13 Eylül Cumartesi saat 01.27
Yarın sabah yola çıkmam gerek ve ben hala uyumadım. Her şeyim hazır. Ama aklım annemde. Sanırım uykuya dalamamamın sebebi bu. Annem yaklaşık 10 senedir kanser. Ve her ay düzenli olarak kematorapi görüyo. Biz manisanın Turgutlu ilçesinde oturan orta halli ailelerden biriyiz. Her ay İzmir Ege Üniversitesine gidiyoruz ve orda annemin kematorapi almasını bekliyoruz. Babamla annem ayrıldı. Yarın üniversiteye başlıycam İzmir Ege Üniversitesi... Her ay hastalık için gityiğim yere bu sefer eğitim görmek için gidicem. Ordaki öğrenci evinde yerim hazır ama benim içim rahat etmediği için bu sabah gidip yerleşicem. Her ne yaparsam yapıyım annemi burda bırakmak içime sinmiyo. Biliyorum belki son günlerini yaşıyo. Belki de bu yüzden bu duygularımın sebebi... Anneannemler yanında olacağı için bir bakıma rahatım.
*
Tam uykuya dalacağım sırada kopan çığlık ve feryatlarla yatağımdan adeta zıplayarak kalktım ve koşarak annemin yatak odasına girdim. Anneannem ve dedem annemin üztüne yatmış bağırarak ağlıyorlar.
İlk başta bunun sebebini tam olarak anlayamasamda daha sonra aklıma gelen şeyle adeta beynimden vurulmuşa dönfüm
Hayır olamaz !
Yani ben daha ona doyamamısken , sarılıp öpememişken olamaz..
Beni bırakamaz!!!
Aniden başıma giren ağrıyla birlikte kendimi yerde buldum ve gözlerim kapandı...
*
Evet arkadaşlar yeni hikayemle karşınızdayım.
