Ονειροπαρμένοι έρωτες

Κεφάλαιο 14ο

Ρον Δανάη

Σάββατο σήμερα και προτιμώ να καθίσω, βλέποντας σειρές για όλο το υπόλοιπο της ημέρας. Η χθεσινή βραδιά στο σπίτι του Άγγελου σίγουρα δεν ήταν όπως την φανταζόμουν αλλά κατά κάποιο τρόπο εξελίχθηκε καλά. Μετά την εργασία, την οποία δεν τελειώσαμε και θα πρέπει να ξανά πάω στο σπίτι του Άγγελου για μια ακόμη φορά. Όπως έλεγα, μετά την εργασία η μαμά του Άγγελου, μας φώναξε για φαγητό. Εκείνη την στιγμή ένιωθα τόσο χάλια. Δεν ντρεπόμουν αλλά ένιωθα άβολα, γεγονός που με έκανε να θέλω να σπάσω τον Άγγελο στο ξύλο, γιατί ήταν δική του ιδέα να πήγαινα σπίτι του για την εργασία . Η κυρία Ειρήνη ωστόσο με έκανε να νιώθω σαν το σπίτι μου , αλλά τι να το κάνω άμα έχω τον Άγγελο απέναντι μου, να με κοιτάει με ένα δολοφονικό βλέμμα, για να μην πω κάτι κακό για εκείνον μπροστά στους δικούς του; Δεν θα ξεχάσω την σκηνή που η κυρία Ειρήνη μας ρώτησε αν γνωριζόμασταν και πριν το σχολείο. Μπορώ να πω ότι εκείνη την στιγμή όλοι αναστατώθηκαν με τις απαντήσεις που δίναμε εγώ και ο Άγγελος. Φυσικά και απάντησα ότι ναι, τον ήξερα και πριν το σχολείο, εκείνος όμως απάντησε όχι. Δεν μπορώ να τον καταλάβω. Για ποιο λόγο να το κάνει αυτό; Πάλι καλά τα μπάλωσε μετά , λέγοντας κάποιες ηλίθιες δικαιολογίες. Έτσι λοιπόν πέρασε η χθεσινή βραδιά, αλλά δυστυχώς θα πρέπει να πάω και αύριο στο σπίτι του, για να τελειώσουμε πια με αυτήν την εργασία

Ρον Στέφανου

Σε μια ώρα θα είναι εδώ οι καλεσμένοι, οπότε προλαβαίνω να παίξω λίγο Fortnite. Άντε να περάσει πια αυτή η δύσκολη μέρα , να τελειώνουμε γιατί από το πρωί έχω την μάνα μου να μου λέει "μην κάνεις αυτό, κάνε εκείνο, μην τρως από εκείνα τα φαγητά, μην κάθεσαι στον καναπέ" και κάτι τέτοια. Πραγματικά δεν παλεύεται.
  Χθες για πρώτη φορά ήρθα πιο κοντά με την Αλεξάνδρα γεγονός που με εκπλήσσει διότι νόμιζα πως ποτέ δεν θα γνωριζόμασταν και θα μιλούσαμε σαν φίλοι, πάρα μόνο τα τυπικά

(5 λεπτά αργότερα)

Μαρία(μαμά Στέφανου): Γεια σαςς

Γωγώ (μαμά Αλεξάνδρας): Γειαα σου Μαρία μου τι κάνετε;

Μαρία: Μια χαρά. Περάστε μέσα

Γωγώ: Ήρθαμε λίγο νωρίς γιατί φαντάστηκα ότι θα ήθελες βοήθεια

Μαρία: Καλά το φαντάστηκες. Βλέπεις εγώ δεν έχω κόρη σαν και εσένα να με βοηθάει στην κουζίνα. Αλεξάνδρα μου πως είσαι;