karınca kumu [namgi]

eksi ikiyüzkırksekiz*

içindeki sıkıntıyı kocaman bir silgiyle siliyorsun. bundan öncesi hiç olmamış gibi. hep buradaydın ve bir şey oldu. içinde kapı olan kuyuya düştün. yabancı gözlerle baktın, senin için duran ışığa. öyle uzun süre baktın ki, gerçeğin evi sarsıldı rüyayla. seni çağıran sese git. artık git. oyalanma ve sakın korkma olacaklardan. bu şehrin elleri var çünkü. bu şehrin pas tutmayan şiiri var. bu şehrin fallar gibi yürek çatlatan yalnızlığı var.*

&

eksi ikiyüzkırksekiz, 13430'dan.

şiir, umay umay'ın rüya duvarları kitabından.