Przyjaciel z Dzieciństwa

1. Chwila prawdy

Wyciągnięte z akt:

Imię: Minako
Nazwisko: Kino
Wiek: 19 lat
Wzrost: 165 cm
Status: Człowiek
Wygląd: Blada karnacja, czarne włosy do łopatek, szare oczy( w sytuacji okazywania dużych uczuć np. Miłości, Wściekłości zmieniają kolor), najczęściej widziana w czarnej bluzce na krótki rękaw i spódnicy koloru czarnego przed kolano.
Skłonności: brak odnotowanych
Choroby: zespół Touretta (średni, w obliczu zagrożenia)
Charakter: Przyjacielska, tajemnicza, odważna, impulsywna
Niepokojące: Czasem agresywna reakcja wobec ludzi

*******************************************

Czekałam ze zniecierpliwieniem na odpowiedź z CCG. Odkąd pamiętam chciałam tam wstąpić. Tak, jak moi przyjaciele: Minene, siostry: Kurona i Nashiro i Mamoru. Wszyscy staraliśmy się z całych sił, aby zdać różnorodne testy. Nie wiem, jakie mieli wyniki, a swojego nie pamiętam. Wtedy usłyszałam powiadomienie w moim komputerze. Otworzyłam szeroko oczy z niedowierzenia.

----------------------------------------------------------

-Dostałam się!- powiedziałam ze szczęściem wymalowanym na mojej twarzy.
-Gratuluję! Ja też się dostałam!- odpowiedziała Minene, a potem obie rzuciłyśmy się sobie na szyje.
Odkąd skończyłyśmy szkołę, ja i Minene stałyśmy się przyjaciółkami.
-Od jutra mamy zacząć pracę- dodała dziewczyna.
-Lepiej chodźmy spać. Jest 22:47- zakomunikowałam.
- Oh, faktycznie!- pożegnałyśmy się, a Minene wyszła z mieszkania i wróciła do siebie.
Byłam mega podekscytowana. Myślałam, że nie zasnę. Wręcz przeciwnie! Nawet nie wiedziałam, kiedy zasnęłam. Nie miałam żadnego snu ani koszmaru.

-----------------------------------------------------------

Przeklęty budzik zaczął dzwonić, więc go wyłączyłam. Spojrzałam na sprzęt ospale.
-CO?! 8:41?! SPODKANIE JEST O 9:00!! SPÓŹNIĘ SIĘ!- gdy się tak wydarłam, wstałam szybko z łóżka i pobiegłam do szafy. Założyłam moje codzienne ubranie i odbyłam swoją poranną rutynę. Potem szybko wybiegłam z mieszkania do głównego budynku CCG. Spojrzałam na zegar miejski: 8:53. WOW, nowy rekord! Na całe szczęście budynek był blisko bloku w którym mieszkam. Wbiegłam do środka. Powiem Wam, że wnętrze robi wrażenie. Pobiegłam do sali 340, w niej miało odbyć się zebranie. Po drodze wpadłam na kogoś. Był to wysoki mężczyzna w garniaku. Miał on czarne włosy.
- Ty musisz być nowa- zaśmiał się lekko i pomógł mi wstać.
-Tak. Jestem Kino Minako!- podałam mu rękę na przywitanie i uśmiechnęłam się przyjaźnie.
On odwzajemnił gest.
-Amon. Zaprowadzę Cię na zebranie- powiedział i poszedł, a ja za nim.
Trafiliśmy w samą porę, drzwi do sali się właśnie otwierały. Oboje weszliśmy do środka, tak, jak wszyscy inni zgromadzeni i zajęliśmy miejsca. Siedziałam spokojnie mimo tego, że w duchu trzęsłam się że strachu. W pewnym momencie do sali wszedł kolejny koleś w garniaku. Ktoś na mównicy przedstawił go, jako Pan Shinohara. Zaczęli gadać coś o tym, że mósimy złapać i zniszczyć wszystkie Ghule w Tokyo. Nagle drzwi do sali gwałtownie i z chukiem otworzyły się. Wszyscy spojrzeli w tą stronę, łącznie ze mną.
-Przepraszaaam!- krzyknął chłopak stąjący w drzwiach...A może to była dziewczynka?
-Znowu się zgubiłeś, Juzo?- zapytał Pan Shinohara.
-Tak- to coś uśmiechnęło się uroczo.
Miało na sobie krótkie, czarne spodnie na szelki koloru błękitu. Jego koszula była biała, idealnie była dobrana do skóry, która była blada. Posiadało białe włosy do ramion, które były rozczochrane. Grzywka była spięta czerwonymi spinkami, układającymi się w liczbę 13 po rzymsku. Gdy szedł na miejsce koło Pana Shinohary, zauważyłam, że ma na nogach czerwone kapcie....Bez komentarza. Jedyny ze wszystkich tu zgromadzonych wyglądał inaczej. Oczywiście nie licząc mnie!
Gdy zebranie się skończyło wszyscy wyszliśmy z sali. Ktoś złapał mnie za ramię, więc się odwróciłam.
-Ty musisz być Minako- powiedział mężczyzna.
-Tak- pokręciłam głową w górę i w dół.
-Chodź ze mną. Pokażę Ci Twoje nowe biuro i zapoznam ze wspólnikiem- rzekł Pan Shinohara.
-Oczywiście!- byłam mega podekscytowana.
Poszłam za Shinoharą, mając w głowie setki myśli.