Daddy • Shawn Mendes•

Şeytana geri dönüş

❝ Sana sadece tek bir şey söyleyeceğim, Dünya zalimdir.❞

➳➳➳

[Madison'nun anlatımı]

Hayatım için elimden geldikçe hızlı koşmaya çalışırken yağmur boş ve sessiz sokaklarda sert bir şekilde yağıyordu.

Yaramın kanamasını durdurmak için elimle yarama baskı yapıyordum. Şu anda sokakta duyabilecek tek ses hızla çarpan kalbim ve nefes alıp verişimdi - ve tabii ki çıplak ayaklarımın her adımımda çıkardığı su şapırtalarıydı.-

Uzak gelen bir ses " S*ktir !" diye yakılandı ve sesin hemen sonrasında korkunç bir gök gürültüsü oldu ardından şiddetli bir şimşek çaktı.

Olayın şaşkınlığıyla zıplayarak hızla sola döndüm ve sırtımı tuğla duvara yasladım.

Ayaklarım resmen kopmak üzereydi - daha kanamakta olan yaram ve donmak üzere olduğumdan bahsetmiyorum bile. -

Kendimi biraz olsun rahatlatmak için derin nefesler almaya çalıştım... sanki faydası olacakmışcasına.

Eğer peşimdeki bu adamlardan kaçmak istiyorsam doğru, düzgün düşünmeliydim ama şuan ki durumumda bunu yapabilecek güce, mantığa sahip edildim.

"Lanet olsun !!!" Başımı geriye atarak tüm nefesimi boşaltım.

Çok fazla zamanım yoktu, peşimdekilerin adımlarının sesini duyabiliyordum ve sesleri git gide yaklaşıyordu.

Hayır, hayır, hayır beni yakalamalarına izin vermeyeceğim, diğer kızlarla aynı kaderi paylaşmayacaktım.

"Madison.."

"Hadi ama Madison." Boğuk bir ses adımı uzatarak şarkı söylermişcesine söyledi. Gözlerimi yumarak ellerimi bedenime sardım.

Korkuyordum, onlar dibimdeydiler - bana benim tahmin ettiğimden de yakındılar. - Şuandan itibaren daha da dikkatli olmalıydım. Alexander'ın adamları asla buluşmaman gereken tiplerdendi - hem zeki hemde güçlü olanlardan.-

Adı Ethan olan adam yüksek sesle "Burada olduğunu biliyorum Madison. Beni çıldırtan o tatlı kokunu binlerce kilometre öteden bile hissedebiliyorum ayrıca o güzel kıvrımlı vücudunu da çok özledim." dedi

Sözlerinin üstüne gözlerimi devirdim, Ethan.. o iğrençti. Gözlerimi yavaşça açtım ve etrafımı dikkatlice inceledim. Solumda bana arkaları dönük iki adam vardı. Burada olduğumu biliyorlardı. Kahretsin olabildiğince çabuk buradan uzaklaşmalıydım sonsuza kadar bir duvarın arkasında onlardan saklanamazdım.

Genç sayılabilecek bir adam Ethan'a hırsla "O kız hangi cehennemde !?" dedi. Gencin sesindeki huzursuzluğu fark etmemek imkansızdı.

Ethan sakince kendi etrafında dönerek çevresine bakındı. "O burada hissediyorum." Ethan'ın cümlesini bitirmesiyle arkamdaki duvara iyice yaslandım.

"Saklandığın yerden çık, Madison !"

Ethan'ın sesi kafamın içinde yankılanıyordu. Arkamdaki duvara yaslanarak destek aldım ve yavaşça karanlık yolda yürümeye başladım.

Bu sırada yağmur daha da hızlanmıştı bu da önümü görmemi neredeyse imkansız hale getiriyordu ama bunların hiçbiri beni yıldırmıyordu, pes edemezdim. Buradan olabildiğince hızla uzaklaşmam lazımdı.

Biraz daha ilerledikten sonra takip edilip edilmediğini kontrol etmek için arkama baktım.

Kimse yoktu... onları atlatmanın verdiği mutlulukla gülümsedim. Güvendeydim, onlardan kurtulmuştum.