Zebracraft 1.0

De Waanzin van een God

Koning Bart zou niet snel zeggen dat er een slechte god was.
Kentro was niet de slechtste god om te hebben, dat wist de halfgod koning wel zeker. Hij had Brandon dan ook wel daarvoor een rank in macht gegeven.
De eerste koning van Pharma was teruggekeerd nadat hij was gered door de god, nadat deze twee mannen van La Purga had gedood. Kentro stond voor de gemiddelde Pharmees vooral bekend als vriedelijk en als diegene die voor voedsel zorgde doordat hij honderden kippen losliet door de straten van Pharma.
Hargorinn was zeker geen slechte god voor Tharkon, dat wist Bart wel zeker. De dwergengod was sterk en zorgde ervoor dat iedereen in Tharkon getraind was voor oorlog. Hij was er ook vaak om iedereen te observeren en bleef altijd kalm.
Yessie was een goede godin voor Tsurania en voor de rest van de wereld. Als je persoonlijke problemen had of wat warmte of hulp nodig had, dan kon ze je een hand, een vuur of een schouder aanbieden. En al hoewel Tsurania, Tharkon en Pharma geen beste vrienden waren buiten het slagveld, zagen ze ieder wel respect in de goden van anderen.
Keizerin Marit zag dat ietsje anders. Voor haar waren goden slechts een middel om machtiger te worden en geen doel op zichzelf. Dat betekende niet dat ze niet een god kon helpen als het niet teveel moeite kostte en of de dood van Zathoros nou zo duur was, was makkelijk te beantwoorden, Rathael had de ambitie in haar wel gezien en zijn kalmte kon de keizerin wel bezighouden.

Goden waren niet perse slecht. Ze deden vaak goede dingen voor de koningen en het land. Hij wist dat de Oppergoden er blij mee waren. Echter, goden waren niet perse goed. Er was een zwart schaap onder de goden en daar kwamen de halfgoden, bezielden en stervelingen van het continent snel achter.

"Ik had nooit gedacht dat wij weer een aan dezelfde kant zouden staan Marit." zei de halfgod toen hij achter haar stond.
"Ik eigenlijk wel, maar niet onder deze omstandigheden." beantwoordde de vroegere keizerin. "Ik dacht persoonlijk dat het weer zou gebeuren als 1 van ons knielde voor de ander Bart."
"Als van alle mensen, jij denkt dat een van ons zou knielen, dan weet ik niet of je het serieus bedoelt."
Marit knikte "Ik kan ermee leven dat we voor nu de handen in elkaar slaan."
"Tot wanneer?" vroeg Bart
"Totdat hij neer is." zei Marit simpelweg
"Hoe wil je dan een god doden? Halfgoden kunnen dat niet zelf."
"Nee." zei Marit "Maar andere goden wel."

Goden verveelden zich. Daar kwamen ze achter. Een specifieke god hield niet van saaiheid, maar van chaos. Hij had de inwoners van het continent in 2 nieuwe koninkrijken verdeeld: Noord en Zuid en had de andere kingdoms opgeheven. Puur om een echte chaos in de strijd te zien.

Chaos kwam ook, maar ook stilte. Na drie dagen dan.
De vuren zouden nog voor weken branden en lijken zouden nog steeds over het continent liggen.
Iedereen wist dat hij of zij zijn eigen kameraden aan het afslachten was, maar niemand kon het stoppen. Niemand kon de doden stoppen.

Brandon lag op de bodem van een ravijn, een pijl had hem doorboord.
Nathroginn was gestorven, de dwerg werd door magie stilgehouden en was neergestoken vanaf alle kanten.
Dante lag gebroken in een boom, zijn vliegmachine was gestopt met werken.
Bas lag in de aarde, geen van zijn gebeden had gewerkt.
Rutger lag dood neer, zijn gezicht zat vol hondenbeten.
Ilona lag neer, haar hoofd een meter verder.
Remco lag dood neer, hij was 150 meter naar beneden gevallen.
Tuur was gebroken, met een lans door de hart.
Wesley de bezielde had geen ziel meer, hij was neergestoken door Jef de bezielde.
Jef de bezielde had geen ziel meer, hij was neergestoken door Wesley de bezielde.

Al deze en nog vele meer waren de prijs.
De prijs die de halfgoden moesten aanschouwen.
De prijs voor het entertainment van een god.
De god Akadyson. De god van creatie en destructie