Zebracraft 1.0

Vrienden, Volgelingen, Vijanden

Pharma leek soms vredig als Bart keek vanaf zijn toren. Vroeger leek Pharma rustig als hij wandelde door de straten. De oorlogen in de wereld hadden hun tol geëist voor ieder kingdom. Sommigen, zoals Sumenu en Malos, tot fatale gevolgen, anderen zoals Krokkie en Reavendall wisten te overleven, en weer anderen zoals Pharma hadden velen in de strijd verloren.
Bart zuchtte. Holodra was vernietigt, zoals zovelen. Zelfs de vreemdelingen van La Purga waren voor nu verslagen. Dwergen die onder onder een berg woonden ten noorden van Pharma hadden ze verslagen tegen een flinke prijs. Deze hadden de nieuwe koningen een kans gegeven om te groeien weer, maar voor welke prijs? Een onbekende man had de twee koninginnen vermoordt en was weg gevlogen in de nacht, terwijl hij Mercia in lichte laaien zette terwijl hij opsteeg. Was de tijdelijke rust in Pharma het waard hiervoor?
'Zit je weer eens in je gedachten vast?' klonk een stem achter hem 'En ik dacht dat dwergen zonder bier chagrijnig waren.'
Bart draaide zich niet meteen om, maar wist van wie die vrolijke stem kwam zonder problemen 'Heb jij jezelf wel eens dronken gezien? Joella?'
Toen hij de ogen van haar zag, wist hij, dat hij goed zat. Joella was teruggekeerd met een leger. Voordat ze het Terus continent hadden verlaten, had ze gezworen hem te helpen door hem hulp te geven.
'Ga we nou de hele tijd elkaar uitschelden, of kom je naar de feestzaal voor je gasten, mijn koning?' vroeg Joella met een geniepig lachje aan het einde. Ieder ander had hij misschien de mond gesnoerd, maar Joella was één van de weinige die hij echt vertrouwde.
'Ik kom eraan'

In de feestzaal stonden zijn gasten al klaar. De adviseurs van Pharma aan de ene kant, een delegatie van een kingdom met een groene banier aan de andere kant. In het midden van de delegatie stond een man met een groen oog op zijn borstplaat die zijn hand uitstak
'Ah koning Bart va Pharma, fijn u weer te ontmoeten' de koning pakte de hand vast en schudde hem
'Insgelijks koning Wesley van Xaer, fijn dat u inging op de uitnodiging van mijn hertog.' Antwoordde hij, terwijl hij hem begeleidde naar de 2 stoelen die neerkeken op de feestzaal.
'Ik weet dat je niet hier bent gekomen wegens mij, maar door Joella, maar dat betekent niet dat wij vijanden hoeven te zijn. Ik weet ook dat jullie een lange reis hebben gehad, dus laten we voor nu ontspannen, praten en drinken.'
'Daar ben ik het zeker mee eens, mijn nieuwe vriend.'

'Dus zijn we het erover eens?' Vroeg Bomber 'De vloot komt onder leiding te staan van Simon en het grondleger onder Thijs?'
Er klonk geen tegenspraak. 'Dan is het hierbij besloten' concludeerde Joella.
'Sinds wanneer kan ik een leger aanvoeren?' Vroeg Thijs aan Bart met pijnlijke amusement in zijn woorden. 'Sinds Xuvalor misschien? zonder jou was het al meteen verloren geweest.' kreeg hij als antwoord.
'Alsof dat nou het beste einde was.'
'Nee, maar wel degene waarin we nu zijn.'
Bart, Thijs en Joella zaten tegenover Bomber, Simon en Wesley aan de middelste tafel, besprekend hoe deze bondgenootschap eruit zou zien. Bart zuchtte diep, zonder Joella zouden zij nu nergens zijn. De legers zaten buiten in Pharma zelf. Wachtend of ze moesten feesten, of vertrekken
'Dan nu het laatste punt.' las Simon voor 'Een huwelijk tussen de tweede hertog van Xaer en de hertogin van Pharma die onze alliantie tot voor eeuwig maakt.'
Bart kon de pijn op het gezicht van Thijs zien, die hij probeerde te verbergen. Hij wist al dat dit zou gebeuren. Bart had de ketelmeester tot zijn opvolger gemaakt, omdat hij zijn trouwste vriend en volgeling was, maar hij was laag geboren, niet zoals Joella, die was geboren als de dochter van de koning van de duistere elven. Toch was hij verliefd geworden op haar, en zij op hem. Bart had alles gedaan om een politiek huwelijk te voorkomen voor hun, maar het kon niet. Xaer wist er al vanaf, maar na de dood van Rosa en Stefanie was Joella de enige jonge vrouw met adellijk bloed in Pharma. Joella en Thijs keken elkaar aan, duidelijk probeerde ze om geen tranen te laten zien, waarin ze faalde.
'We gaan er mee akkoord' zeiden ze allebei tegelijkertijd

