love by accident

T H I R T Y F O U R (End)

*Author POV*

Πέρασε πολύς καιρός. Περίπου 2 χρόνια. Ο Chan και η Minseo είχαν επιτέλους μια κανονική ζωή και την δικιά τους οικογένια. Ενα μικρό αγοράκι ήταν ότι ακριβώς ήθελαν. Ο Felix με Jihyo έγιναν επίσης οικογένεια. Ενα κοριτσάκι. Τα υπόλοιπα αγόρια όταν κατάλαβαν ότι ήρθε ενα παιδάκι στην ομάδα ήταν τόσο ενθουσιασμένα και λίγο τρομαγμένα. Εαν εξαιρέσετε το γεγονός ότι ο Jisung μπέρδευε το μπροστά μέρος της πανας με το πίσω και ο Jeongin έτρωγε συνέχεια τις φρουτόκρεμες ήταν όλα μια χαρά. Ο Felix έγινε ξαφνικά πολύ πιο αγαθός και ήρεμος απο ότι ήταν πριν. Θα έλεγα μια αρκετά καλή αλλαγή σε σχέση με το πως ήταν στην αρχή

*Felix POV*

"ΤΟ ΜΩΡΌ!!! ΤΟ ΜΩΡΌ ΚΛΑΊΕΙ ΠΑΛΙ" Άκουσα τον Jisung να φωνάζει και να τρέχει απο την μια μεριά του σπιτιού στην άλλη. Τον έπιασα απο τον γιακά και τον ταρακούνησα λίγο "Ρε πας καλα? Ηρέμησε, μπορεί απλά να πεινάει. Σοβαρεψου" "Σειρα σου είναι να το ταΐσεις" Πετάχτηκε ο Seungmin απο το άλλο δωμάτιο "Μ-Μα ε-εγώ δεν τα παω και τ-τοσο καλα με τα μ-μωρά" "Βασικά δεν τα πας καθόλου καλα με τα μωρά αλλα θα μάθεις αργά η γρήγορα. Την φρουτόκρεμα και στην κουζίνα, Αντε" Σταμάτησα να τον κρατάω καθώς γύρισα τα μάτια μου και πήρα την κόρη μου στην αγκαλιά μου. Την σήκωσα στον αέρα και την κοίταξα στα μάτια "Τι είναι Mina? Το μωρό μου πεινάει?" Της χαμογέλασα και την έβαλα πάλι στην αγκαλιά μου καθώς περπατούσα προς την κουζίνα. Ο Jisung ετοίμασε τις φρουτόκρεμες κιόλας οπότε έβαλα την Mina στο καρεκλάκι της και ο Jisung άρχισε να την ταΐζει

"Είδες που δεν είναι και τοσο άσχημα?" Τον κοίταξα με ένα κοροϊδευτικο χαμόγελο και σταύρωσα τα χέρια μου. Το είπα αυτό αφού τον είδα να χαμογελάει και να κάνει χαζές γκριμάτσες καθώς την τάιζε. Μολις μίλησα, με κοίταξε με ενα σοβαρό ύφος "Ρε δεν μας χεζεις λέω εγω? Αφου βλέπεις ότι τα μωρά με αγαπάνε" Ειπε καθώς κοιταξε παλι την Mina και τώρα είχε ενα χαμόγελο στα χείλι της "Ναι αμε, μην το πάρεις και πάνω σου-"

Ακριβώς εκείνη την στιγμή μπήκε η Jihyo μεσα στο σπίτι μαζι με τον Minho που την βοήθησε να φέρει τις σακούλες του σουπερ μάρκετ. "Ήρθαμε και εμείς" Χαμογέλασε και αμέσως άφησε κάποιες τσάντες κάτω και ήρθε να με αγκαλιάσει. Της έδωσα ενα πεταχτό φιλί και την αγκάλιασα και εγώ

"Πως πηγαν τα ψώνια, αγάπη μου?" "Πολυ εξουθενωτικά" Πετάχτηκε ο Minho καθώς άφησε και αυτός τις τσάντες κάτω αφου κρατούσε της περισσότερες. Τον κοίταξα και έβγαλα ενα μικρό γελακι πριν κοιτάξω ξανα την Jihyo "Απο ότι βλέπεις μια χαρά πήγε" Καθώς τα λόγια έβγαιναν απο το στόμα της έβαζε τα χέρια της πίσω απο τον λαιμό μου "Μια χαρα λοιπόν" Την κοίταξα με ένα στραβό χαμόγελο και την φίλησα