Zebracraft 1.0

Krokkie

"Ik dacht al dat jou hier zou zien 'Keizerin'. Wie anders zou zo wanhopig zijn om naar de vlam te gaan?" vroeg 1 van de mannen bij het kraampje met getrokken zwaard
"Ten eerste was het niet mijn idee, maar van de Pharmees." Zei de Keizerin "Ten tweede is dit het beste idee om balans weer terug te brengen op het continent. Wat doe jij dan om dat te stoppen, Aetherius?"

De oude koning van Tsurania lachte. Toen begon Tijmen te lachen, toen Wieger, toen Stan, toen Tjade, toen Nataliar, toen Alberto en toen elke andere corrupte die voor hun stond.

"Het is waar dat de meeste corrupten van ons in de koninkrijken rond het bange schapenvolk patrouilleert, maar onze ware god heeft de sterkste naar Krokkie gehaald om de vlam te beschermen. Je gaat hem echt niet gebruiken."
De Vreemdeling keek op. De corrupten stonden niet in de weg naar het kasteel, maar ze zouden hun wel achterna zitten als ze erin zouden gaan.
"Ga maar zonder mij jongens." zei hij terwijl hij naar voren stapte. "Ik houd ze wel tegen, jullie moeten naar de vlam gaan."
De andere halfgoden sprintten naar de poort toe. De Drakenkoning wierp twee drankjes tegen de kettingen van de muur aan, waardoor de ophaalbrug naar beneden viel met een grote klap waar de halfgoden overheen renden.
"Weet je dat wel zeker barbaar?" vroeg Aetherius "Zelfs jij kan niet 20 man aan."
De Vreemdeling bleef stil, terwijl Wieger en Tijmen naar hem toe liepen met zwaard in handen.
"Mijn halfgoden kracht laat mij hun verstaan, wat ze niet weten, maar mij verstaan alleen anderen uit La Purga." bedacht de Vreemdeling zich.
De Tsuranezen kwamen dichterbij
"Mooi." zei de Vreemdeling in zijn eigen taal en trok zijn zwaard. De twee mannen hadden geen tijd meer om te reageren en nu ook geen hoofden meer. "18 man kan ik wel aan."
18 man stormden op Luis af.

De Bucket en de Kaiser haastten zich naar het meer toe wat vreemd genoeg verlaten was. Er was niemand te zien, wat ze eigenlijk wel fijn vonden.
"Daar is het, helemaal in het midden op de bodem!" zei de Kaiser.
De Bucket wist wel waar het was, maar kon het zelf niet zien, zelfs nadat ze een speciaal drankje had genomen. De Bucket sprong in het water met de Kaiser er achteraan, waarbij de Kaiser erg zijn best moest doen om zijn ogen niet te laten afdwalen en zich te concentreren op de taak.
De Bucket kon de hendel nu ook zien en samen wisten ze hem over te halen, voordat ze geen lucht meer hadden. De twee zwommen snel weer naar boven voor lucht, maar toen zagen ze iets.
"Jezelf opsplitsen als je maar met een kleine groep bent is altijd dom." zei een stem die van mijlen kon worden herkend.
"Een wereld vernietigen en vermoorden die jij zelf hebt gemaakt is pas dom!" zei de Kaiser als antwoord terwijl hij terug naar de kade zwom, terwijl de Bucket in het water bleef.
Akadyson lachte alleen: "Jullie zijn echt stekeblind. Ik verander de wereld zoals ik wil, omdat ik dat wil. Daar heb ik het recht op!"
De Kaiser schudde z'n hoofd alleen maar en trok zijn zwaard. Hij kon de god misschien niet doden, maar wel tegenhouden. Wat de Bucket zou doen wist hij niet, maar hij zou standhouden. 1 tel later stormde de god naar Koen toe.

Bart kon een deur open horen gaan, de twee halfgoden hadden dus de hendel kunnen overhalen. Met de Keizerin voorop liepen ze door het eerste stuk van het kasteel, totdat de vloer waarop ze liepen niet meer grijs van steen was, maar rood van bloed. Er lagen lijken verspreid neer die kleiner waren dan normale mensen: dwergen.
"Ze hebben waarschijnlijk hetzelfde idee gehad, maar zijn door de corrupten gedood." Gaf de Verslaafde als diagnose aan de dwergenkoning, die geknield bij ze zat.
"Nee." zei de Dwerg simpelweg. "Ik ken deze wonden. Deze zijn niet door mensen aangebracht, maar door creaties van ijs en de nacht. Net toen hij dat had gezegd werd het opeens heel koud en verschenen er duistere figuren achter de halfgoden. Spinnen die zo groot waren als mensen, dingen in zwarte stroken kleding die op mensen leken die al dood waren, mensen van blauw ijs op paarden en reuzen, die meer dan drie mensen groot waren.
De andere halfgoden hadden hun zwaard al getrokken, maar de Dwergenkoning bleef kalm.
"Ga maar verder, ik weet hoe ik deze jongens moet vermoorden." zei hij, terwijl hij zijn vleugels uitspreidde. De andere begrepen het en renden verder.
"Maar één koning van de nacht maar?" mompelde de Dwerg. "Dit moet te doen zijn."
Hij wierp nog 1 blik naar zijn gevallen kameraden, naar Tholinn, naar Goimslinn, naar Garrdal en naar Sepeeuw. "Liever te sterven naast kameraden voor een goede zaak, dan te leven naast vijanden voor een eigen zaak." zei Dylan, waarna hij schreeuwde en naar het ijsleger vloog. "VOOR VRACCAS!"

