bloodmoon | jikook [türkçe] ✓

xiii

__karanlık ve aydınlık

Çok popüler olmayan bir kahve dükkanında, kuytu bir köşeden pencereden dışarıyı izlemek - Jimin şu an bunu fazlasıyla yapıyordu. Geçen her yeni günde, siyah saçlı alfa Jungkook'una karşı olan umutlarını yitiriyordu. Jungkook'la karşılaştığı ve ona gerçekten dönmeyi arzuladığı o akşam, çanlar çalmıştı. Kızgınlık dönemleri asla yalan söylemezdi, Jimin biliyordu. Aksine, sarhoş gibi oluyorlardı. Jungkook yalan söyleyemezdi.

Ama şunu açıkça fark etmişti ki; Jungkook'un insan yanı onu affetmeye henüz hazır değildi. Bunu hak ediyordu, buna inanıyordu. Kimse sevdiklerini onun yaptığı gibi incitmezdi. Ve ödeşmek için de yapabileceği hiçbir şey yoktu.

"Bir alfanın üzgün hallerine tanık olmak hoş değil."

Jimin başını kaldırdı, daha önce hiç görmediği bu adamı süzdü. Açıkça görülüyordu ki Jimin'den daha kısaydı ve siyah saçları vardı. Salgıladığı alfa feramonlarından bahsetmiyordu bile - bu kesinlikle Jimin'in koku duyularını zehirlenmiş gibi rahatsız eden şeydi.

"Oturabilir miyim?" dedi Jimin'in önündeki sandalyeyi süzerken.

"Hayır." Jimin başını tekrar cama çevirdi, diğerinin varlığını tamamen görmezden geliyordu.

"Ben-" Adam ofladı, Jimin'in reddedişine rağmen aradaki boşluğa sızdı. "Vay canına, dinlememiştin bile."

"Ne istiyorsun?" diye sordu Jimin, bakmadan.

"Stres yapmamanı ve kendine dikkat etmeni."

Bununla birlikte, Jimin başını adama doğru çevirdi. Kafeinden kafayı bulmuş olmalıydı ki bu yabancı onun sağlığından endişe duyuyordu. "Sen kimsin ki?"

Aurasının tehdit edici olduğuna inanıyordu çünkü karşısındaki adam savunmaya geçerek ellerini kaldırmıştı.

"Ben bir doktorum, sen de öylesin. Gerginliğe gerek yok." diye yanıtladı.

"Bir randevum olduğunu hatırlamıyorum. O yüzden kaybol." Bir alfayla (bir sürünün alfası gibi gözükmeyen bir alfayla) atışmak Jimin'in bugün beklediği son şey bile değildi.

"Dostum." adam kafasını salladı. "Bu bir kahve dükkanı, kliniğin değil. Bana kaybolmamı söyleyemezsin."

"Bunu rastgele yabancılar hakkında endişelenmeden önce düşünmeliydin." dedi, gözlerini yuvarladı.

"Rastgele yabancı alfalar."

"Kim olduğumu biliyorum." Jimin keskince konuştu. "Hatırlatılmaya ihtiyacım yok."

"Pekala, bu yeni bir şey." adam omzunu silkti. "Kapıdan girdiğimde senin bir alfa olduğunu zar zor söyleyebilirdim."

"Alfa sertifikamı senin onaylamana ihtiyacım yok." Jimin alayla gülmüştü.

"Belki de senin kendi onayına ihtiyacın vardır, ne dersin?" Yabancı omzunu silkti ve gözlerini kırptı, tamamen rahattı.

Ve bu, bir yabancının Jimin'in hayatına nasıl en olmadık zamanlarda karıştığının hikayesiydi. Bir sonraki hafta boyunca aynı kahve dükkanında belirmişti - Jimin'in tek tabanca halini saf bir sinire çeviriyordu. Kahve dükkanı dışında; kliniğinde, parklarda, sokaklarda ve restorantlarda arkasından koşuyordu - ya da aklınıza neresi gelirse. Yabancı her yerdeydi. Onun için tek bir mesajı tekrar tekrar hatırlatıyordu: Kendine dikkat etmesini.