Ονειροπαρμένοι έρωτες

Κεφάλαιο 17ο

Pov Αλεξάνδρας

Κάθομαι στην αυλή και διαβάζω το βιβλίο που μου έχει γίνει εμμονή τον τελευταίο μήνα. Το after φυσικά. Αχχ αυτός ο Χάρντιν απο την μια είναι γλύκουλης αλλά απο την άλλη είναι τόσο βλάκας. Καθώς διάβαζα με διέκοψε μια φωνή.

Στέφανος: Γεια

Αλεξάνδρα: Γεια σου Στέφανε

Στέφανος: Πως πάει;

Αλεξάνδρα: Εδω χαλαρά διαβάζω

Στέφανος: Ωραία... Εμμ έλεγα αν ήθελες κάποια μέρα να πηγαίναμε καμία βόλτα

Αλεξάνδρα: Ναι φυσικά όπορε θέλεις

Στέφανος: Ωραία, θα σου τηλεφωνήσω εγώ κάποια μέρα αυτή την εβδομάδα

Αλεξάνδρα: Τέλεια, θα περιμένω λοιπόν

Στέφανος: Ναι τα λέμε

Αλεξάνδρα: Γειαα

Πιστεύω οτι με τον Στέφανο μέχρι στιγμής τα πηγαίνουμε αρκετά καλά. Φαίνεται πολύ καλό παιδί, σε αντίθεση με εμένα που φαίνομαι αρκετά χαζή, γιατί κάθε φορά που μιλάμε ή θα κοκκινήσω ή θα τραυλίσω ή θα κομπλάρω. Γιατί όμως κάθε φορά το κάνω αυτό; Αυτές τις τελευταίες μέρες η αλήθεια είναι πως συμπεριφέρομαι διαφορετικά, τον σκέφτομαι συνέχεια και ότι κι αν κάνω μου τόν θυμίζει. Προχθές για παράδειγμα καθώς γυρνούσα από το σχολείο, είδα μερικά αγόρια στο γήπεδο κοντά στο σπίτι μου να παίζουν ποδόσφαιρο, και αμέσως το μυαλό μου πήγε στον Στέφανο, την ημέρα που προσπαθούσε να μου δείξει πως να κάνω ένα σοϊκό σουτ για να βάλω γκολ. Πέρασε ήδη μια εβδομάδα και θυμάμαι ακριβώς αυτή την σκηνή σαν να έγινε χθες. Σκέφτομαι αυτά τα λίγα που έχουμε περάσει μαζί και χαζογελάω μόνη μου. Επίσης κάθε φορά όπου κι αν πάω νομίζω πως τον βλέπω μπροστά μου και συνεχώς τον μπερδεύω με άλλα αγόρια, αλλά πάντα λέω απο μέσα μου για να ξεφήγω απο την σκέψη του " ξεκόλλα Αλέξανδρα ο Στέφανος είναι πιο όμορφος απο αυτούς"Μα τι λέω? Τώρα ειδικά με αυτή την έκφραση δεν πρόκειται να φύγει απο το μυαλό μου. Επίσης θέλω να τον βλέπω συνέχεια, γιαυτό και βρίσκω συνέχεια ευκαιρίες να πηγαίνω δίπλα. Όταν θέλει η μαμά μου να ζητήσει ή να προσφέρει κάτι στην μαμά του Στέφανου, προσφέρομαι τάχα απο ευγένεια να πάω εγώ, αλλά ο μοναδικός λόγος που το κάνω αυτό είναι για να τον δω. Δεν τον είδα βέβαια ποτέ όσες φορές κι αν πήγα, τσάμπα κόπος. Επίσης έχουν αυξηθεί οι παρακολουθήσεις απο το μπαλκόνι. Όποτε τον ακούσω ή όποτε είναι η ώρα που γυρνάει απο την προπόνηση τρέχω στο μπαλκόνι για να τον δω έστω για λίγο. Πριν απο λίγο μου πρότεινε μια απο αυτές τις μέρες να πάμε καμία βόλτα. Η χαρά μου δεν περιγράφεται, ανυπομονώ για το τηλεφώνημα του και ταυτόχρονα αγχώνομαι για τον λόγο ότι μπορεί να πω κάτι που δεν πρέπει ή να με ρωτήσει κάτι κι εκείνη την στιγμή εγώ να κομπλάρω ή να κοκκινήσω. Αλλά για να αποβάλω όλες αυτές τις σκέψεις θα πρέπει να σκεφτώ θετικά.