Flikken Maastricht ~ Waar is het geluk

-88-

Ik wist eigenlijk van te voren al dat Eva het met mij hierover wilde hebben. Aan de ene kant ben ik blij dat ze er met mij over praat en het niet voor zichzelf houdt. Aan de andere kant vind ik dat ze het er met Wolfs over moet hebben. Ik snap dat het voor Wolfs misschien wel een moeilijk onderwerp is vanwege het verlies van Fleur. Maar ze moeten samen de keuze maken. Ik heb Eva verteld dat het wel goed gaat komen omdat ze elkaar al zolang kennen. Ondanks dat hun relatie pas pril is. Maar ik  heb haar wel op het hart gedrukt dat ze het er met Wolfs over moet gaan hebben want deze beslissing kan ze niet alleen maken.

Na een klein rondje gewandeld te hebben en waarbij we ook een aantal keer zijn stil blijven staan zodat het praten wat makkelijker was zijn we weer terug bij mijn auto. 'Moet ik je naar huis brengen?' Eva schudt haar hoofd. 'Ik loop wel. Dan kan ik beter nadenken.' Ze drukt vervolgens een kus op mijn wang. 'Bedankt.' Zonder dat ik de tijd krijg om nog iets te zeggen loopt Eva bij mij vandaan. Terug naar huis. Terug naar Wolfs.

Ik ga in mijn auto zitten. Het voelt toch niet fijn. Ik ken Eva langer dan vandaag en ik heb het gevoel dat ze niet gaat praten met Wolfs. En ik wil ook niet dat ze vreemde beslissingen gaat nemen. Zoals bijvoorbeeld stoppen met het slikken van de pil. Want daar is ze toe in staat. Dat mag niet gebeuren. Snel pak ik mijn telefoon uit mijn handtas. En ga naar het bel icoontje. Ik hoef alleen maar de letter W in te toetsen en het nummer van Wolfs komt naar voren. Zonder verder nog na te denken druk ik op bellen.

'Wolfs.' 'Hee Wolfs met Marion. Stoor ik?' 'Nee hoor ik ben nog niet begonnen met koken. Is er iets?' 'Ja, nee, uhm, ja.'   'Is er iets met Eva?' 'Nee er is niks met Eva. We hebben even gewandeld en gekletst bij de Sint Pietersberg. Ze is nu lopend onderweg naar de Ponti.' 'O oké. Mag ik dan vragen waarom je belt.' 'Ik maak me zorgen om haar. Ze heeft me verteld dat ze graag moeder wil worden. Maar ze heeft het idee dat je haar niet steunt en begrijpt. En het is ook helemaal niet mijn taak om mij met jullie relatie te bemoeien maar ik denk dat het goed is dat jullie met elkaar gaan praten. Ik heb Eva gezegd dat ze met je moet praten. Maar ik weet niet zeker of ik tot haar ben doorgedrongen. En ik wil niet dat ze rare dingen doet. Wolfs ik wil alleen maar zeggen. Praat met haar. Neem het initiatief. Ze heeft je nodig.' 'Uhm oké. Maar ik weet niet of ik er aan toe ben om nog een keer vader te worden. Ik kan haar toch niet teleurstellen. Wie weet wat ze dan doet.' 'Wolfs ik ben geen therapeut. Het is iets wat jullie samen moeten overleggen maar ik kan je alleen maar advies geven. Wees open en eerlijk en luister ook naar haar. Beloof me dat je vanavond nog met haar gaat praten.' 'Oké ik beloof het. Bedankt dat je mij op de hoogte heb gebracht. Ik wist niet dat het haar zo hoog zit. Ik zie je van de week wel op het bureau. Doei Marion. 'Doei.'

Opgelucht hang ik op. Ik hoop dat ik bij Wolfs ben doorgedrongen. Hij moet een keer het initiatief nemen. Ik geloof graag dat hij bang is dat hij iets verkeerds zegt en daardoor haar hart breekt maar ik denk dat als hij zijn echte gevoelens voor één keer gaat delen dat Eva hem ook beter gaat begrijpen. Ik hoop het zo. Nog  een beetje in gedachte start ik mijn auto. Het is tijd om van mijn vrije avond te gaan genieten.....