SIR(Düzenleniyor)

GİRİŞ

Medya'da ki Carlos Dane.

Yeni kapağımız hayırlı uğurlu olsun 🥳🥳

Herkese merhaba umarım kitabımı beğenirsiniz.

Medyada SIR'ın tanıtım filmi var. Beğenmeniz dileği ile canlarım.

İnstagram = Asteriawoll
YouTube =Asteria Woll

Kitaba başlama tarihinizi buraya yazar mısınız...

LORİNE KASABASI

Beş Yıl Önce

Yazar'dan

Carlos kızının yanına, yatağının uç kısmına oturmuş rahat ve huzurlu bir şekilde uyku çeken kızına bakıyordu. Ama kızının aksine onun içinde kendini çok belli eden bir huzursuzluk vardı. Birazdan olacak olayları hiçbir zaman onaylamamış ve hiçbir zaman olmasını istememişti. Ama oy çokluğu ile boyun eğmek zorunda kalmıştı. Şimdi de onun verdiği acıyı kendi içinde, ruhunu parçalayarak çekiyordu. Kendini patlamamak için çok sıkıyordu. Çünkü biliyordu ki eğer patlarsa sonuçlar hem kendi için hem Hannah için hem de karısı ve diğer kızı Veronica için hiç iyi olmayacaktı. Bu yüzden onlara zarar vermemek için kendisini kendi içinde cezalandırıyordu.

" Çok üzgünüm Hann. Böyle bir şeyi hiç istemeyeceğimi bilmen gerekiyor. Çok direndim kızım. İnan bana çok direndim. Ama geçmişten beri gelen ve artık sürekliliğini sürdüren bir şeyi tek başıma durduramam... durduramadım. Çok üzgünüm tatlım. " dedi Carlos kısık bir sesle.

Kızını uyandırmak istemiyordu. Hiç istemezdi böyle bir şeyi. Kızı Hannah da bunu çok iyi biliyordu. Ama bunları söylemek ve bu durumda olmak onun için şimdiden her şeyi kendi elleriyle ateşe vermek gibiydi.

" Daha on dört yaşında küçük bir çocuksun. Başına geleceklerden hiç haberin yok. Başta annen ile, seni bu dünyaya getirdiğimiz için çok üzgünüm Hann. Ama sana söz veriyorum canım kızım. Ömrümün hepsini, son damlasına kadar tüketsem de sana yardım edeceğim. Hayatımın son saniyesine kadar senin yanında olacağım. Yasağın olması hiç umurumda değil. Sana bilmen gereken her şeyi bizzat kendim öğreteceğim. " dedi ses tonunun aynı kalmasına özen göstererek.

Carlos kızının yatağının yanından kalktı ve onun alnına bir öpücük kondurdu. Ardından kapıya doğru ilerledi ve odanın ışığını kapatıp kapıyı da arkasından çekip koridorda yürümeye başladı. Dışarıda koyu bir karanlık olsa da dolunay etrafı aydınlatıyordu ve ne kadar evinin her detayını ezberlemiş olsa da önünü görmesine yardımcı oluyordu. Geldiği merdivenlerden ağır ağır inmeye başladı.

Renée şöminenin önünde bir oradan bir oraya hızlı hızlı yürüyordu. Endişeliydi ama bunu dışarıdan bakan biri yüz ifadesinden anlayamazdı. Çünkü dışarıya yansıtmıyordu. Ama Carlos onun aurasını hissediyordu. Carlos karısının böyle olmasından usanmıştı. Sıkkın bir tiple merdivenlerin orada durdu. Ve düğümlenen çenesini açtı.

" Renée. " dedi.

Renée birden durup arkasına döndü ve sesini hem sakin hem de titrememesine özen göstererek sordu.

" Uyudu mu? "

Carlos yavaşça kafasını salladı ve karısının yanına gitti. Renée artık dayanamamıştı. Ve daha deminden beri zorla tuttuğu göz yaşlarını serbest bıraktı.