Κεφάλαιο 28ο

48 4 2
                                    


Ρον Εύας

Μόλις έφυγα από την βιβλιοθήκη και πηγαίνω τώρα προς την τάξη μου. Η χαρά μου αυτή την στιγμή δεν περιγράφεται. Δεν ξέρω για ποιον λόγο χαίρομαι πιο πολύ. Για το γεγονός ότι τα βρήκαμε και είμαστε όπως πριν; Για το γεγονός ότι με αγκάλιασε; Πραγματικά δεν ξέρω. Ένα μόνο πράγμα ξέρω, ότι μετά από αυτήν την συνάντηση φτιάχτηκε η διάθεση μου. Ο Άρης πάντα με κάνει να αισθάνομαι καλά, ακόμη και μια φοβερή ανακούφιση. Ο Άρης είναι ξεχωριστό παιδί, πάντα θα σε κάνει να νιώθεις άνετα. Έχει έναν μοναδικό τρόπο να τα αντιμετωπίζει όλα, χαίρομαι πολύ που τον γνώρισα και θα έκανα τα πάντα για να είμαι δίπλα του και να τον συμπαραστέκομαι όπως κι αυτός

Δανάη: Εειι, Εεε Εύα...μου είπε καθώς με σκούντηξε

Εύα: Τι έγινε και φωνάζεις μέσα στα αυτιά μου;

Δανάη: Που ταξιδεύεις ρε; Τι σκέφτεται;

Εύα: Ε- εγώ;; Τίποτα

Δανάη: Πως τίποτα που κάθεσαι επί 5 λεπτά κοιτόντας τον τοίχο;

Εύα: Εεε κάτι σκεφτόμουν. Πωω βρε Δανάη κι εσύ. Η Αλεξάνδρα που είναι;

Δανάη: Ααα πάει σου σάλεψε. Έχει χτυπήσει το κουδούνι για μέσα εδώ και 5 λεπτά

Εύα: Ααα. Εντάξει μωρέ δεν το άκουσα

Δανάη: Προφανώς...μου είπε καθώς καθησαμε στα θρανία μας

Ρον Στέφανου

Είναι ακόμα 13.00 και έχουμε ακόμα 15 λεπτά για να σχολιάσουμε. Οι ώρες περνάνε τόσο αργά, ειδικά σήμερα που θέλω να περάσουν γρήγορα. Είμαι περίεργος να δω πως θα εξελιχθούν τα πράγματα το βράδυ και δεν σας κρύβω ότι φοβάμαι κιόλας λίγο. Ήταν δικιά μου επιλογή, εγώ επέλεξα να κάνουμε αυτό το σχέδιο οπότε τώρα πρέπει να υποστώ τις συνέπειες όποιες κι αν είναι αυτές. Όσο για το σχέδιο, τα έχουμε κανονίσει όλα με την Σοφία, μέχρι και την κάθε λεπτομέρεια, οπότε δεν ανησυχώ. Ένα είναι το σίγουρο με αυτό το σχέδιο. Ή θα μας φέρει κοντά ή θα μας απομακρύνει

Μόλις χτύπησε το κουδούνι, οπότε ας πάω προς τα παιδιά

Άρης: Παιδιά πάμε να φάμε τίποτα;

Άγγελος: Ναι ρε παιδιά πάμε γιατί το στομάχι μου αυτή την στιγμή κάνει πάρτυ

Στέφανος: Μπαα, αν θέλετε πηγαίνετε εσείς. Εγώ θα πάω σπίτι

Άγγελος: Πόσο ξενέρωτος πια. Ελαα ρε Στέφανε δεν με λυπάσαι; Το στομάχι μου τώρα θα έχει φτάσει στην πλάτη

Ονειροπαρμένοι έρωτεςDonde viven las historias. Descúbrelo ahora