Flikken Maastricht ~ Waar is het geluk

-69-

Tot mijn grote verbazing doet Eva niet moeilijk. 'Is goed. Ik ga mee. Hoelaat hebben jullie afgesproken?' Ik kijk even op mijn horloge. Het is inmiddels al bijna half 5. 'Ze wilde niet te laat dus we hebben half 6 afgesproken in het restaurant. Hebben we nog een uurtje samen.' Eva knikt. 'Is goed. Wil je nog even bij mij komen zitten?' Met alle plezier ga ik naast haar zitten.

Het uurtje is voorbij gevlogen. We hebben samen even wat tv gekeken maar ik had me er niet echt op kunnen concentreren. Ik ben veel te blij dat Eva niet boos op mij is. 'Ga je mee Eef? Het is bijna half 6.' Ze tilt haar hoofd van mijn borst op en kijkt mij aan. 'Ik zit net zo lekker.' Ik geef haar een glimlach. 'Ik ook maar ik heb het belooft.' Ze knikt en drukt haar lippen kort op de mijne. 'Nou dan gaan we maar he.' Is zij de eerste die opstaat van het bed. 'Moeten we ons nog omkleden of is dit goed zo?' Ik bekijk haar van top tot teen. Ze heeft een zwarte broek aan en een donker groene trui. 'Nee dit is prima. Ik houd dit ook aan.' Zelf heb ik gewoon pak aan die ik ook altijd draag als we aan het werk zijn in Maastricht.

De avond was snel voorbij gegaan. Het was eigenlijk best gezellig geweest. Het leek of de ouders van Jasper hun verdriet even opzij hadden gezet. Maar gek genoeg hebben we het heel de avond niet gehad over Jasper. De gesprekken gingen vooral over het werk. Ons werk. Hun werk. Over hoe zij elkaar hadden leren kennen. Mevrouw de Bruin had ook aan ons gevraagd of wij een vriend en vriendin hebben. Voor de zekerheid had ik hier negatief op geantwoord. Natuurlijk kwam de vraag waarom niet. Eva had ons hier uit gered door te zeggen dat het vanwege ons werk moeilijk te combineren is. Daarna hielden de vragen over dit onderwerp op. En hebben we voor de rest nog een gezellige avond gehad met zijn vieren.

Toch een beetje vermoeid stap ik mijn hotelkamer in. Eva gaat via haar eigen deur naar binnen om geen argwaan te wekken bij meneer en mevrouw de Bruin. Hun kamer zit op dezelfde gang als die van ons. Zij weten immers ook niet dat wij een kamer hebben met een tussendeur. Eva is degene die de tussendeur open Doet en mijn kamer binnen komt. 'Mag wel toch?' Vraagt ze voor de zekerheid aan mij. Totaal overbodig natuurlijk. Ik wil natuurlijk niet anders dan dat ze bij mij is.

Samen zitten we op mijn bed. Ik wil eigenlijk wel weten hoe ze de avond had ervaren. Ik had natuurlijk voor haar besloten dat we wel met ze uiteten konden. 'Hoe vond je het vanavond?' Vraag ik voor de zekerheid aan haar. 'Het was goed. Ik denk dat het ook nodig was. We hebben die mensen ook beter leren kennen. Dat is wel fijn.' Ik knik. Ik denk er precies hetzelfde over. 'Vond je het niet erg dat ik zei dat we beide geen relatie hebben?' Tot mijn opluchting schudt ze haar hoofd. 'Nee het is goed zo. Het gaat ze eigenlijk toch ook niks aan.' Ik moet lachen om haar directheid. Ook dat had ik de afgelopen dagen bij haar gemist. Het is ook een eigenschap van haar waar ik op gevallen ben. Eigenlijk  ben ik als een blok op haar gevallen. Vanaf dag één. 'Heb jij toevallig dat leuke nieuwe lingeriesetje meegenomen?' Vraag ik haar ondeugend......