ÖNCE BİRİNCİ KİTABI OKUMANIZ TAVSİYE EDİLİR!
Her hikayede bir parçanız olduğu gibi bu hikayede de parçanız, bir satır cümlenin arasında durmuş sizi bekliyor. Beren ve Demir kaldığı yerden tüm maceraları ile yeniden sizlerle.
İnstagram: https://www...
Evet, bekleyen olduğu için bu seferlik sınırı es geçtim ve bölümü atmaya karar verdim. Bu yüzden hikayeyi okumadan önce hemen 18. bölüme oy vermeyi unutmayın canlar ♥
♥♥310 OY VE 380 YORUM İLE YB GELECEK ♥♥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beren'in Anlatımı
Beş gündür evden dışarıya çıkmıyordum ve bu beni daha önce hiç olmadığı kadar sıkıyordu. Ayrıca Demir bu kol ile yemek yapmamı da istemiyordu, zaten yaptığım yemekleri sevmiyordu tek elle yaptığım yemekler daha da hayal kırıklığı oluyordu. Ama kafama koymuştum ve öğrenecektim yemek yapmayı.
Yine bir film bitirmiştim, ne kadar da verimli bir zaman geçiriyordum harika...
Televizyonu kapatıp saate baktım Demir yine geç gelecekti sanırım, niye bu kadar fazla çalışıyordu oysa her şey gayet iyi ilerliyordu. Kapı kilidi açıldığında Asya, "Ben geldim." diye bağırdı ve koşarak yanıma geldi.
Heyecanlı gözüken yüzü ve nefes alışverişi ile, "Evimi tamamladım. Her şey geldi ve tüm eşyalar yerleşti." diyerek sevinç çığlıkları atıyor ve bana sıkıca sarılıyordu.
"Senin adına sevindim."
Asya benden uzaklaşıp yüzüme dikkatlice baktı, çok gülmüyordum çünkü onun bu evden gitmesini istemiyordum. O benim olmayan kız kardeşimdi ve şimdi benden böyle uzak olması, onunla gece yaptığımız partiler... her şey son bulacaktı.
"Sevindiğine emin misin?"
"Gideceksin." dedim git gide asılmasına engel olamadığım yüzümle, "Ve ben tek kalacağım."
"Tek kalmayacaksın." dedi Asya başını iki yana sallayıp ellerimi tuttu, "Ben sık sık geleceğim buraya, hem abimi ikna eden sendin." diyerek güldü.
"Çünkü abin ile aranın kötü olmasını istemiyorum, ben abini ikna ettim peki ya beni kim ikna edecek?"
"Abla! Sadece yirmi dakika uzaklıkta bir yere gidiyorum."
"Araba ile yirmi dakika!"
"Araban var."
İstemeden havaya kalkan kaşlarım ile Asya'ya baktığımda gülerek yanağımı öptü. "Ben akşam Ömer ile yemek yiyeceğim ve sen söylemeden diyeyim abimin haberi var."
"Peki."
Asya koşarak odasına gittiğinde ben de ayağa kalkıp mutfağa doğru yürüdüm ve kendime bir kahve yaptım. Tekrar salona geldiğimde Asya'nın, "Ben gidiyorum." deyişini duydum ardından ise kapanan kapı sesini.
Yanaklarımı hava ile doldurup boş boş duvara bakıyordum, şişirdiğim havayı dışarıya geri verdim. Dış kapının açılma sesini duydum, heyecanla ayağa kalkıp kapıya doğru koştum ve Demir'i görüp rahat bir nefes aldım.
