Whirlwind Chase (Seducing Series 2) COMPLETED

Seducing 8

Chapter 8

He cared

Brenda's POV

I didn't think I am capable of falling in love. Namulat ako sa kagawiang parang lalaki kung kumilos at mag salita kaya naninibago ako sa aking nararamdaman.

Nagdadalawang isip nga ako kung pagmamahal na ba kaya itong nararamdaman ko o appreciation lang para sa ginawa ni Brandon but there's this part of my heart that is telling me otherwise.

I felt like floating everytime I think about it.

Kinabukasan ay pumasok pa rin ako kahit anong tutol ni Inay at Itay. Ayaw ko lang maka-miss ng isang araw at baka mapag iwanan ako. Mahina pa naman din ako sa math kaya dapat masipag.

When I get in class ay nagulat ako na okupado ang upuan sa tabi ko. A wide smile greeted me from a petite and kikay girl sitting beside my chair.

"Hi, I'm Christine! I just transferred. It's nice to meet you." Malaki ang ngiti niyang nilahad ang kanyang kamay sa akin.

Napatulala lang ako sa kanya. This is the first time that someone introduce themselves to me happily at hindi ako makapaniwala.

"I-It's nice to meet you too, C-Christine? I'm Brenda." Nauutal pa ako sa simpleng pagpapakilala.

"Nice name, let's be friends Brenda. I really wish we could, can we please?" she gave me a puppy eyes that almost make me want to burst into laughter. God! She complemented me and wanted to be my friend!

"Pwede naman but you can choose not to be my friend." Turan ko. Nalito siya sa sinabi ko.

"Why? I love to be your friend. Sabay tayong mag-lunch mamaya?" alok nito. For some reason, I didn't find her friendliness bothersome. Hindi ko namalayang tumango na pala ako.

"Call!!" masaya niyang sambit. Napakamot na lang ako sa aking ulo dahil sa lakas ng boses niya. After all the boring lectures ay sa wakas tanghalian na. Dali-dali kong niligpit ang aking mga gamit.

"Brenda, saan ka kakain? Sabay na tayo ah?" Shit, nakalimutan kong may katabi na pala ako at gusto pa akong maging kaibigan.

"Sa cafeteria na lang tayo. Tinatamad akong lumabas eh?"

"Sige! Okay lang sa akin." Napa-angat ang kilay ko sa excitement niya.

Papalabas na kami ni Christine ng classroom nang my biglang tumawag sa akin. Pinatawag daw ako ni Sir Velasquez, ang calculus teacher namin. Bigla akong kinabahan. Basta talaga math na ang pinag-uusapan nagwawala talaga ang puso ko sa kaba. Ano namang nagawa ko?

"Mauna ka na Christine, mag- reserved ka ng lamesa natin do'n."

"Okie dokie, Dalian mo ah?" tinaguan ko siya. Mabuti at madali siyang kausap.

Nang nasa pintuan na ako ng classroom ni Sir ay inatake ako ng matinding kaba. H'wag mong sabihing bagsak na naman ako sa kanya? Huhu, ayaw ko na talaga sa earth, sana all talaga ayaw.

"Pasok ka, Delos Santos."

"Bakit po, sir?" I pinch my hand to suppress my nervousness.

"I am really concern about your grade in my subject, Delos Santos. Ang liit-liit ng mga quizzes mo at ang baba rin ng performances mo. I'm afraid that if this continues you will fail my subject." Malungkot nitong imporma.

"Sir, tulungan niyo naman po ako oh. Mahina po talaga ako sa subject niyo, kahit anong aral ang gawin ko. Ano po ba ang dapat gawin ko, sir."

"That is why you're here, Ms. Delos Santos. Napakiusapan ko si Mr. Garcia to be your tutor in my subject at hindi naman siya tutol doon."