თემინი შენთან ძალიან ახლოს იყო. ნერვები გეშლებოდა მის გამო, როგორ შეეძლო ამდენად საშინელი ყოფილიყო... -თემინ, გემუდარები... გთხოვ გამიშვი, რატომ მექცევი ასე? შეიძლება ასე იმ ადამიანს მოექცე, ვინც 'გიყვარს' ? -რომ მიყვარხარ, სიგიჟემდე იმიტომ ვიქცევი ასე! შენ ვერ გაიგე? მე ვცადე, გესმის? იმ დროში როცა აქ არ ვიყავი, ვცადე დამევიწყებინე... არაფერი გამოვიდა, პირიქით მივხვდი, რომ უფრო მიყვარხარ, უფრო მინდიხარ. და თუ არ მიგიღებ, ვერ ვიცოცხლებ, გაიგე თუ ვერა? -მაშინ მოკვდი! - უყვირე, რაზეც დაინახე როგორ შეეცვალა გამომეტყველება და მიხვდი რომ გაბრაზდა. -გინდა გული მატკინო? მისმინე შ/ს თუ ჩემთან იქნები, გპირდები ძალიან ბედნიერ ადამიანად გაგრძნობინებ თავს... ასე აღარ მოვიქცევი. იმისთვის, რომ შენ ბედნიერი იყო ყველაფერს გავაკეთებ, რასაც შენ მეტყვი. -მაშინ შემეშვი! იცოდე ჯონგინი... - ეს თქვი თუ არა სახეზე სიმხურვალე იგრძენი... ისევ... ისევ გაგარტყა,ოღონდ ამჯერად უფრო იგრძენი ტკივილი. ცრემლები წაგსკდა და ჩაიკეცე. -შენთან ლმობიერი მოქცევა არ ჭრის. ჯონგინი არა? მე გიყვარვარ და გჭირდები! მეზიზღება ეგ ნაბიჭვარი, შენთან ურთიერთობას მიფუჭებს და იცოდე კარგად არ დამთავრდება. - შენთან ჩაიმუხლა და თავი აგაწევინა- კიდევ ნუ გამაღიზიანებ. -მე კი შენ მეზიზღები, თემინ! რომ შემეძლოს ყველაფერს გავაკეთებდი იმისთვის რომ ჩემ დაწყევლილ ცხოვრებაში არ შემოსულიყავი. მეზიზღები ყველა ცრემლისთვის, ყვირილისთვის, დარტყმისთვის. არასდროს მერქმევა შენი! არასდროს შემიყვარდები, უფრო შემძულდები!ვერ გიტან, ვერ გიტან, ვერა! თემინმა თავი მუხლებში ჩარგო და ტირილი დაიწყო... პირველად ნახე მისი ტირილი. ის ისეთი იყო, მისგან ეს ყველაზე მოულოდნელი რამ იყო... არაფერი გაგიკვირდებოდა, მაგრამ ტირილი ყველაზე მეტად გაგიკვირდა. -თემინ... ტირი? -მას შემდეგ, რაც გიცნობ შენთან ყოფნის გარდა არაფერი მინდა.. ვტირი? იცი, რომ ყოველ ღამით ვტირი... ვიცი, რომ ჩემი არასდროს იქნები... კარგი ვსო.. - თემინმა ცრემლები შეიმშრალა - დაწექი და დაისვენე. -მაგრამ... -გპირდები, ახლოს არ მოვალ. მშვიდად იყავი. -კარგი- მართლა ძალიან დაღლილი იყავი, ამიტომ დაწექი. ლოყაზე ხელი მიიდე, ისევ გიხურდა... -შ/ს- თემინმა ამოიჩურჩულა, მიხვდი რომ შენს უკან იყო და ამიტომ მისკენ მიბრუნდი. საწოლზე ჩამომჯდარიყო და აცრემლებული თვალებით გიყურებდა. -გისმენ. -მაპატიე... -რისთვის? -ამისთვის - თემინი დაიხარა და ლოყაზე ტუჩები შეგახო. თითქოს ტკივილმა გაგიარა. -თემინ.. -ჩუმად... არაფერი თქვა,ვიცი რომ არ მაპატიებ. უბრალოდ მიყვარხარ, შ/ს. ნაგავი ვარ.. დაისვენე. თემინი ადგა და აივანზე გავიდა. ცოტახანში ჩაგეძინა.
დილით გაიღვიძე, გარეთ გაიხედე და აივანზე მჯდარი თემინი დაინახე.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
მასთან გახვედი, რაზეც თავი მოაბრუნდა და მკრთალად გაგიღიმა. -გამარჯობა. როგორ გეძინა? -ამ.. არვიცი ალბათ კარგად... შენ არ გიძინია? -ვერ დავიძინე. რას შეჭამ? -თემინ, აქედან როდის გავალ? -ყველაფერზე, მაგრამ ამაზე ნუ დამელაპარაკები.. -ტელეფონი მაინც მომეცი, ელინორს მივწერ რომ კარგად ვარ.. გავქრი, რას იფიქრებენ? -ჩემზე არაფერს ეტყვი... ეტყვი, რომ ქალაქგარეთ ხარ, მეგობართან. თუ გავიგე, რომ.. -კარგი, არაფერს ვეტყვი, მართლა. მომეცი! თემინმა ტელეფონი მოგცა. -მე რამეს მოვამზადებ, შენ კი მალე მორჩი "მესიჯობანას". -ჰო, ახლავე მოვალ.
შენი ტელეფონის ნომრებში სასწრაფოდ ჯონგინი მონახე და შეტყობინების წერა დაიწყე. შ/ს: ჯონგინ... თემინთან ერთად ვარ. სახლში წამომიყვანა, მგონი ეს სახლი მას ეკუთვნის. დამეხმარე, თორემ შევიშლები... ჯონგინი: შ/ს.. იცი, რამდენი გეძებე.. ნერვიულობისგან რამის გავგიჟდი. რამე დაგიშავა? მისამართი მომწერე, ახლავე წამოვალ. შ/ს: არვიცი მისამართი. ახლა თემინი მოვა და უნდა წავიდე. დამშვიდდი, კარგად ვარ. ჯონგინი: კარგი. რამეს ვიზამ, არ ინერვიულო, გთხოვ...
ოთახში თემინი შემოვიდა საუზმით ხელში, ესემესები სასწრაფოდ წაშალე. -მომეცი ტელეფონი, შ/ს. -აიღე- ტელეფონი გამოგართვა -ელისთვის მინაწერი სად არის? -ამმ.. არ მიმიწერია. -შ/ს იცოდე თუ მატყუებ და ჯონგინს რამე მიწერე, არცერთს დაგაცდით ბედნიერებას. -არ მიმიწერია მისთვის. რა გჭირს... რატომ იცვლები ასე რადიკალურად ერთ წამში? -ახ, ბოდიში.. რამე ჭამე, კარგი? მე უნდა გავიდე და ნახევარ საათში დავბრუნდები. - თემინმა გაგიღიმა და ოთახი დატოვა. პირი არაფრისთვის დაგიკარებია, უბრალოდ წამოწექი და ემოციებს მიეცი საშუალება შენიდან გამოსულიყო ცრემლების სახით.
