bloodmoon | jikook [türkçe] ✓

iv

__yavrular,

Jimin, Jungkook'un kucağına sığmanın harika bir şey olduğunu düşünüyordu - Jungkook onu kollarının arasına aldığında ve bacaklarının arasına sıkıştırdığında neredeyse bütün vücudu kayboluyordu. Jimin'in memnun hissettiği gecelerden biriydi; Jungkook'un durmadan atan kalbini göğsüne dayadığı sırtından hissediyor, ve küçük parmakları Jungkook'unkilerin altında tamamen yutuluyordu.

Hayatlarının belli bir noktasında, Jungkook Jimin'in bu evde onunla hayatta kalabilmesi için Overwatch oynamayı öğrenmesinin gerekli olduğuna karar vermişti ve bunu ne olursa olsun öğrenecekti. Büyük olan hiçbir zaman böyle oyunlara düşkün olmamıştı ama Jungkook bunu hayatın bir zorunluluğu gibi söyleyince, zorunda kalmıştı.

Ve işte buradaydılar, genç olan çılgınca konsolun tuşlarına basarken Jimin Jungkook'un kucağına gömülüydü - Jimin'in parmaklarını kendikilerinin altında eziyordu. Ağzı açık, bir o tarafa bir bu tarafa hareket ederken gözleri ekrana kilitlenmişti - oyundaki tek kişiymiş gibi.

Jimin kesinlikle genç olanın söylediği hiçbir şeyi anlamıyordu. Keyif aldığı tek şey ondan gelen rahatlık ve sıcaklıktı.

"Ve eğer bu... bu tuşlara beraber basarsan, vururken t-tekme atarsın..." diye açıkladı Jungkook, sıradan bir şekilde kekeliyor ve son kelimeleri uzatıyordu.

Jimin gülümsedi. Mızmızlanmak ve kekelemek çok Jungkook'çaydı. Genç olanın tatlı tatlı konuşmasına alışkındı ve buna bayılıyordu.

"Ateş et!" Jungkook zıpladı ve Jimin'i ürküterek mutluluğundan etti.

"...Ne?" diye soru sormaya yeltendi Jimin.

"Kaybettik." diye mızmızlandı Jungkook yine, iç çekti ve konsolu Jimin'in kucağına bıraktı. "Parmaklarını kıpırdattın."

"Kıpırdatmadım..." Jimin bunu ne zaman yaptığını merak etti, yapabilecek olduğunu da inkar etmiyordu tabii.

"Evet yaptın." dedi Jungkook dizlerini çekerken, Jimin'i kendine yaklaştırmıştı. "Kazanmaya çok yakındık ve sen elini kıpırdattın."

"Üzgünüm." Jimin arkasını döndü ve hafifçe büzülmüş dudakları öptü.

"Ahmak." Jungkook gülümseyerek söylendi ve burnunu Jimin'inkine çarptırdı.

"Senin ahmağın." Jimin gülümsedi, yüzünü genç olanın yüzüne yasladı.

Jungkook öpmek için eğildi ve Jimin'in elleri hemen tişörtünün altında bir yeri buldu, Jungkook dudaklarını öperken onun göğüs ucuna erişmişti. Hafif bir çimdik genç olanın -karşılamaya dünden razı olan- Jimin'in ağzına doğru inlemesi ve nefesini kesmek için kandırmaya yeterliydi.

Kaç dakika boyunca böyle seviştiler saymamışlardı, ama Jungkook Jimin'in karnında izler bırakmak için büyük olanı altına aldığında - telefonu çaldı.

Jungkook Jimin'in tenine doğru sızlandı, dudakları ıslaktı ve ılık sürtünmeler göbek deliğini es geçiyordu.

"Telefonunu aç, bebeğim." dedi Jimin, nihayet Jungkook'a bakmak için gözlerini açtığında.

Genç olan sadece başını salladı, masaya uzandı ve kimin aradığına bakmadan yeşil tuşa bastı.

"Merhaba?" Jungkook yeniden oturup, koltuğa yaslandı. Jimin aceleyle doğrulup kendini ona yaslamıştı. "E-evet benim."

Jimin, Jungkook'un gözlerinin büyüdüğünü fark etti ve sorgulayıcı bir şekilde baktı.

"Oh... gerçekten mi!?" Genç olan eliyle ağzını kapadı, gözleri şimdi keyifle kırışmıştı. "Yani... çok teşekkür ederim. Bunu değerlendireceğim!" Gülümsedi ve telefondaki kişi onu görebilirmiş gibi başını salladı. Jimin neredeyse Jungkook'un tatlılığına kıkırdayacaktı. "Tamam. Tekrar teşekkür ederim. Hoşçakalın."