Suicide | MYG

4-Biz sessiz kalarak öldürdük birbirimizi

'Neden konuşmuyorsun? Senin sessizliğin canımı daha çok yakıyor bilmiyor musun?'

🌼

Sinirle evden çıkıp gitmiş, beni yalnız bırakıp karanlık düşüncelere mahkûm etmiştin. İzin vermiştim sana ama ardında yaşlı gözler ve kırık bir kalple bıraktığın beni toparlayamadım o günden sonra.

Kapıyı çarpıp çıktığında evin tüm ışıkları söndü. Yalnızlık kaplamış, kasvet çökmüştü tüm ruhuma senin ardından. Zaman durmuş, sessizlik ve sensizlik hâkim olmuştu her bir köşeye. Rüzgâr açık pencereden tatlı bir uğultuyla girip tenime dokunurken, avuçlarım arasına gizlediğim en parlak yıldızımın kaydığını hissettim.

O saatte nereye gittiğini bilmiyordum ama tahmin ettiğim yere gitme diye gece boyunca tanrıya yalvarıp sayısız gözyaşı dökmüştüm.

Tutmayan dizlerimi kendime çekerek belki bir umut dönersin diye gözümü bile kırpmadan bekledim seni yalnızlık kokan odanın en kuytu köşesinde.

Ben seni beklerken ay yerini güneşe bıraktı. Ben seni beklerken zaman su gibi aktı. Kuşlar en acı şarkılarını söyledi güneşin doğuşuna, benim batışıma ve senin gidişine ama sen gelmedin.

Sen gelmedin, ben ise tüm gece bekledim seni gelirsin diye.

Tüm gece uyku uyumadan hastaneye geldiğimde ise kafeteryadan kendine kahve alırken gördüm seni. Yanına gelip gelmemek konusunda kendimle savaş verdim uzunca. Dumanı tüten karton bardağı dudaklarının arasına götürüp bir yudum aldın. Tam da kafeteryadan çıkmak için hareketlendiğinde beni buldu yorgun bakışların. Yoksa sen de uyumamış mıydın?

Gözlerin gözlerimdeyken zaman durmuş gibiydi benim için. Yaşlarla sabahına ulaştığım gecenin tüm suları çekilmiş ve altındaki kırgınlıkları gün yüzüne çıkarmış gibi.

Kırıldım. Ben sana çok kırıldım.

Kendimle verdiğim savaşı mantığım kazandı ama kalbim kazanamayacağını bilse de yalvardı sana gelmem için. Yalvardı fakat verdiği savaşı da seni geçmişine sarılırken gördüğünde çoktan kaybetmişti.

Gözlerimi gözlerinden ayırmadan sana bakarken uykusuz bakışlarını kaçırıp bir adım attın bana. Seni bekledim yine. Bana gelmeni bekledim.

Sonra bir adım daha ve bir adım daha...

Bana geldiğini zannettim. Hatta o kadar inandırdım ki kendimi geleceğine, ben yapamasam da sen bana gelir, sarılırsın sandım. Bütün sandıklarım sen tanımadığım bir yabancı gibi yanımdan geçip gittiğinde kırıldı.