Phoenix Series #5: My Fight For Love(COMPLETED)

Chapter 22

CHAPTER 22

NAPAPANGIWI ako habang ginagamot ang sarili kong mga pasa sa mga braso, sa leeg at sa mukha ko.

Napatitig ako sa mukha ko sa salamin. This is all Minerva's fault. Alam kong pinaniwala nito si Jastin na baog ito. Alam ko sa sarili ko na si Jastin lang ang ama ng dinadala ko. Ito lang ang lalaking pinahintulutan kong angkinin ako.

Bulag at bingi si Jastin sa ngayon. Galit lang ito at naniniwala ako na mababago ko ang isip nito. Gagawin ko ang lahat para lang ako ang paniwalaan nito. And I'll make sure that Minerva will pay for this.

Jastin confiscated my phone. Hindi ako nito hinayaang lumabas ng condo nito. Yes, sa condo nito. Dito ako nito dinala. At sa ilang araw na naririto ako ay palagi ako nitong pinagbubuhatan ng kamay.

Halos mapatalon ako sa kinauupuan ko nang marinig ang pabagsak na pagbukas ng pinto. Nagsalubong ang mga mata namin at napakalamig ng tingin nito sa akin. May halong poot at galit ang nakaguhit sa mga mata nito.

Lumapit ito sa akin at hinila ako patayo.

"J-Jastin." Usal ko sa pangalan nito.

Mahigpit ako nitong hinawakan sa braso.

"You remind me of someone." He smirked at me. "Someone who ruined my life. Ang taong kinuha ang lahat sa akin." Mas lalong himigpit ang pagkakawak nito sa braso ko.

Hindi ko maintindihan ang mga sinasabi nito. Kung anu-ano na ang lumalabas mula sa bibig nito.

"Jastin, listen to me. Please, listen to me. Minerva was wrong. Sa tingin mo ba kaya kong magpa-angkin sa iba? Alam mo kung sino ang nakauna sa akin at ikaw 'yon. H-Hindi kita kayang loko-"

"Shut the fuck up!" Mariing usal nito at hinila ako patungo sa kuwarto.

Pabagsak akong napahiga doon nang marahas ako nitong itinulak. Naglakad ito patungo sa cabinet nito at may kinuha mula doon.

Hindi ko pinahalata ang takot sa mukha ko nang makita ang lubid sa mga kamay nito. Lumapit ito sa akin at itinali ang magkabilang binti ko sa paanan ng kama. Ang sunod nitong ginawa ay tinali ang mga kamay ko sa headboard. Napakahigpit niyon.

Marahas nitong pinunit ang buong saplot ko. Ang bawat ekspresyon sa mukha nito ay nasaksihan ko. Noon ay ingat na ingat itong huwag akong masaktan pero ngayon ay wala itong pakialam. Hindi na ito ang Jastin na nakasama ko ng ilang buwan. Hindi na ito ang Jastin na naglalambing at ingat na ingat sa akin. Masyado na itong kinakain ng galit nito.

"Jas-" Natigil ako sa pagsasalita nang tinakpan nito ang bibig nito gamit ang panyo na hinugot nito mula sa drawer nito.

Inilapit nito ang bibig sa tenga ko.

"Ayokong marinig ang sigaw at ungol mo. Naiintindihan mo?" Mariing utos nito.

Nang hindi ako sumagot ay sinabunutan ako nito sa buhok.

"Naiintindihan mo ba?" Nangilid ang mga luha sa gilid ng mga mata ko at tumango.

Binitawan nito ang buhok ko at muli ay may kinuha ito sa drawer.

Nanlaki ang mga mata ko nang makitang kandila iyon. Gumalaw ako pero walang silbi ang pagpupumiglas ko dahil nakatali ako sa mga binti at kamay.

Sinindihan nito ang hawak na kandila at sa isang iglap ay pumatak ang likido niyon sa dibdib ko.

Hindi ko napigilan at napasigaw ako ng malakas sa ginawa nito. Napamura ako sa isip at pilit na nagpupumiglas. Pinatay nito ang apoy at hinagis ang kandila.

"I told you not to shout!" Galit na galit ang mga mata nito.

Umiiyak na umiling ako. Hindi ko kaya!