρυα να κυλάνε σαν καταρράκτης από τα μάτια μου. Ήμουν παραπολυ κουρασμένη γι'αυτό ούτε που κατάλαβα ότι με πήρε ο ύπνος. _________________________________________
Ξέρω ξέρω μπορεί να ήταν λίγο μικρό το κεφάλαιο σήμερα αλλά στο επόμενο θα συμβούν πολλά πράγματα. Προετοιμαστείτε
Επίσης μπορεί να ανεβάσω ξανά σήμερα το 5ο αλλά δεν είναι σίγουρο Συγχωρέστε με αν έχωκάνειλάθη I have a learning disability :D
(Έχω κολλήσει με το too busy των boy story pls Ακούστε το)
