Bileğime doladığı parmaklarıyla durmak zorunda kalmıştım. Böyle yapmamalıydı. Eğer böyle yaparsa ben gidemezdim ki..
"Ji Sun, yapma lütfen. Hadi işinin başına geri dön."
Yapma be adam..
Kafamı olumsuz anlamda sallarken arkamdan, hatta bacağımdan itilmem ile dengemi kaybedip düşecekken karşımda duran adam beni belimden yakalamıştı.
Kalbim depar atmaya başlarken onun dudakları aniden yakınlaşmamız ile badimden açıkta kalan omuzuma değmişti.
Onun dudakları, tenime değiyordu!
Birkaç saniyenin ardından o geri çekildiğinde ben hala olayın etkisinden çıkamamıştım. Az önce ne olmuştu öyle?
Belimi kavrayan elleri hafifçe gevşedi ve belimi bırakmadan birbirimize yakın olan yüzümüze rağmen konuşmaya başladı.
Ellerini neden çekmemişti? Ve kalbim neden bu kadar hızlıydı, kahretsin!
"Ji Sun haklısın. Han Ri bu olayda ki en büyük suçlu ama o işini gerçekten çok iyi yapıyor. Şimdi yeni birisini almak için bir sürü uğraş vermem gerekiyor."
Histerik bir şekilde güldüm ve geri çekilerek ellerini belimden ayırmasını sağladım. Aramızda mesafe kalması daha iyiydi.
"O halde benden daha iyisini bulmakta zorluk çekeceğinizi zannetmiyorum. Sonuçta yıllardır orada çalışmıyorum."
Beni onaylayarak başını salladı ve devam etti.
"Ama kendimi kötü hissediyorum Ji Sun. Sana haksızlık ettim ve suçsuz yere işten kovdum. Vicdanım buna izin vermiyor"
Sadece bu yüzdendi işte. Sadece bu yüzden beni geri istiyordu. Vicdanını rahatlatmak için. Eğer öyleyse bende aklımda ki, ona karşı kurduğum tüm saçma düşünceleri silip, işime kaldığım yerden devam etmekti. Bu işe ihtiyacım vardı ve artık duygusal bir şekilde hareket etmeyecektim.
"Pekâlâ, kabul ediyorum."
"Ne?"
İçimde kötü hissettiren şeyler vardı. Üzülüyor muydun?
"Kabul ediyorum dedim Bay Jeon. Yarın sabah gelip, işimin başına döneceğim. Şimdi eve gitsem iyi olur."
Birşey demeden arkamı döneceğim sırada kollarımdan tuttu ve beni durdurdu. Birkaç saniye öylece bakışmamızın ardından sonunda konuşmaya başlamıştı.
"Teşekkür ederim Ji Sun. Seni evine bırakayım."
Yanımda yürümeye başlayınca ona karşı geldim.
"Gerek yok Bay Jeon. Ben kendim gidebilirim."
"Elbette gidebilirsin ama arabam senin evinin önünde kaldı."
Başımı onaylayarak salladım. Gerçekten fazla gerizekalıydım. Hangi akılla onun benden hoşlanacağını, birşeyler hissedeceğini düşünmüştüm ki?
O farklıydı, ben farklı.
Biz farklı dünyaların insanıydık.
İkimiz de tek kelime etmeden on dakikalık mesafeyi yürüdük ve evimin önüne geldik.
"Tekrardan teşekkür ederim Ji Sun. İlk maaşına zam ekleyeceğim."
Onun gözlerinin içi gülerken, benim yüzümden üzgün olduğum fazlasıyla belli oluyordu.
"Önemi yok Bay Jeon. Zam yapmanıza da gerek yok. Herkese hak ettiğini verseniz yeterli zaten. Herkes hak ettiğini bulsa.."
Bakışları anlık değişmişti ama bu sadece iki saniye sürmüştü. Önemsememeye çalıştım.
"İyi günler Bay Jeon"
"Yarın görüşürüz Ji Sun"
Anahtarlarımı çıkartıp evin kapısını açacağım sırada yine bana seslenmesiyle durmuştum. Ona doğru döndüm.
"Yarın ilk önce benim evime gelebilir misin? Oradan şirkete beraber geçeriz"
Ev mi? Kendinde miydi acaba bu adam? Heyecandan öbür dünyaya gitmemi istiyordu galiba.
"Neden?"
"Çünkü çalışma odamda çizdiğim fazlasıyla çizim var ve hepsini şirkete getirmek istemiyorum. Senin fikrini alacağım."
Benim fikrim mi? Aşk olsun Han Ri ne güne duruyordu?
"Bayan Kang benden daha iyi bu konuda. Eğer söylerseniz size severek yardımcı olacağına eminim."
Sakince nefesini verdi.
"Ama ben senin gelmeni istiyorum Ji Sun."
Kalbimin hızını değiştiriyorsun be adam..!
✦
Öncelikle herkese iyi bayramlaaar🍬
Geç geldiği için üzgünüm :(
Herneyse, sizi seviyorum 📍
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bay Jeon • JJK
Fanfiction"Tehlikeli sulardasın Ji Sun. Yüzmeyi bilmediğin sularda." Boynuna dudaklarımı bastırıp başımı kaldırdım. "O zaman bana yüzmeyi öğret Jeon." Kalbimi unutturacak şekilde güldü. "Öğreteceğim." ©kookiloji | 2019, Temmuz
