Kisaeng(Completed)

七

"Ирээч ирээч гэхээр ирэх болов уу, тэр

Яваач яваач гэхээр явах болов уу, тэр

Зуу зуун жил харуулдан суусан ч

Зуурдхан чамтайгаа хамт байх тавилангүй ээ хө

Ай хө, ай хө

Хэзээ ч тэр над дээр ирэхгүйгээс хойш

Харуулдан суугаад юу хийнэм

Холын хол явъя даа би"

Амнаас ундран гарах үгс хүртэл хэчнээн гунигтай болоо вэ. Хорвоо тэр чигтээ уйтай, гунигтай. Бүсгүй хүний жаргал зовлон хүлээлтээс хамаардаг хорвоо. Ай даа.

Жин Уг хаврын нэгэн шөнө орь ганцаар гудамж зээлээр гиеүрэн алхахдаа амандаа ардын дуу аяланхан, хаа нэг уйтай санаа алданхан явна. Саран авхай түүнийг ганцаардахгүй гэсэндээ түм буман ододтойгоо манджээ. Намуухан тайван орой байсанд тэр бээр зарц нараа гэрт нь хариулчхаад ганцаар гунихран яваа нь энэ. Тэр нэгэн хүнтэй хамт алхахсан гэхээс сэтгэл зүрх нь улам гашуу оргино.

Гэнэт л өнөө тайван тогтуун уур амьсгал хаашаа ч юм хийсэн одох нь тэр. Тэргэл сарыг тэмээн чинээ үүл халхалжээ. Өргөн гудамжнаас нарийн гудам руу эргэхдээ тэр эрхгүй жихүүдэс мэдрэв. Ард нь үл мэдэг чимээ гарах төдий цочин эргэж харвал харанхуйгаас өөр юу ч байсангүй. Харин харанхуй сүүдэрт нуугдсан аюумшигт араатныг тэр анзаарсангүй ээ.

Олон давхар зузаан хормойгоо дээш шуугаад алхаагаа хурдасгав. Хурдан алхах төдий үүлэн хормой нь орооцолдоод болдоггүй. Энгийн хормойг бодвол гинёо хормой цэцгийн дэлбээ мэт зузаан пөмбөгөр байдаг билээ.

Сүүлдээ хөлийн сайнаар хурдалсан боловч сүүдэр түүнээс салсангүй. Айн сандран арагшаа нэг харж явсан болохоор урдах жижигхэн чулууг харалгүй бүдрээд уначхав гэнэ ээ. Тэр даруй нүүгэлтсэн хар сүүдэр нөмрөн ирэхэд тэр юу ч хийж чадсангүй. Удалгүй ухаан балартлаа.

Хаантан хайрт охин, хүргэн хүү хоёртойгоо өглөөний зоог барин сууна.

"Энэ гэрлэлт надад хэчнээн итгэл найдвар авчирч байна гээч. Хайртай их охин минь, үнэнч сайд барлаг минь хамтдаа хажууд минь байна шүү дээ." хэмээн баясгалантай инээнэ.

"Ингэхэд охин минь, царай чинь гундуу харагдах юм. Лагшин чилээрхээ юу?" хэмээн санаа зовнин асуув.