'Het spijt me, ik probeerde het ook tegen te gaan, maar mijn rijk is te traditioneel.' Zei Wesley even later tegen Thijs 'Ik beloof je dat hij haar pijn gaat doen, zo wel, dan sla ik zijn hoofd er persoonlijk vanaf.'
'Dankje Wesley, dankje.' Beantwoorde Thijs 'Zeg zou je iets voor me kunnen doen?'
'Wat is er Thijs?'
Maar voordat Thijs kon antwoorden, voelde hij een koude rilling. De vorige keer dat dat gebeurde was net voordat de Mercia koninginnen waren vermoord. Opeens klonk er geschreeuw uit de feestzaal.

Simon keek met doodsangst toe hoe de half god koning de gemaskerde vreemdelingen bevocht met woede. De rede voor de woede was duidelijk: een lijk, geboren in Xaer, uitgegroeid tot tweede hertog en een vrouw, met een wond in haar zij die tegen de muur leunde.
De koning was duidelijk beter, en het koningszwaard ritste door het ijzer heen dat de moordenaar bedekte, die op de grond viel, zwaard tegen zijn keel.
'Wie stuurde je?' vroeg Bart. Hij schreeuwde niet, maar zijn woede meer. Zijn witte ogen onder zijn kap, woedde, en zelfs aan de andere van de zaal, kon Simon de woede voelen.
'Leef...Leve...Tsu...Leve Tsurania.' wist de moordenaar uit te brengen, voordat de deur open ging. Bart zag Thijs met angst in zijn gezicht toen de blik van zijn opvolger op Joella kwam en hij haastte naar haar zijde. Toen raakte het hem ook, de vriend die hem had geholpen om weg uit Xuvalor te vluchten, de elf die bevriend werd met de dwergen, lag dood te bloeden, met haar liefde aan haar zijde. Hij wist wat hij moest doen. 'ban Fliebje moord.' Drie seconden later, was er van de generaal van Tsurania, niks meer over.
Toen klonken de hoorns. en Bart wist al van wie, zelfs voordat hij het zag. Twee legers zonder wapen. 1 onder een roze banier, de ander onder een blauwe.
'Tsurania en Dragodrian' Zei Wesley die ook binnen gekomen was 'De vernietigers van Mercia zijn hier gekomen.'
'Hij wou eerst mij hebben' Zei Simon 'Maar Joella en Badjas stonden ervoor. Badjas vond het maar niets hoe Joella zich gedraagde en werd neergehaald door een pijl. Joella viel aan en hield hem tegen maar Fliebje raakte eerst. Toen kwam Bart in actie.'
Bart liep naar Joella en Thijs toe.
'Vertel me...Was.. was ik een goede volgeling?' Vroeg Joella aan hem
'De beste' Zei Bart
Joella glimlachte en kuste Thijs nog 1 keer op zijn lippen.
'Red ze. Red dit land jongens. Laat zien wat er gebeurd als ze jullie pijn doen.'
Bart knikte alleen, met een opkomende traan.
'Ik hou van je Thijs.'
"Ik hou van je Joella.'
Het waren de laatste woorden die de laatste elf zou horen.

Bart liep naar zijn priester toe: 'Ragtaos, misschien is het een goed idee om je schapen te offeren. We hebben Hounder nodig.'
'Wesley? Help je mee om Joella te wreken?'
Wesley glimlachte 'Daar ben ik het zeker mee eens, mijn nieuwe bondgenoot.'