Ονειροπαρμένοι έρωτες

Κεφάλαιο 30ο

Ρον Άρης

Βαριέμαι, νυστάζω και πεινάω. Ναι καλά καταλάβατε έχω μάθημα και όχι όποιο κι όποιο. Τα πολύ αγαπημένα μου μαθηματικά. Μπουρου μπουρου μας τα έχει κάνει πλανήτες. Πόσο άχρηστα είναι;

Εύα: Καθόλου άχρηστα δεν είναι

Τι;; Διαβάζει τις σκέψεις μου;

Άρης: Από πότε διαβάζεις τις σκέψεις μου;

Εύα: Έλα μου; Εμμ ξέρεις, σε άκουσα

Άρης: Δηλαδή το είπα απ'έξω μου;

Εύα: Εμμ ναι;;

Οοο πάλι καλά που δεν πέταξα καμία μαλακία

Άρης: Εύα;

Εύα: Ορίστε...μου είπε και γύρισε την προσοχή της σε εμένα

Άρης: Εμμ πως περνάς;

Εύα: Εε ξέρω εγώ; Καλά; Όπως βλέπεις προσπαθώ να λύσω την εξίσωση. Πράγμα που θα έπρεπε να έκανες κι εσύ

Άρης: Άσε την εξίσωση τώρα. Στην ζωή σου εννοώ. Καλά είσαι;

Εύα: Δεν καταλαβαίνω

Άρης: Άστο τίποτα

Εύα: Γίνε λίγο πιο ξεκάθαρος

Άρης: Ωραία αφού θες να γίνω πιο συγκεκριμένος...Με τον Γιάννη έχετε ακόμα επαφή;

Εύα: Άντε πάλι. Κάθε μέρα αυτό θα με ρωτάς;

Άρης: Οκευ σόρρυ

Εύα: Για τελευταία φορά σου λέω ότι ναι τον έχω ξεπεράσει και όχι δεν μιλάμε πλέον

Άρης: Ωραία

Εύα: Γιατί με ρωτάς συνέχεια;;

Άρης: Εε;;;

Εύα: Τι εε;;

Άρης: Γ- γιατί, γιατί ε- εγώ....

Εύα: Ναι...

Καθηγήτρια: Παπαπέτρου και Χριστίδη ήσυχα

Άρης- Εύα: Συγγνώμη

Ουφφ την γλίτωσα. Έκανε και κάτι σωστό η καθηγήτρια. Δεν είναι η ώρα ούτε και το μέρος για να πω κάτι τέτοιο. Κάποια στιγμή στο μέλλον θα συμβεί, αλλά όχι τώρα

...

(σπίτι Στέφανου)

Άρης: Και που λέτε ναι. Πάλι καλά και με έσωσε η Μαθηματικού

Στέφανος: Αυτό. Φαντάσου να της το έλεγες μέσα στην τάξη. Ένας Θεός ξέρει τι θα γινόταν