"Waar komt al deze bamboe vandaan?!" vroeg de Keizerin terwijl ze zich een weg door het bamboebos hakte.
"Akadyson heeft vast alles hier neer gezet om ons te vertragen en te doden." Gaf Bart als antwoord terwijl hij weer een boom doormidden spleet met z'n zwaard
"Alles hier is om ons te vertragen, te vangen en te vertragen, dus hij wil vast alle eer voor zichzelf." bedacht de Kok zich
"Dan is hij vast de anderen achterna gegaan en gaat hij daarna naar ons toe." concludeerde de Verslaafde
"Ze houden hem wel bezig, wij moeten opschieten." zei de Draak
Toen gebeurde er iets geks, de bomen die ze net hadden omgehakt, groeiden opeens terug in een seconden. Toen ook degene die ze als eerste hadden omgehakt en toen de rest.
"We worden ingesloten!" riep de Drakenkoning
"Niet als ik er iets tegen kan doen." bedacht de Kok zich, terwijl hij een snel gebedje sprak "Uyanr, help me."
"Ga door!" riep de Kok naar de anderen, terwijl hij de bekende kracht weer door zijn aderen voelde stromen. "Ik kan het tegen houden." De anderen hoorden hem en bleven naar het einde van het bos kappen, waar het lijk lag van de oude koning van Avelon, wiens dood voor het bos had gezorgd. Toen ze achterom keken, zagen ze het hele bos in vlammen opgaan met Martin in het midden, die vuurspuwde.

De vier overgebleven halfgoden renden door en daalden af via een wenteltrap zonder traptreden, met muren aan beide kanten.
"Het is niet ver meer naar de poort nu." zei de Keizerin "Zodra we beneden zijn, is de kluis recht voor ons."
Bart wou antwoord geven, maar een trilling in de grond vereiste hun aandacht.
"Oh nee." zei de Verslaafde "Akadyson heeft de steen geactiveerd."
200 meter boven hem begon een steen van de wenteltrap te rollen.
Bart en de Drakenkoning waren verward, maar de Keizerin wierp een blik in de ogen van de Verslaafde, die deze meteen begreep.
"Ik houd hem wel tegen." zei de Verslaafde simpelweg. "Als hij deze heeft geactiveerd, heeft hij de bloeddeur en de wachter ook geactiveerd."
"Je hebt gelijk." zei de Keizerin, terwijl ze zich omdraaide en verder rende, met de Draak en Bart op haar hielen.
De Verslaafde glimlachte van trots, voordat hij naar zich naar de steen draaide die steeds dichterbij naar hem, Luuk, kwam,

"Wat bedoelde hij met bloeddeur en wachter geactiveerd?" vroeg Bart aan de Keizerin, terwijl ze verder renden
"We hadden een deel van de vallen gedeactiveerd nadat Sillah en Stef waren gestorven, omdat niemand met interesse ervoor meer leefde." Beantwoordde de Keizerin "De steen was de eerste, de wachter was de laatste en de bloeddeur betekent dat je niet meer in de kluis kan komen, zonder lid te zijn van Krokkie, eenmaal binnen kan je de deur open laten. Daarom moest of ik of de Verslaafde, of de Bucket mee naar de kluis voor de zekerheid."
De twee wouden nog meer vragen stellen, maar ze waren al bij de bloeddeur geactiveerd. Een houten deur met bloed erop. De Draak probeerde hem aan te raken, maar het lukte niet.
"Aan de kant." Zei de Keizerin, die hem open deed, maar toen stil bleef staan en naar Bart en de Drakenkoning keek.
"Als ik er zelf in ga, zitten we misschien vast. Houd die wachter bezig en bemachtig de vlam.
Bart en de Draak knikten en lieten Marit achter, toen ze recht in de ogen keken van de wachter.
Een draak.