Flikken Maastricht ~ Waar is het geluk

-9-

Voorzichtig doe ik de deur op een kier. Ik zie Eva nog niet staan. De deur doe ik nog een klein stukje verder open. Daar op de grond. Ligt mijn handdoek. Eva is nergens meer te bekennen. Ik pak mijn handdoek en draai de deur weer op slot. Had ik echt gehoopt dat ze daar stond? Of was het te verwachten dat mijn handdoek daar op de grond lag? Ik weet het niet. Snel droog ik mezelf af. Mijn handdoek wikkel ik om mijn middel. Ik kijk nog even in de spiegel. Doe mijn haar even goed en ruim mijn douche benodigdheden weer op in het kastje. Ik draai de deur van het slot en loop de badkamer uit. Nog steeds geen Eva te bekennen. Ik loop langs haar kamer en klop kort op haar deur. 'Eef jij kan'. Ik wacht niet op antwoord. Snel loop ik door naar mijn eigen kamer. Daar trek ik snel wat kleding aan. Wanneer ik weer de gang op loop zie ik dat Eva richting de badkamer gaat. 'Eef bedankt voor mijn handdoek. Zal ik thee zetten?' Vraag ik haar als ik bijna naast haar sta. 'Ja lekker. Maar daarna ga ik wel naar bed hoor, ik ben moe.' Ik knik 'Ik ook. Ik ben ook moe. Ik zie je zo beneden.' Ik vervolg mijn route richting de keuken. Ik zet thee voor Eva en zelf heb ik eigenlijk wel trek in een cappuccino. De kaarsjes die nog op tafel staan steek ik nog een keertje aan. Omdat Eva dat gezellig vindt.

Met een glimlach had ik Wolfs zijn handdoek op de grond neergelegd. Eigenlijk ook een beetje uit zelfbescherming. Want wat had ik gedaan als hij poedeltje naakt voor mij had gestaan? Ik wil er even niet over nadenken. Snel was ze weer terug gelopen naar haar kamer. Ze pakt schone kleding uit haar kast. En een handdoek. Heel belangrijk. Ze legt het stapeltje op haar bed. En gaat er zelf uiteindelijk maar naast zitten. Ze wacht op het seintje van Wolfs dat zij kan gaan douchen. Opeens bedenkt ze zich hoe lekker haar eigen bed zit. Beter dan die plank van afgelopen week. Vermoeid laat ze zich achteruit vallen. Het ligt heerlijk. Heel even sluit ze haar ogen. Ze merkt eigenlijk nu pas hoe vermoeid ze is. Een klein klopje op haar deur laat haar de ogen weer openen. Zij kan gaan douchen. Zorgvuldig pakt ze haar spullen van het bed. Checkt of ze alles heeft en verlaat haar kamer.

Op de gang komt ze Wolfs tegen. Op zijn vraag of ze nog thee wilt antwoord ze positief. Maar daarna wel echt naar bed. Ze ziet dat hij ook moe is en hij bevestigd dit ook. Nadat Wolfs richting de keuken is gewandeld ga ik de badkamer binnen. Een warme douche heeft ze gemist de laatste dagen dus zet ze de kraan alvast aan waarna ze zich uitkleedt. Elastiek uit haar haar. En onder het warme water. Eigenlijk had ze niet heel veel hardgelopen. Ze had een klein stukje door het stadspark gedaan waarna ze merkte dat ze toch wel erg moe was. Ze was al snel gestopt met rennen. Vanaf de Helpoort en het Onze Lieve Vrouwenplein was ze rustig lopend richting de Ponti gegaan. Het warme water maakt haar moe. Ze besluit er niet langer onder te blijven staan dan nodig en al snel staat ze dan alweer aangekleed en wel in de badkamer. Nog even haar haren kammen. Ze laat het los. Dan droogt het immers sneller. Wanneer ze de badkamer verlaat loopt ze rustig richting de keuken. Als ze daar de trap afkomt ziet ze Wolfs aan tafel zitten met zijn rug naar haar toe. Op tafel staat haar thee al klaar en er branden een paar kaarsjes. Wat is hij toch romantisch....