Hercai

Affettin Mi

Miran umut dolu gözlerle Reyyana bakıyordu.Onu bu halde bırakamazdı.Zaten onun yüzünden vurulmuştu Miran. Reyyan bu sefer kimin yanında kalacağını iyi biliyordu.Azat abisine bakarak.

"Ben gelemem Azat abi!"

"Niye"

"Onunla kalmam lazım"

"Seni o adamla yanlız bırakmam"

"Azat abi lütfen git"

Azatın ne kadar üzgün olduğu gözlerinden belli oluyordu.

"Niye Reyyan onca şeyden sonra hala bu adamla mı kalmak istiyorsun.Ne çabuk unuttun"

"Unutmadım azat abi!Unutturmuyosunuz zaten.Onu bu halde bırakamam."

"Seviyormusun onu"

Reyyan birşey diyememişti.Mirana karşı olan hisleri çok büyüktü ama kendine itiraf edemiyordu.

"Tamam Reyyan anladım ben seni"

Azat sözlerini bitirdikten sonra kapıya doğru ilerledi.Üzgün olduğu gözlerinden okunuyordu.Reyyan ne yapacağını bilemiyordu.Şimdi burada Miranla kalmıştı ancak ailesi...Ailesini bir daha nasıl görecekti.Kafasında dolaşan düşüncelerden Miranı unutmuştu.Uyanmıştı evet.Günlerdir uyanması için dualar ediyordu.Arkasına dönüp göz gezdirdi Miranda.Daha sonrada uyanmasını haber vermek için doktorun yanına gitti.Doktor kontrollerini yaptıktan sonra çıktı odadan.Birkaç polis ise durumu öğrenmek için gelmişlerdi.Ancak Miran Gönülün vurduğunu söylemedi sonuçta kuzeniydi.Görmedim deyip geçiştirdi polisleri.Reyyan odaya girdi ve Miranla konuştu.

"İyi misin?"

"İyiyim.Şaşırttın beni gitmedin" (hafif bir gülümsemeyle)

"Yanlış anlama yanında kalacak kimse yok diye gitmedim.Yoksa gidecektim"

"Hımm anladım"

"Neden yaptın"

"Anlamadım?"

"Niye önüme atlayıp beni kurtardın"

"Senin için herşeyi yaparım ben"

"Yapma bir daha"

"Teşekkür edeceğine azarlıyorsun beni Reyyan:)"

"Şu olanlara bak.Önce intikamını alıp ölmekten beter ediyorsun sonra hayatımı kurtarıyosun"

"Sende bu yaptığım iğrenç şeyleri yüzüme vurarak öldürüyorsun zaten beni"

"Neyse sen şimdi dinlen"

"İyi"

Miran gözlerini kapatıp biraz dinlenmeye çalıştı.Bundan sonra ne olacağını ikiside bilmiyordu.Bir boşlukta gibiydi Reyyan.

***
İki günü geride bırakmışlardı.Ve bugün Miran hastaneden çıkacaktı.Miranın evine gideceklerdi.Reyyan biraz daha Miranla kalmayı ve iyileştikten sonra gitmeyi düşünüyordu.Hava aydınlanmıştı.Reyyan kalktı ve Mirana baktı.O da uyanmıştı.

"Reyyan?"

"Efendim"

"Gitmeyeceksin demi?"

"Sen iyileştikten sonra gideceğim"

"Peki beni affetmedinmi?"

Reyyanın Mirana karşı siniri dinmişti ancak affetmek...Affetmesi çok zor gibiydi.

"Affedemedim"

"Peki gitmesen, bi süre benimle kalsan.Bana sadece bir hafta ver eğer hala gitmek istersen gidebilirsin"

"... bilmiyorum"

"Lütfen Reyyan sadece bir hafta istiyorum senden"

"Peki tamam ama sonra gitmeme izin vereceksin"

"Tamam anlaştık:)"
Miran istediğini elde etmişti.Bir hafta boyunca Reyyanın güvenini yeniden kazanacaktı.Onu delicesine istiyordu.Reyyan gitmek istese bile bırakmazdı onu.Bırakamazdı.

Taburcu olduktan sonra hastaneden çıktılar.Fırat evine götürmek için gelmişti.Arabaya binidiler ve eve doğru yola çıktılar.Eve vardıklarında ise arabadan indiler ancak Miran doğru dürüst yürüyemiyordu.Ve Reyyanın ona yardım etmesini istedi.Bir taraftanda işine geliyordu.Reyyana daha yakın oluyordu.Eve kadar Reyyanın yardımıyla girdi.Fırat ise kardeşine bir ihtiyacı olup olmadığını sorduktan sonra gitti yanlarından.Miranla Reyyan yine baş başa kalmıştı.Reyyan günlerdir gelmiyordu bu eve yerdeki kanları fark etti.Ve Miranında o tarafa doğru baktığını gördü.

"Tamam ben şimdi temizlerim."

"Gönül nerede?"

Evett arkadaşlar uzun bir aradan sonra yeni bölüm geldi.Bu bölüm biraz kısa oldu ama bugün bi bölüm daha atıcam.Eğer bölümü beğendiyseniz oylarsanız sevinirim.🙏ŞİMDİDEN TEŞEKKÜRLER🖤