Ne nefese yetecek mecalim
Ne kaldı gülecek halim
Ne zaman ayıracak sabrım
Ne de ağlamaya vaktim
Göçüp gitmeden görseydim
Bir kez daha olsun yarim
Zehir oldu bütün hayatım
Aşk oldu kalbî ecelim
Bir daha vursaydım nefesim nefesine.
Yalnız bu bedenin nefese zamanı kalmadı göçüp gidecek, sabrı bile ağlarken gülüşleri zehre bulanmış bir kalpten aşka dair bütün herşey sensin.
Sence de vuslatı haketmedi mi bu gönlümüz
"Ya gel"
"Ya çağır"
Demek isterdim lakin benim ne dermanım ne bir revanım kaldı.
Aldılar şerimden ağrı
Yetmedi mi gayrı
Hasret rüzgarları
Dayanmaz oldu GÖNLÜM
