love by accident

T H I R T Y O N E

*Chan POV*

Ημουν στο κρεβάτι μαζι με την Minseo δίπλα μου να κοιμάται. Το σόου ειχε τελειώσει μα εγω δεν είχα ύπνο. Η ώρα ήταν ήδη 4.00 το πρωί. Δεν έκανα τίποτα παρα μονο να κοιτάω το ταβάνι και μετα την Minseo πολλαπλές φορές. Το μυαλό μου είχε γεμίσει με σκέψεις και φοβίες. Αμα την πληγώσω? Αμα πάθει κάτι? Δεν ξερω και δεν θέλω να σκέφτομαι ετσι.

Ξαφνικά τις σκέψεις μου σταμάτησε το τρίξιμο της πόρτας που άκουσα απο μέσα. Αμέσως σηκώθηκα πάνω και πήρα ενα μαχαίρι που έχω πάντα στο συρτάρι. Άκουγα τα βήματα πλησίαζαν όλο και πιο πολυ. Κρυβόμουν πίσω απο ενα τοίχο. Μόλις το θύμα έφτασε στο σημείο που το ήθελα αμέσως έβαλα το μαχαίρι στον λαιμό του. Οταν είδα ποιος ήταν έπεσα απο τα σύννεφα.

"Jeongin αγόρι μου τι κάνεις εδώ?" Είπα ψιθυριστά για να μην ξυπνήσω την Minseo και άφησα το μαχαίρι κατω "Chan, τι έκανα, σε παρακαλω μην με σκοτώσεις δεν μπορώ άλλους θανάτους" "Οχι αγόρι μου τι λες, ολα καλά τέλος οι κακοι τους σκοτώσαμε όλους τώρα ήμαστε όλοι ευτυχισμένοι" Του είπα και τον έβαλα οσο πιο σφιχτά μπορούσα μέσα στην αγκαλιά μου. Τον ανέβασα στα χέρια μου σε στυλ γάμου και τον πηγα στο δωμάτιο του.

"Σε παρακαλω μην με πας ακόμα για ύπνο" Μου είπε αγκαλιάζοντας με πιο σφιχτά. Έγνεψα καταφατικά και τον πηγα κάτω στην κουζίνα. Τον έβαλα να καθίσει σε μια καρέκλα και του έβαλα λίγο νερό. "Θα μου πεις τι έγινε, τώρα?" "Είδα εφιάλτη" "Τι εφιάλτη?" "Έχει σχέση με εμένα και τον Changbin" Ήταν έτοιμος να δακρύσει εγώ το ήξερα οτι δεν ήταν καλή ιδέα να τον σκοτώσει αυτός "Μην φοβάσαι, πες μου, δεν είμαι Felix εγω" "Να απλά είδα ότι είχαμε αλλάξει θέσεις εκείνη την στιγμή που τον κρατούσαν ο Jisung και ο Minho και στο τέλος ο Changbin σκότωσε εμένα. Chan... Δεν ήθελα να τον σκοτώσω" Τότε δεν άντεξε και τα δάκρυα του έφυγαν απο τα μάτια του. "Μικρέ, θυμήσου τι σου έκανε και στην τελική σε όλους μας. Σε πήρε απο μακριά μας. Απο την οικογένεια σου. Και σε έβαλε μέσα σε μια φυλακή που θα σας σκότωναν" "Ναι Chan αλλα υπήρχαν και οι καλές στιγμές. Αυτός ήταν ο μόνος που ήξερε καλα τον χαρακτήρα μου και ήταν ενα πολύ καλο μέλος της οικογένειας μας. Δεν μπορώ να αντέξω ότι είμαι ένας δολοφόνος και σκότωσα τον ίδιο μου τον αδερφό. CHAN ΤΙ ΈΚΑΝΑ!!" Εκανα οτι μπορούσα για να τον ηρεμήσω και για να μην ξυπνήσει ολο το σπίτι. "Jeongin σε παρακαλω ηρέμησε. Δεν είχες αλλη επιλογή. Θα πέθαινε έτσι και αλλιώς. Πραγματικά λυπάμαι για τον Changbin αλλα πιο πολυ για εσένα που σου άγγιξε τοσο πολύ τα συναισθήματα. Θυμάσαι τι είχε πει ο Felix οταν είχες μπει και εσυ στην ομαδα? 'Μην νοιώθετε τύψεις για αυτούς που θα χρειαστεί να σκοτώσετε γιατί θα το αξίζουν' θυμάσαι?" "Ναι αλλα δεν είπε τίποτα για αδερφο" "Το είπε γενικά όμως. Σε παρακαλω ηρέμησε είναι απλά μια στιγμή. Πήγαινε σε παρακαλω να κοιμηθείς. Θα δεις που ολα θα φτιάξουν αύριο" "Αμα δεν φτιάξουν? Αμα συνεχίσω και το σκέφτομαι?" "Τότε θα μιλήσω με τον Felix και θα δουμε τι θα κάνουμε" "Σε παρακαλω μην τον κάνεις να θυμώσει περισσότερο μαζι μου" "Μην φοβάσαι ολα καλα, πάμε τωρα για ύπνο" Σωθήκαμε και οι δυο, ήπιε ολο το νερό του και τον πηγα στο κρεβάτι του. Του έδωσα ενα φυλακή στο κούτελο και τον σκέπασα. Ένοιωσα σαν πατέρας αλλα τι να πει κανεις στην τελική ήμαστε ολοι μια οικογένεια. "Καληνύχτα μικρέ, είναι ηδη πολυ αργα" "Ευχαριστώ για όλα Chan, είσαι ο καλύτερος αδερφός, εσυ πάντα με ακούς" "Και θα συνεχίσω μικρέ. Οτι θες είμαι εδω" "Εντάξει, καληνύχτα" Μου είπε πριν κλείσω την πόρτα πίσω μου.