HAYALET | Texting

👻9👻

Asrın, üzerine attığım ince örtü ile gerinirken bir süre onu izledim. İki gün önce, ondan nefret edecek kadar çok kırmıştı beni. Eve döndüğümde gözlerim dolu doluyken aramalarıma ya da mesajlarıma cevap vermemişti. Ancak bugün Arin'in takıldığı birisi olduğunu duyupta beni aradığında her şeyi siktir edip kapıdan içeri almıştım onu. Zırlamasını, sarhoş halini, aç ve huysuz halini çekmiştim. Bu da yetmezmiş gibi bir bebekmişçesine uyumasını beklemiştim. Ve bu süreçte kalbimdeki kırık unutulmuştu. Ama iyileşmemişti. Diğer bir çok kırık gibi.

Derin bir nefes alarak odama döndüğümde günün yorgunluğu tüm bedenimi hantallaştırmıştı. Kendimi zorlayarak pijamalarımı giyip kendimi yatağa attığım sırada telefonum titredi.

👻: Nasılsın?

Bu soruyu yanıtlamayalı uzun zaman olmuştu. Ve bu zamanın sonunda tanımadığım herhangi bir değer biçmediğim, gerçek olup olmadığını bile bilmediğim birisi sormuştu bu soruyu.

İlya: Yorgun ve

İlya: kırgın...

İlya: sen?

👻: Kızgın ve

👻:  kırgın...

İlya: Neden?

👻: Terk edildim sayılır

👻: Hem de defalarca.

İlya: Kötüymüş

👻: Sen neden..?

İlya: Asrın...

👻: Gelsene

İlya: Nereye?

👻: *Konum*

İlya: Ciddisin?

👻: Sana ihtiyacım var

👻: Asrın'ın olduğu gibi benim de sana ihtiyacım var.

👻: Gelmez misin?

İlya: Gelmem.

👻: Vazgeçer misin?

İlya: Geçmem.

İlya: Sen?

İlya: İlanı aşk ediyorsun

İlya: Sen geçer misin?

👻: Geçemem.

👻: Ama isterdim.

İlya: Peki hep böyle Hayalet mi kalacaksın.

👻: Birimiz vazgeçene kadar...

İlya: İyi geceler.

👻: İyi geceler.

Telefonu bir kenara bırakıp yatakta diğer tarafa döndüm. Aslında birşeyden emindim. Gerçekti. Ve nedenini bilmediğim bir şekilde hislerinin de gerçek olduğuna inanıyordum. Bir şeyden daha emindim. Hislerine değer veriyordum. Gözlerimi yumdum ve son bir düşüncenin ardından kafamı boşalttım.

Umarım onu kıran kişi ben değilimdir.

👻👻👻