Kisaeng(Completed)

四

Угсаа залгамжлах хунтайж Зүүн тэнгист хөлөгтэйгөө далайн ёроол руу живж, хүүгийнхээ биеийг ч олж чадалгүй үлдсэн хаан тэр цагт ихэд уй гашууд автан, өнчрөн шаналж байсан билээ. Харин одоо хамгаас хайрт том охин нь, их гүнж нь ор сураггүй боллоо. Тэнгэртээ хэдэнтэй мөргөж гуйлаа ч эргэж ирэхгүй байж магад. Гэсэн ч ядаж эцсийн удаа царайг нь хараад, даахийг нь үнэрлэн, өр зүрхээ дэвтээхийг юу юунаас илүү хүсэх аж. 

Хатан эх нь арын бунхандаа өдөр шөнөгүй мөргөл үйлдэн, хайртай том омболоо амьд мэнд иргэж ирээсэй хэмээн залбирна. Ордон тэр аяараа түгшүүрт автан, ил хуль болжээ.

Их цэрэг хөдлөөд хоёр хонолоо. Их хурдаараа бол өдийд буцаад ирмээр. Гэвч сураг чимээгүй. Элэг зүрх эмтэрч, бэтгэрч дуусна гэдэг л энэ болов уу. Хаан нойр авахаа болив. Хоол унд ч идэхээ байв. Мэлмий нь урьд урьдхаас гархилан хоосорч, үс нь байдгаараа цайжээ. 

Хааны өргөөний үүдэнд зүүний түшмэд хэдийн ирээд суучихсан, аль эрт эмгэнэл зарлаад эхэлчихжээ. Тэд гүнжтэнг тэнгэрт халив хэмээгээд их л гашуудсан дүр эсгэж, уйлж майлан, хаантныг зарлиг буулгахыг хүлээнэ. Тэдний уйлаан майлааныг сонсож барсан хаан уурандаа шатаж хаалгаа саван гарч ирээд,

"Хэн үхсэн гэж хэлээ вэ? Хэний дураар? Хэний зөвшөөрлөөр? Та нар зөвшөөрөө юу? Одоогоор үхсэн гэсэн сураг ч дуулдаагүй байхад хэний дураар гашуудал зарлаад байгаа юм? Та нар цөм толгойгүй болохыг хүсээ юу?" хэмээн сөөнгөтөж сааралтсан хоолойгоо шахан зандрав.

"Өршөө хаантаан. Гэвч олон хоног өнгөрлөө. Ийм олон хонож байхад сураг чимээгүй байна гэдэг ямар нэг зүйл болсноос гарцаагүй. Гүнжтэн эсэн мэнд байхаасаа өнгөрсөн гэж эмээж байна, хаантаан. Мөхөс бид ингэж уй гашууг мэдэрч байхаар үхсэн нь дээр." хэмээн уран үгсийг урсгав.

"Муу дорд амьтдыг..." хэмээн хаан цухалдавч цааш нь юм хэлж чадсангүй.

Гэнэт их талбайн үүднээс хааны тайган хар гүйхээрээ хүрж ирээд газар сөхрөх гэж бараг тэрий хадаад өгөв.

"Ха-антаан..." хэмээн хоолой нь сааралтан нус нулимстайгаа холилдсон тэрбээр енгэнэж гарвал хаан харайлгах шахам бууж ирээд тайганаа дэмнэн босгож,

"Юу болоо вэ? Хэл чимээ ирээ юу? Гүнж яасан гэнэ? Юу болсон юм бэ? Алив хэлээдэх л дээ" хэмээн сүүлдээ бүр гувшиж гарчээ.

Тайган нус нулимсаа ханцуйгаараа шувтраад,

"Гүнжтэн, гүнжтэн... Амьд байна. Амьд эсэн мэнд ордон руу ирж байна гэнэ ээ. Хаантаан, Тэнгэр бурхан бидэнд тусаллаа." хэмээн үргэлжлүүлэн хайлав.