Yüzümde kocaman bir gülümseme ile lavabodan çıktım. Gülümsememi bastırarak sınıfa girdim. Gül hoca bana bakmadan dersi anlatmaya devam etti. Ben geçip yerime oturunca Irmak Mark ve İrem konuşmayı anlatmam için beni bekliyorlardı.
" O kendi arkadaşlarına haber verecekmiş. Bir de benden Gökalp'i çağırmamı istedi."
"Tabi ya Gökalp o gelirse kavga çıkmayabilir. Serkan çekiniyor ondan. O manyağın sağı solu belli olmuyor." dedi İrem. Haklıydı okuldaki en dengesiz insandı. Aynı zamanda sevdiğim adamın en yakın arkadaşıydı. Muhabbet koyulaşmaya başlamıştı ki Efe sınıftan içeri girdi.
" Hocam izin verirseniz bir şey söylemek istiyorum."
"Evet Efe seni dinliyoruz."
" Önce derse geç kaldığımız için tüm arkadaşlarım adına ve kendim adına. Sonra da okul sınırları içinde küfür ettiğim için önce sizden sonra bütün arkadaşlarımdan özür dilerim." Ne kadar sinirli olsa da sınırı aştığı zaman hep özür dilerdi. Belki sinirli uyumsuz biriydi ama asla saygısız değildi. Yanıma gelip oturduğunda eski haline dönmüştü.
" O şerefsiz görecek gününü bak sana söylüyorum seninle tanıştığı güne lanet edesiye kadar döveceğim onu."
"Ben sana sormadan bir şey yaptım" tek kaşını kaldırarak bana baktı. Ben de devam ettim " Ben sizin kavga edeceğiniz tahmin edip Burak'a haber verdim"
"Niye?"
" Çünkü senin onunla kavga etmeni istemiyorum hem yalnız gitmeni de istemedim"
" İyi de onu ne olursa olsun döveceğim arkamın kalabalık olması fark etmez. Zaten benim de kendi arkadaşlarım var haber verecek olsam onlara söylerdim."
"Efe kavga etmeni istemiyorum daha yeni disiplin kuruluna gitmekten kurtuldun birde bu duyulursa seni affetmezler"
"Kızım ben sana kardeşim demiyor muyum? Ben kardeşim dediğim kişi için kavga etmeyeceğim de kimin için kavga edeceğim. Ne yapsaydım sana laf atarken ellerimi bağlayıp otursa mıydım?"
" Ama en azından kalabalık gidin. Lütfen tek bunu istiyorum." Efe şüpheyle beni süzdü.
"İyi tamam senin istediğin olsun ama tek bir şartım var Serkan sana veya İrem'e tek bir hata daha yaparsa affetmem bu sefer onu. Ne seni ne başka birini dinlerim."
"Tamam söz karışmayacağım" sevinçle ona sarıldım. Saatler çok hızlı geçmişti ve okulun bitiş zili çaldı. Sınıfın önünde birkaç kişi bizi bekliyordu.
"Bu kadar mıyız?" dedi Irmak benden daha ümitsiz bir sesle.
" Ne var kızım ya ne büyüttünüz gözünüzde bu olayı. Ben tek başıma hallederim." Kimseye bir söz dahi etme fırsatı vermeden okul çıkışına yöneldi. Kavgalar okul çıkışında yapılmazdı daha çok ara sokaklarda olurdu. Efe yolu ezbere bildiği için hızla yolun karşısına geçti. Bizde okul kapısından çıkacakken Gökalp nefes nefese yanıma geldi.
" Naber yenge?"
" İyidir Gökalp senden?"
"İyi bende"
"Sohbetinizi bölüyorum ama benim gitmem gereken bir kavga var" diye bağırdı yolun karşısından Efe. Daha sonra sinirli sinirli yanımıza gelmeye başladı.
"Ben yarım saattir sizi arıyorum okulum her yerine baktım. Son anda aklıma geldi çıkışta bakmak. Herkes sizi bekliyor okulun arkasında" dedi Gökalp hala nefesi düzene girmemişti.
"Herkes mı? okulun arkası ne alaka" dedi Efe yüzünde hiç duygu yoktu.
"Burak bize öyle söyledi"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İKİNCİ ŞANS
General FictionNeyden korkarız? Karanlık, böcek, yalnız kalmak? Bazen de mektup ya da içinde yazanlar işte Damla'nın da şu an korktuğu tek şey Burak'ın bıraktığı o mektuptu. Ya terk ettiyse ya ağır geldiyse söyledikleri. Bunu anlamak için, hissettiklerini söyleme...
