SİNEK KUŞU

🄱🄾🄻🅄🄼 1

Yıkık bir evin önüne park etiği arabasından sakin adımlarla çıktı. Bundan sonrasını yürüyerek gitmeliydi bunu biliyordu.

Sokak lambasının el verdiği kadar bileğindeki saate baktı. Bugün biraz gecikmişti. Zaman kaybetmeden yola koyuldu. Şimdi karanlık sokakta yürüyordu. Yıllardır ezberlediği bu yolu artık gözü kapalı bile yürüyebilirdi.

Her gece aynı saatte, aynı evin önünde, arkadaşı bellediği ağaca yaslanır onu görme ümidiyle, evin pencerelerine göz gezdirirdi. Çok uzun zamandır yapıyordu bunu. Kimi zaman köpek saldırısına kimi zaman da tinercilerin bakışlarına mağruz kalıyordu ama değerdi.

Bugün yoğun geçmişti onun için. Bu yüzden geç kalmıştı. Yeterince uykusu vardı ama sorun değildi. Esneyerek konuştu ağaca dönerek

"sence çıkar mı?"

Sonra gözleri tekrar kenetlendi pencereye o sırada ışıkların yakılı olduğu pencereden görmek istediği silüet beliriverdi.

Oydu işte, gözlerini ayırmadan izledi onu. Zira gözlerini kırpsa kendine kızacak derecedeydi. Olanlardan birhaber olan kızın, öylece kaldırmış olduğu gözlerinin hedefinde yıldızlar vardı.

Durgun gibiydi acaba üzgünmüydü. Bunları düşünürken, gözlerinin odağına kızın geceliğinin izin verdiği kadar açığa çıkmış boynu takıldı. Farkında olmadan derin bir iç çekti. Sonra kendi haline kızdı bu yaptığı saçmalıktı. Bu yaptığı şeyler sadece ona zarar verirdi.

Çok uzun zamandır düşünüyordu bunu. Onu sevdiğini sanmıyordu. Ona ilgi duymuyordu sadece onu görmek istiyordu.. değilmi sadece buydu. Buna kendini inandirmak istiyordu. Çünkü o bu değildi birine bağlanacak kadar aptal değildi. Bunları düşünürken bile onu izliyordu .

Kız yarım dakika sonra pencerenin yanından ayrıldı ve ışıkları kapadı. Sanırım onun için uyku vakti gelmişti. O da yaslandığı ağaçtan kalktı ve sessizce fısıldadı.

"iyi geceler böcek"