Londra Dior mağazasında oturmuş gelinlik provası için bekliyorduk. Teyzem yanımdaydı. Müstakbel kayınvalidem ve görümcem ise yol da olduklarına dair mesaj atmışlardı.
Albarto'nun ailesinin üzülmesi demek milyon dolarların elimizden kayıp gitmesi demekti.
Kendimi mal gibi hissetmeme neden olan sözleri ve bakışları tahammül edilir gibi değildi.
"Kimse beni parasıyla satın alamaz teyze. Bunun umarım farkındasındır."
Sözlerimin hemen ardından kahkaha attı.
"Nerede olduğumuza bir bak tatlım." Mekanı gözleri ile gösterdiğinde ne dediği açıktı.
Çoktan satıldın.
"Annene o kadar çok benziyorsun ki..." Mırıldanışında ki nefreti fark etmemek elde değildi.
"Bayan Stevan, sizi alabiliriz." Görevli kız beni kabine doğru yönlendirirken içimden hepsinin canını okuyacağımı ve asla arkamı dönüpte bakmayacağımı fısıldıyordum.
Öyle de olacaktı.
Kızın yardımı ile gelinliğimi giyebilmiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sanırım bu saçmalığın en beğendiğim kısmı bu gelinlikti. Güzel olmuştum. Hem de baya iyi!
Kabinden çıktığımda teyzemin yüzünde o meşhur sinsi gülümsemesi yayıldı.
"Harika görünüyorsun, tatlım! Herkes gelinliğini konuşacak."
"Bundan hiç şüphe yok, teyze." Herkes bizi günlerce belki de aylarca konuşacaktı! Keyfim yerine gelirken sinsice güldüm.
"Chris ve Molly gelirken bir sorun çıkmış. Bugün gelemeyecekler."
Omuz silktim. Aman, ne üzülmüştüm.
Yalandan rol kesmekten bir nebze kurtulmuştum.
"Zayn aradı sen kabindeyken. Acilen şirkette olmamı söyledi. Sen halledersin değil mi?"
"Sorun değil. Git."
Git de kurtulayım.
Kendine çekerek yanaklarımdan öptü ve yanımdan ayrıldı. Arkasından öptüğü yerleri avucumla sildim. Nefret ediyordum.
Aynada son kez kendime baktım ve çıkarmak için tekrar kabine girdim.
"Bir dakika yardımcı olur musunuz?"
Görevliye seslendiğimde perde çekildi ve aynada onu gördüm. Telaşla arkamı dönerek yakasından tuttuğum gibi içeri çektim ve perdeyi kapattım.
